ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΑΔΑΟΣ

1.

«Άφρον τούτη τη νύχτα απαιτούν την ψυχή σου…» (Λουκ.12:20)

Ο Ονώριος ο μικρότερος γιος του Μεγάλου Θεοδοσίου ανέλαβε την Αυτοκρατορία της Ρώμης μετά τον θάνατο του πατέρα του, ενώ ο μεγαλύτερος γιος ανέλαβε την Αυτοκρατορία της Ανατολής. Από τους ιστορικούς της εποχής του χαρακτηρίζεται σαν ένας από τους πιο ανόητους αυτοκράτορες. Είχε λοιπόν μια όρνιθα την οποία είτε λόγω του καλλικέλαδου, είτε λόγω του φτερώματός της, την αγαπούσε ιδιαίτερα και την αποκαλούσε Ρώμη. Κάποια φορά που εχθρικά στρατεύματα είχαν περικυκλώσει την Ρώμη ένας στρατηγός αλαφιασμένος του αναφωνεί: «Χάθηκε η Ρώμη». «Πως;» Ρωτάει ο Ονώριος, «προ ολίγου την άκουσα που κελαηδούσε.» «Δεν σου λέω για την όρνιθα, για την Ρώμη, την πόλη σου λέω.» « Ωχ, με κατατρόμαξες άνθρωπέ μου» ήταν η απάντηση του άφρονα αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλη ήταν η ανοησία του. Μήπως όμως κάτι ανάλογο συμβαίνει και με εμάς; Μήπως τρομάζουμε για χαμό εφήμερων αγαθών και αδιαφορούμε για τον δικό μας αιώνιο χαμό; Ο Ι. Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό για να ζήσουμε αιώνια και χαρούμενα κοντά Του. Μην χάσεις λοιπόν τούτη την ευκαιρία της σωτηρίας που προσφέρεται δωρεάν. Τρέξε κοντά στο Σωτήρα σου όσο είναι καιρός.

2.

«Ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών…» (Ρωμ. 5:8)

Στον εμφύλιο των ΗΠΑ, μια ομάδα ανταρτών, έκαψε πολλά σπίτια και σκότωσε πολύ κόσμο στο Κάνσας. Τελικά συνελήφθηκαν και οδηγήθηκαν μπροστά σε ένα στάβλο για εκτέλεση. Λίγο προτού εκτελεστούν ένας νέος πετάχτηκε έξω από ένα αυτοκίνητο φωνάζοντας: «Μην πυροβολείτε», και δείχνοντας έναν από τους μελλοθάνατους φώναξε: «Παρακαλώ, αφήστε με να πάρω την θέση του, είμαι το ίδιο ένοχος, ήμουν μαζί τους, αλλά σας ξέφυγα. Έχει οικογένεια και δεν υπάρχει κανείς για να την φροντίσει.» Σ’ αυτή τη συγκινητική έκκληση ο αξιωματικός δεν μπόρεσε να αντισταθεί. «Ας γίνει η αλλαγή.» Η διαταγή «πυρ» δόθηκε, και ο αντικαταστάτης έπεσε νεκρός μαζί με τους άλλους... Ο απελευθερωμένος ζήτησε άδεια και με ιδιαίτερο σεβασμό κήδεψε και φρόντισε τον τάφο του αντικαταστάτη του, πάνω στον οποίο έγραψε: «Αφιερωμένο στην μνήμη του Willie Lear. Πήρε την θέση μου». Συγκινητική ιστορία, αλλά υπάρχει Ένας, ο Ιησούς Χριστός, που χωρίς να είναι ένοχος φορτώθηκε τις αμαρτίες μας και πήρε την θέση μας στον θάνατο για να δικαιωθούμε εμείς. Αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός που όσοι το πίστεψαν ελευθερώθηκαν από τον αιώνιο θάνατο.

3.

«..και δεν μετανόησαν..» (Αποκ 9:21)

O σύγχρονος δυνατός συγγραφέας Κ. Καστανέδα, το 1972 τύπωσε το βιβλίο του, jorney to Ixtlan. Σε αυτό περιγράφει προσωπικές του εμπειρίες από την Ινδιάνικη μαγεία, με την βοήθεια παραισθησιογόνων. Ξόδεψε 10 χρόνια της ζωής του ζητώντας να πειραματιστεί ο ίδιος τον κόσμο των πνευμάτων. Στα πνευματιστικά «ταξίδια» του, συναντούσε όντα που δεν μπορούσε να τα καταλάβει, συνεχώς δε παροτρύνονταν να «ιδεί» την αλήθεια του άλλου κόσμου. Ανακάλυψε ότι τα ναρκωτικά είναι αναγκαία μόνο στην αρχή, διότι στη συνέχεια ο δέσμιος της μαγείας, γίνεται ένα με μια «πνευματική οντότητα» που του δίνει αφάνταστη δύναμη. Για τις έρευνές του σε αυτό το χώρο το UCLA του έδωσε διδακτορικό! Σήμερα θεωρείται σαν η πιο σπουδαία ανθρωπολογική έρευνα όλων των εποχών και τα βιβλία του κυκλοφορούν κατά εκατομμύρια. Ξέρετε πως λέγονται αυτοί που κάνουν τον κόσμο να διψά από περιέργεια; Η Βίβλος τους αποκαλεί δαίμονες! Σύμφωνα με την Αποκάλυψη, αυτοί που απορρίπτουν τον Ιησού Χριστό θα απατηθούν τόσο πολύ, ώστε όχι μόνον θα πιστεύουν στην ύπαρξη των δαιμονίων, αλλά και θα τα προσκυνούν μέσω μιας παγκόσμιας θρησκείας καλούμενης «Μυστήριον Βαβυλών» (Αποκ.17).

4.

«..Χάρις και ειρήνη από τον Τριαδικό Θεό …» (Αποκ. 1:4)

Χάρις και ειρήνη από τον Τριαδικό Θεό» Η Αποκάλυψη γράφτηκε μετά τον φοβερό διωγμό του Νέρωνα, και οι πιστοί ήξεραν πολύ καλά τι σήμαινε «χάρις», και «ειρήνη». Ο ίδιος ο Ιωάννης χάριν του Ευαγγελίου, ζούσε εξόριστος μέσα σε μια σπηλιά-σπίτι ανάμεσα σε ποινικούς κατάδικους. Νομικιστές Ιουδαίοι προσπαθούσαν να διαβρώσουν τις μικρές εκκλησίες που είχαν ιδρύσει οι απόστολοι, ζητώντας τήρηση των τύπων του Μωσαϊκού Νόμου. Αυτός ο χαιρετισμός λοιπόν προς τις εκκλησίες της Μικράς Ασίας είναι μεστός από νοήματα, και δεν πρέπει να θεωρείται τυπικός της εποχής εκείνης. Σήμερα η χάρις και η ειρήνη από τον Τριαδικό Θεό είναι πιο αναγκαία από κάθε άλλη εποχή. Την ειρήνη που δίνει ο κόσμος την έχει σχεδόν όλη η Γη. Λίγες είναι συγκριτικά οι εστίες πολέμου. Και όμως τα άτομα δεν έχουν ειρήνη μέσα τους. Αυτή έρχεται μόνο από τον Θεό. Και για να έλθει χρειάζεται να υποβάλλουμε την αίτηση χάριτος στον Τριαδικό Θεό. Στο Γολγοθά ο Χριστός την σφραγίζει με το αίμα Του. Τότε και μόνο τότε έχουμε ειρήνη ακόμη και σε καιρό πολέμου.

5.

«.Όπως Με αγάπησε ο Πατέρας, σας αγάπησα κι’ Εγώ. Μείνετε στην αγάπη Μου». (Ιωάννης 15:9)

Ο Λόγος του Θεού δια του Ιωάννου, μας βεβαιώνει ότι δεν ζούμε απλά και μόνο με την ελπίδα της μελλοντικής λύτρωσης. Περίτρανα διακηρύττει ότι από τώρα παρ’ όλες τις ατέλειές μας και τις ελλείψεις μας, είμαστε οι δέκτες της απέραντης και γνήσιας αγάπης του Χριστού. Μερικές φορές ζώντες σε πρόσκαιρες δοκιμασίες, νομίζουμε ότι η αγάπη του Θεού λιγόστεψε για μας, λόγω των ατελειών μας. Νομίζουμε ότι ο ύψιστος βαθμός της αγάπης του Χριστού και η σταυρική Του θυσία αφορά τον κόσμο που ζει μέσα στην αμαρτία. Η πραγματικότητα είναι εντελώς αντίθετη. Πριν να Τον γνωρίσουμε ήταν αγάπη ως προς εχθρούς Του. Τώρα είναι αγάπη σε φίλους Του. Τότε η αγάπη του Θεού, μας έβρισκε βουτηγμένους μέσα στην ασχήμια της αμαρτίας μας. Τώρα μας πλημμυρίζει σαν πιστούς που έχουμε πλυθεί από τις αμαρτίες μας με το αίμα Του και έχουμε ντυθεί με το ένδυμα της δικαιοσύνης του Χριστού!

6.

«Μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το ίδιο Του το αίμα» (Αποκ.1:5)

Αυτό είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού! Χαρούμενα νέα. Μια τουφεκιά στη φωλιά της οχιάς που λέγεται αμαρτία. Πόσες προσπάθειες ειλικρινείς και τίμιες για να απαλλαγούμε από το βάρος της. Ακόμη και στις πιο όμορφες στιγμές της, η ενοχή δεν μας αφήνει ήσυχους. Ξέρουμε πολύ καλά ότι κάτι πάει στραβά μα δεν έχουμε την δύναμη να αντισταθούμε. Κλίνουμε τα μάτια και πεθαίνουμε. Προσπαθούμε μόνοι μας να απαλλαγούμε από το βάρος της, αλλά δεν μπορούμε. Είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο. Και ήρθε Εκείνος! Ο Δημιουργός μας! Και γονάτισε μπροστά μας και μας έπλυνε τα πόδια! Ναι Εκείνος! Και Του είπαμε: Εσύ; Πλένεις τα πόδια μας; Και μας ρώτησε: Με αγαπάτε; Εγώ θα πληρώσω για όλα όσα έχετε κάνει μέχρι σήμερα. Και τα πλήρωσε στο ακέραιο πάνω στο σταυρό. Και εμείς του λέμε. «Όχι δεν Σε πιστεύουμε δεν αρκεί η δική Σου θυσία. Πρέπει κι εμείς κάτι να πληρώσουμε.» Μην πέσεις σε αυτή τη παγίδα. Η σωτηρία σου είναι δικό Του έργο και είναι πλήρης και σίγουρη. Εσύ απλά ακολούθησε τις εντολές Του με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος. Τίποτα άλλο. Εκείνος μας έπλυνε, Εκείνος και μας έσωσε. Εμείς απλά Τον ευχαριστούμε.

7.

«Σε συμβουλεύω να αγοράσεις από Μένα…ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μην φανερωθεί η ντροπή της γύμνιας σου…» (Αποκ. 3:18)

Λευκή στολή! Τότε που γράφτηκε η Αποκάλυψη, σε μερικά δικαστήρια οδηγούσαν τους υπόδικους ντυμένους στα μαύρα. Μετά την διαδικασία της δίκης, τους αφαιρούσαν τα μαύρα και τους μεν αθώους έντυναν με λευκές στολές, τους δε ένοχους άφηναν γυμνούς. Αυτή την συνήθεια, χρησιμοποιεί ο Ιησούς Χριστός απευθυνόμενος στην εκκλησία της Λαοδίκειας για να τους τονίσει την κακή πνευματική τους κατάσταση και να τους υπενθυμίσει ότι έρχεται κάποια μέρα που όλος ο κόσμος θα κριθεί σύμφωνα με τα έργα του. Όλος ο κόσμος, εκτός από εκείνους που θα έχουν αγοράσει από τον Ίδιο την λευκή στολή. Αυτοί ούτε που θα χρειαστεί να περάσουν από μια τέτοια δίκη. «…εκείνος που ακούει τον λόγο Μου και πιστεύει σε Αυτόν που με απέστειλε έχει αιώνια ζωή και σε κρίση δεν έρχεται, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στη ζωή.» Το αντίτιμο αυτής της στολής είναι η μετάνοια και η αναγνώριση ότι μόνο η θυσία του Χριστού στον Γολγοθά μπορεί να μας καθαρίσει από όλες τις ασχήμιες των αμαρτιών μας.

8.

« Σ’ Αυτόν που μας αγάπησε και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα Του, και ο Οποίος μας έκανε βασιλιάδες, και ιερείς στον Θεό και Πατέρα Του. Σ’ Αυτόν είθε να είναι η δόξα και η εξουσία στους αιώνες των αιώνων..» (Αποκ. 1:4-6)

Έγινε! Αυτό είναι το ευαγγέλιο του Χριστού. Πριν 20 σχεδόν αιώνες ο Χριστός πλήρωσε στο Γολγοθά για τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Πλήρωσε για όλα τα φονικά, για όλα τα εγκλήματα, για όλες τις ληστείες. Αυτό μας λέει ο μαθητής της αγάπης ο Ιωάννης ο Θεολόγος. Δεν χρειάζεται να κάνουμε εμείς κάτι προκειμένου να απαλλαγούμε από το βάρος των αμαρτιών μας. Όλα τα έκανε ο Χριστός στο σταυρό. Μας αγάπησε! Και μας έλουσε! Μας καθάρισε από τις αμαρτίες μας με το αίμα Του και μας έκαμε βασιλείς και ιερείς στον Θεό και Πατέρα Του! Δοξασμένο το όνομά Του. Για τον λόγο αυτόν τον αγαπούμε και Τον ευχαριστούμε. Όλα τα έκανε Εκείνος. Εμείς απλά πρέπει να μετανοήσουμε και να το αναγνωρίσουμε. Τότε έρχεται ο Θείος Παράκλητος και μας δυναμώνει, και μας συμπαραστέκεται στο να περπατάμε στον δρόμο που Εκείνος μας χάραξε και μας οδηγεί. «Πατέρα το έργο που μου έδωσες να κάνω το τέλειωσα». Ας χαρούμε λοιπόν την υπέροχη δωρεάν σωτηρία!

9.

«.. και ο Οποίος (Ιησούς Χριστός) μας έκανε βασιλιάδες, και ιερείς στον Θεό και Πατέρα Του.» (Αποκ.1:6)

Βασιλιάδες και ιερείς μπροστά στο Θεό και Πατέρα του Χριστού! Ποιοι; Εμείς που αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτίες εξαπατούμε τους εαυτούς μας! (1η Ιωάννου 1:8). Όμως αυτή είναι η υπέροχη και ανυπέρβλητη σε μεγαλείο αγάπη του Θεού. Μια αγάπη που ξεπερνά τα όρια της φαντασίας μας. Υπάρχει μια βασιλεία έτοιμη για τους βασιλιάδες της, που δεν είναι σαν τις βασιλείες αυτού του κόσμου. Εκείνη την ημέρα ο Κύριός μας θα πει στους δικούς Του «Ελάτε να κληρονομήσετε την ετοιμασμένη για σας βασιλεία». Και η κληρονομιά δεν είναι κάποια αξία την οποία ο κληρονόμος αγοράζει. Είναι μια δωρεά. Αυτή την κληρονομιά λοιπόν θα την απολαύσουν όλοι εκείνοι που κάποια μέρα κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής τους πίστεψαν στα λόγια Του και ακολούθησαν τις εντολές Του, και δέχτηκαν την θυσία του Χριστού σαν πράξη εξιλέωσης. Όλοι μας ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί από τη Γη. Ο προορισμός μας είναι μια αιώνια ζωή, το ποιόν της οποίας εξαρτάται από τις τωρινές αποφάσεις. Ο Κύριός μας, είπε ότι όποιος Τον πιστεύει έχει ζωή αιώνια κοντά Του. Δεν είναι κρίμα να μην Τον πιστέψουμε;

10.

«Γνωρίζω τα έργα σου και τον κόπο και την υπομονή σου…και ότι για το όνομά Μου κουράστηκες και δεν απέκαμες…» (Αποκ.2:1-2)

Καθώς το βλέμμα του Θεού παρακολουθεί τον κόσμο, γνωρίζει πολύ καλά τις σκέψεις και τις ενέργειες όλων μας. Ανάμεσα όμως σ’ αυτόν τον κόσμο που παραπαίει ανάμεσα στο κακό και στο καλό κυκλοφορεί μια μικρή μερίδα ανθρώπων που ξεχωρίζει μπροστά στα μάτια Του. Είναι όλοι εκείνοι που κάποια στιγμή συνήλθαν από την βαβούρα, τις μέριμνες και την κραιπάλη του βίου και στράφηκαν σε Εκείνον ζητώντας να Τον γνωρίσουν. Και Εκείνος πιστός στην υπόσχεσή Του, «τον ερχόμενον σε Μένα δεν θα τον διώξω» ανταποκρίθηκε. Τους ξεχώρισε από τον υπόλοιπο κόσμο, τους έκανε δικούς Του και τους χάρισε μια όμορφη και αιώνια ζωή, πληρώνοντας όλα τα χρέη τους με την ίδια τη ζωή Του. Όλοι αυτοί όσο κυκλοφορούν σε τούτο τον κόσμο αγωνίζονται τον καλόν αγώνα της πίστης υπομένοντας και υποφέροντας με χαρά χλευασμούς, κατηγόριες και διώξεις προς χάριν Του. Εκείνος βλέπει τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, και κάποια μέρα θα τους ανταμείψει πλουσιοπάροχα με το «έλθετε, κληρονομήσετε την έτοιμη βασιλεία..» Μην αμελείς να δεχτείς τον Χριστό στην καρδιά σου αν δεν το έχεις κάνει.

11.

«Και ο Κύριος ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από χώμα της γης. Και εμφύσησε στους μυκτήρες του πνοή ζωής, και έγινε ο άνθρωπος σε ψυχή που ζει. Και… φύτεψε έναν παράδεισο… και έβαλε εκεί τον άνθρωπο που έπλασε.» (Γέν.2:7,8)

Για όλη την Δημιουργία η Παντοδυναμία και Πανσοφία του Θεού χρειάσθηκε μερικές απλές εντολές. Για να φτιάξει όμως τον άνθρωπο έγινε συμβούλιο και πάρθηκε απόφαση από την Τριαδική Θεότητα. Ο Ίδιος ο Θεός, έπλασε με τα χέρια Του τους πρωτόπλαστους, τους έδωσε πνοή από την πνοή Του και έγιναν ψυχές αθάνατες. Φύτεψε τον Παράδεισο και τους τον χάρισε μαζί με όλο το ζωικό και φυτικό βασίλειο. Περισσή φροντίδα και αγάπη. Μα επί τέλους για Ίδιο τον Δημιουργό του Σύμπαντος δεν ήταν και κάτι το πολύ σπουδαίο. Εκείνο το οποίο ξεπερνάει κάθε όριο φαντασίας είναι η αλλαγή ενός ανθρώπου σε Χριστιανό. Και τι δεν έκανε! Χρειάστηκε να γίνει άνθρωπος, να ταπεινωθεί, να πεινάσει, να διψάσει, να βασανιστεί και να σταυρωθεί για να μην καταλήξει η αθάνατη ψυχή μας, δηλ. εσύ και εγώ στην αιώνια απώλεια, αλλά να ζήσουμε ευτυχισμένοι αιώνια κοντά Του. Το χωράει ο νους μας; Και όμως πολλοί περιφρονούν αυτή την απέραντη αγάπη. Εσύ έκανες το βήμα της επιστροφής στον Δημιουργό σου;

12.

«..δεν αρνήθηκες την πίστη Μου και στις μέρες που υπήρχε ο Αντίπας ο μάρτυς Μου ο πιστός που φονεύθηκε» (Αποκ.2:13)

Δεν αρνήθηκες την πίστη Μου! Λόγια του ίδιου του Χριστού προς την πιστή εκκλησία Του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή για μια γυναίκα από το να την πούνε ανήθικη, και για έναν άνδρα από το να τον πούνε προδότη δηλαδή μη πιστό σε λόγια ή σε πράξεις. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή εναντίον του Θεού από το να Του πούμε πως δεν πιστεύουμε στα λόγια Του. Ο Κύριος επαινεί τους πιστούς της εκκλησίας της Περγάμου ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και κάποιος ονόματι Αντίπας, τον οποίο οι Ρωμαίοι καβούρντισαν, μέσα σε μπρούτζινο καζάνι επειδή μένοντας πιστός στον Χριστό αναφώνησε: «Ο Ιησούς και όχι ο Καίσαρας είναι Θεός και Κύριος.» Ο Αντίπας κληρονόμησε τίτλο που θα ζήλευε κάθε πιστός. Και αυτός είναι το «Μου» «ο μάρτυς Μου». Εμείς που δεν διατρέχουμε κανένα κίνδυνο, κρατάμε την πίστη Του; Πιστεύουμε ότι σταυρώθηκε για μας και ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος Σωτήρας; Το πιστεύουμε; Αν ναι τότε είμαστε δικοί Του και δεν πρέπει να ανησυχούμε για τίποτε. Απλά Τον ευχαριστούμε και Τον ακολουθούμε. Αν όχι, τότε Τον προσβάλουμε κατά πρόσωπο. Τι θα κάνεις λοιπόν;

13.

«Δια να κλίνει στο όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων …» (Φιλ.2:10)

Ο Μέγας Μιθριδάτης ήταν ένας από τους πιο άγριους βασιλιάδες του Πόντου. Κατά τους φοβερούς πολέμους του, κάποτε διέταξε την σφαγή 80, κατ’ άλλους δε 150 χιλ. Ρωμαίων. Από τις πόλεις περνούσε έφιππος οι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να τον υποδέχονται γονατιστοί στην άκρη των οδών. Το σύνθημά του ήταν «Γονατίστε ή πεθάνετε». Ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι κάποια μέρα «θα κλίνει στο όνομα του Ιησού παν γόνυ επουρανίων, επιγείων και καταχθονίων». Αυτό βέβαια δεν αρέσει στο υπεροπτικό ανθρώπινο «εγώ» που απαιτεί πλήρη κυριαρχία στα πάντα. Δεν αρέσει ακόμη και σε όλους εκείνους που θέλουν τον Κύριο Ιησού να είναι μόνο το «Εσφαγμένο Αρνί». Όμως είναι αλήθεια ότι ο Ι. Χριστός θα έλθει σαν Κριτής και τότε εκείνοι που πίστεψαν και Τον δέχτηκαν σαν Σωτήρα τους θα κλίνουν γόνυ ευγνωμοσύνης διότι έφτασε η απολύτρωσή τους, όσοι δε Τον αρνήθηκαν θα ακολουθήσουν τον δικό τους αρχηγό του σκότους πηγαίνοντας εκεί που σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού υπάρχει κλαυθμός και τριγμός των οδόντων. Είναι θέμα εκλογής μας. Τι θα διαλέξουμε λοιπόν; Τον Χριστό σαν Σωτήρα μας, ή σαν Κριτή μας;

14.

«..όμως έχω κάτι εναντίον σου επειδή άφησες την πρώτη σου αγάπη.» (Αποκ.2:4)

Για την εκκλησία της Εφέσου ο Κύριος είχε πολλούς επαίνους. Ήταν μια δραστήρια εκκλησία με πολλά καλά έργα, υπομονή, κόπο και αφοσίωση στη σωστή διδασκαλία του ευαγγελίου. Παρ’ όλα όμως τα πλεονεκτήματα, ένας θανάσιμος κίνδυνος υπέβοσκε. Είχε σβήσει η φλόγα της πρώτης τους αγάπης. Ο Κύριος έβλεπε ότι τα κίνητρά τους, δεν ήταν η αγάπη τους για Εκείνον. Η συμπεριφορά τους ήταν σαν της πιστής συζύγου που φροντίζει το σπιτικό της άριστα, είναι καλή νοικοκυρά, μαγείρισσα, και άψογη στην εμφάνιση των πάντων, αλλά τον ίδιο τον άντρα της δεν τον αγαπά όπως πρώτα. Είναι δηλ. μια άριστη υπηρέτρια ολοκληρωτικά δοσμένη στις φροντίδες του σπιτιού. Κανείς σύζυγος δεν είναι ευτυχισμένος για πολύ με μια τέτοια σύζυγο, παρ’ όλη την νοικοκυροσύνη της. Το ίδιο και ο Χριστός δεν είναι ευχαριστημένος με την νύμφη Του που ασχολείται με πάρα πολλά πράγματα, που αν και καλά παραμελούν την αγάπη της προς τον Ίδιο. Ο Κύριος έχει πλήθος υπηρετικό προσωπικό αγγέλων. Από εμάς θέλει την καρδιά μας. Εκείνος ανέβηκε στον σταυρό για να μας έχει αιώνια κοντά Του. Ας τον αγαπήσουμε με όλη μας την δύναμη. Τα καλά έργα ακολουθούν.

15.

«Γνωρίζω τα έργα σου και την θλίψη σου και την φτώχεια σου, είσαι όμως πλούσιος..» (Αποκ.2:9)

Η Εκκλησία της Σμύρνης προς την οποία απευθύνει ο Χριστός αυτά τα λόγια, ήταν φτωχή και βασανισμένη. Παρά τους σφοδρούς διωγμούς τους, έμειναν πιστοί και ακέραιοι. Οι λεγόμενοι «αποδεκατιστές», τους κατήγγειλαν στις Ρωμαϊκές Αρχές και αμείβονταν με το 10% των «αιρετικών» εσόδων. Οι πιστοί είχαν μόνο μια εκλογή. Να δεχτούν τον Καίσαρα σαν Κύριο και θεό, ή να υποστούν φτώχεια και μαρτυρικό θάνατο. Οι αληθινοί πιστοί απαντούσαν με τα αθάνατα λόγια: «Ο Ι. Χριστός είναι Κύριος και κανείς άλλος.» Τα λόγια του Κυρίου «Ξέρω την θλίψη και την φτώχεια σου αλλά είσαι πλούσιος» έρχονται σαν απάντηση στις προσευχές των πιστών όλων των γενεών για τα βάσανά τους. Γι αυτό και όλοι τους παραμένουν πιστοί. Γνωρίζουν ότι είναι οι αληθινά πλούσιοι όλα. Θησαυροί αιώνιας αγάπης και πλούτοι ευτυχίας, τους περιμένουν. Μας αγάπησε, και σταυρώθηκε για εμάς. Τώρα ζούμε σε ένα κόσμο που διαφεντεύει ο Πονηρός. Όταν όμως δεχτούμε τον Χριστό στην καρδιά μας τότε μας διαφεντεύει Εκείνος και όλα αλλάζουν. Πάρε τον Χριστό στην καρδιά σου και γίνε πλούσιος στα πάντα, στα μάτια Του. … και στην αιωνιότητα.

16.

«Μη φοβάσαι τίποτα…γίνε πιστός μέχρι θανάτου και θα σου δώσω το στεφάνι της ζωής.» (Αποκ.2:10)

Η C. Τεν ΒΟΟΜ, η Ολανδέζα που επέζησε από τους θαλάμους αερίων των Ναζί, διηγείται ένα θρυλικό θρίαμβο σε διωγμούς. Μια ομάδα πιστών είχε συναντηθεί κρυφά σε χώρα διωγμών, όταν ξαφνικά η πόρτα άνοιξε παταγωδώς και δυο στρατιώτες με οπλοπολυβόλα εισόρμησαν. Δήλωσαν ότι έδιναν 5 λεπτά διορία για να φύγουν όλοι εκείνοι που θα αρνιούνταν τον Χριστό. Όσοι θα έμεναν θα τυφεκιζόταν αμέσως. Μερικοί σηκώθηκαν και έφυγαν. Οι αξιωματικοί πήγαν προς την πόρτα, την κλείδωσαν και επέστρεψαν προς την συνάθροιση λέγοντας. «Αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ, είμαστε και εμείς πιστοί, αλλά δεν θέλουμε να λατρεύουμε τον Χριστό εκεί που δεν είναι όλοι ολοκληρωτικά αφιερωμένοι στον Κύριο και δεν είναι έτοιμοι να πεθάνουν για Εκείνον. Μπορούμε να συμμετέχουμε και εμείς στη λατρεία;» Πόσοι από τους Χριστιανούς της πατρίδας μας έχουν τέτοια πίστη; Ο Χριστός υπέστη τον πιο ατιμωτικό θάνατο για σένα. Μπορείς να Τον δεχτείς στη καρδιά σου, αν και δεν σου ζητά τουλάχιστον με τις σημερινές συνθήκες να κάνεις μια τέτοια θυσία για Εκείνον;

17.

«Όποιος πιστεύει στον Υιό έχει ζωή αιώνια..) (Ιωάνν.3:36)

Δέκα διαβολικοί Αυτοκράτορες: Νέρων, Δομιτιανός, Τραϊανός, Αυρήλιος, Σεβήρος, Μάξιμος, Δέκιος, Βαλέριος, Αυρηλιανός, Διοκλητιανός. Εποχές φοβερών διωγμών εναντίον της νεαρής Εκκλησίας του Χριστού. Όλοι αυτοί οι Καίσαρες έγραψαν μελανές σελίδες. ΄Η Αυτοκρατορία τους διαλύθηκε και πολλοί από αυτούς δολοφόνησαν και δολοφονήθηκαν. Κατάντησαν σκοτεινοί εφιάλτες της ιστορίας. Οι λίγοι όμως Χριστιανοί έγιναν εκατομμύρια και η Αυτοκρατορία τους απλώνεται σήμερα σε όλη τη Γη παρά τους διωγμούς. Ο δικός τους Αρχηγός ζει στις ζωές τους, Γλυκύς και Πράος μέσα στη ροή των αιώνων ζητώντας τα χαμένα πρόβατά Του. Ο αγώνας τους είναι η διάδοση του Ευαγγελίου της σωτηρίας των ανθρώπων μέσω της θυσίας του Αρχηγού τους στο Σταυρό. Η ένδοξη Αυτοκρατορία του Χριστού με τις ολόλαμπρες σελίδες διαρκεί 20 αιώνες και θα διαρκέσει στο διηνεκές μέλλον. Γίνε και συ πολίτης αυτής της ένδοξης και λαμπρής Αυτοκρατορίας του Χριστού. Πίστεψε στον Μοναδικό Σωτήρα σου, τον Ι. Χριστό, γονάτισε, προσευχήσου, μετάνιωσε. Μελέτα την Βίβλο. Τα σχέδια του δικού μας Αρχηγού είναι ένδοξα και αιώνια για τους δικούς Του.

18.

«Με σφαγήν μαχαίρας απέθανον.» (Εβρ.11:37)

Τα θεμέλια του Κολοσσαίου είναι ακόμη στιγματισμένα με το αίμα των μαρτύρων του Χριστού. Εκατομμύρια Χριστιανών προτίμησαν φοβερούς μαρτυρικούς θανάτους, παρά να αρνηθούν τον Χριστό, υπακούοντας σε πιέσεις διαβολικών ανθρώπων. Ακόμη και σήμερα σε Ασιατικές και Αφρικανικές χώρες δεν είναι σπάνια τα κρούσματα μαρτύρων κάθε ηλικίας. Εν τούτοις οι φοβεροί διωγμοί κατά της Εκκλησίας είχαν και έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα τον εξαγνισμό και το δυνάμωμά της. Το χαρούμενο μήνυμα της σωτηρίας μας μέσω της Σταυρικής θυσίας του Χριστού κηρύττεται στα πέρατα της οικουμένης. Οι μάρτυρες του Ιησού «στέκονται ζωσμένοι με την Αλήθεια, ντυμένοι με το αλεξίσφαιρο γιλέκο της Δικαιοσύνης, φορούν τα σανδάλια του Ευαγγελίου της Ειρήνης, κρατούν την ασπίδα της πίστης πάνω στην οποία σβήνουν οι μολότοφ των πονηρών δυνάμεων, φορούν το κράνος της σωτηρίας και κρατούν το ξίφος του Αγίου Πνεύματος που είναι ο Λόγος του Θεού.. προσευχόμενοι… αγρυπνούντες. Πίστεψε δυνατά και γνήσια στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του. Αυτός είναι ο ένας και Μοναδικός Σωτήρας.

19.

«Σε καιρό δεκτό σε εισάκουσα, και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα. Πρόσεξε τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, πρόσεξε τώρα είναι ημέρα σωτηρίας.» (Κορ.2α 6:2)

Χωρίς αμφιβολία πολλοί Χριστιανοί κατά τους αποστολικούς χρόνους υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο. Όλοι οι μαθητές του Κυρίου μας εκτός του Ιωάννη πέθαναν με φοβέρά μαρτύρια. Η νεαρή Εκκλησία του Χριστού υπέστη τα πάνδεινα. Ανάμεσά τους φωτεινό παράδειγμα ένας αφανής πιστός της ιστορίας. Φέρθηκε δέσμιος μπροστά στο άγαλμα του Καίσαρα για να του προσφέρει θυμίαμα και να ορκιστεί ότι ο Αυτοκράτορας ήταν θεός πράγμα που έκαναν όλοι οι πολίτες. Στην άρνησή του ο Ρωμαίος αξιωματούχος αναφώνησε: Δεν βλέπεις ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου; «Τότε και εγώ είμαι εναντίον όλου του κόσμου» ήταν η ηρωική απάντηση. Υπέστη φρικτό μαρτυρικό θάνατο. ‘Όμως δεν πρόδωσε τον Κύριό του. Εμείς ποια στάση κρατάμε απέναντι στον κόσμο υπέρ του Ιησού Χριστού που θυσιάστηκε για να έχουμε μια αιώνια ζωή κοντά Του; Μήπως πολλές από τις σκέψεις και τις ενέργειές μας είναι προδοτικές; Ή έστω αδιάφορες προς την σταυρική Του θυσία; Κάποια μέρα θα σταθούμε μπροστά Του και τότε θα είναι αργά για οποιαδήποτε μετάνοια. Τώρα είναι η περίοδος χάριτος.

20.

«Σ’ αυτόν που νικάει θα του δώσω… μία ψήφο λευκή, και επάνω στην ψήφο ένα νέο όνομα γραμμένο που κανένας δεν γνωρίζει, παρά μονάχα αυτός που το παίρνει.» (Αποκ.2:17)

Μερικά δικαστήρια στην εποχή του Ιωάννη έδιναν μία λευκή ψήφο (ένα άσπρο πετραδάκι) στον υπόδικο που αθωωνόταν, ή μία μαύρη σε όποιον βρισκόταν ένοχος. Αυτή τη συνήθεια χρησιμοποιεί ο Κύριος για να πει στην Εκκλησία Του ότι όποιος παίρνει λευκή ψήφο από Εκείνον σημαίνει ότι έχει αθωωθεί από όλες του τις αμαρτίες και δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να περάσει από δικαστήριο. Με το να έχει στην κατοχή του ο πιστός αυτή την λευκή ψήφο αποδεικνύεται η αθωότητά του και η τελεία αποδοχή του από τον Πατέρα Θεό. Η απόκτηση αυτής της τόσο πολύτιμης ψήφου πραγματοποιείται μόνο στο Γολγοθά. Εκεί πλήρωσε ο Χριστός για τις αμαρτίες όλου του κόσμου χωρίς καμιά εξαίρεση και εκεί πρέπει να ανεβεί ο καθένας μας για να την προμηθευτεί και μάλιστα δωρεάν. Ξέρετε γιατί οι άνθρωποι αδιαφορούν; Ο απ. Παύλος το διευκρινίζει: «…καθώς είναι άπιστοι ο θεός τούτου του κόσμου τύφλωσε τον νου …» (2α Κορ.4:4).

21.

«Γνωρίζω τα έργα σου, ότι το όνομα έχεις ότι ζεις και είσαι νεκρός». (Αποκ.3:1)

Τούτη είναι μια θλιβερή διαπίστωση του Ι. Χριστού για την τοπική Του εκκλησία στις Σάρδεις. Πρόκειται για μια κατ’ όνομα Χριστ/κή εκκλησία πού τα μέλη της είχαν πάρει το καλούπι του κόσμου αθεΐας, ζούσαν μια κοσμική ζωή και περπατούσαν στην πλατειά λεωφόρο της αδιαφορίας σχετικά με το θέλημα του Θεού. Ήταν νεκροί. Σήμερα οι εκκλησίες έχουν αδειάσει. Οι Κυριακές είναι μέρες εκδρομών και «ξεκούρασης». Κανείς δεν σκέφτεται ότι ο αέρας που αναπνέει, το νερό που πίνει, οι καρποί που απλόχερα ξεφυτρώνουν από το χώμα και από τους ανθούς των δένδρων είναι δώρα του Θεού για την αφεντιά του. Μόνο όταν δεν έλθουν τα πράγματα όπως τα θέλει, του φταίει ο Θεός και αρχίζει να βαρυγκωμά όπως οι Ισραηλίτες στην έρημο. Όμως δόξα τω Θεώ! Υπάρχουν και σε αυτή την εκκλησία οι λίγοι οι εκλεκτοί που δεν «εμόλυναν τα ιμάτιά τους» και τη ζωή τους. Υπάρχουν αυτοί που έτρεξαν στον Σταυρό, ζήτησαν και πήραν συγχώρηση και περπατούν στον στενό και τεθλιμένο δρόμο. Αυτοί είναι το αλάτι της γης, αυτοί και το φως του κόσμου. Μην διστάζεις άλλο τρέξε και συ στον Χριστό. Ο ζυγός Του είναι καλός και Το φορτίο του είναι ελαφρύ.»

22.

«Δίδαξε το παιδί στην αρχή του δρόμου του και δεν θα απομακρυνθεί από αυτόν ούτε όταν γεράσει» (Παρ.22:6)

Ο πρωτογιός σε ηλικία 18 ετών έφευγε για πρώτη φορά από το σπίτι Πήγαινε πολύ μακριά, με τα καράβια. Η συμβουλή του πατέρα με τα λίγα γράμματα ήταν: «Παιδί μου ήρθε η ώρα να φύγεις από το σπίτι. Για όλα όσα θα κάνεις στην ζωή σου μπορεί να μετανιώσεις. Για όλα εκτός από ένα… το ότι πήγες στην εκκλησία. Πρόσεξε τα λιμάνια», και μετά από μια μικρή διακοπή έγινε πιο σαφής. «Εκτός από την μάνα σου άλλη γυναίκα δεν γνώρισα». Και έμειναν βαθιά ριζωμένα τούτα τα λόγια στη καρδιά του γιου. «Μετάνοια για όλα εκτός από την εκκλησία». Προσοχή στα λιμάνια και όχι τις άγριες φουρτούνες των ωκεανών. Ο δυνατός μαγνήτης του «λιμανιού» τραβούσε τους πρώτους μήνες της ξενιτιάς. Τελικά όμως τα λόγια του πατέρα και οι απλοϊκές προσευχές της μάνας, είχαν σηκώσει το δικό τους προστατευτικό τείχος. Γονάτισε, προσευχήθηκε, ζήτησε τη βοήθεια του Θεού και το λιμάνι έγινε τόπος αναζήτησης αδελφικής εκκλησίας. Σπάνια περίπτωση, αλλά είναι μια αληθινή ιστορία μιας ανάξιας ζωής, γεμάτης από ευλογίες Χριστού. Εμπιστεύσου σε Εκείνον που σε αγάπησε και σταυρώθηκε για σένα. Μην το αμελείς. Τρέξε στον Σταυρό Του.

23.

Δεν θα διαγράψω το όνομά του από το βιβλίο της ζωής και θα τον αναγνωρίσω ως δικό Μου μπροστά στον Θεό και στους αγγέλους. (Αποκ.3:5)

Από την στιγμή που ερχόμαστε στη Γη το όνομά μας γράφεται στο βιβλίο της ζωής. Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει όλα τα ονόματα, όλων των ανθρώπων που έρχονται σε αυτόν τον κόσμο. Ανυπέρβλητο είναι το μεγαλείο της αγάπης και της φροντίδας του Θεού για τον καθένα μας ξεχωριστά. Ένδοξα τα σχέδιά Του για όλο τον κόσμο Εμείς όμως παίρνουμε ένα στραβό δρόμο, τον δρόμο του χαμού και του θανάτου. Και ήρθε ο Χριστός στη Γη και πλήρωσε πολύ ακριβά πάνω στο Σταυρό για τα στραβοπατήματά μας. Έτσι μας ελευθέρωσε από τον Πονηρό διότι «με τον θάνατό Του κατάργησε αυτόν που εξουσιάζει τον θάνατο, δηλ. τον διάβολο. (Εβρ.2:14). Μας είπε όποιος Τον ακολουθήσει θα ζήσει αιώνια κοντά Του, το όνομά του δεν θα διαγραφεί από το βιβλίο της ζωής και μπροστά στον Πατέρα Του και τους αγγέλους θα τον αναγνωρίσει σαν δικό Του. Τώρα ο καθένας μπορεί να απολαύσει δωρεά μια χαρούμενη αιώνια ζωή κοντά στον Δημιουργό Του αρκεί να απλώσει το χέρι του και να την πάρει. Άπλωσε λοιπόν το χέρι σου και πάρε με ευχαριστίες την σωτηρία σου από τα τρυπημένα χέρια Του.

24.

«Αν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία εξαπατούμε τον εαυτό μας και η αλήθεια δεν είναι μέσα μας…» (Α Ιωάνν.1:8)

«Αμαρτία» σημαίνει αστοχία. Στο στρατό μεταξύ των εφοδίων που μοιραζόταν προ 50ετίας στους νεοσύλλεκτους ήταν και ένα μπλοκ στο οποίο γραφόταν και οι επιδόσεις στη σκοποβολή. Ο νεοσύλλεκτος στόχευε ένα ταμπλό πάνω στο οποίο υπήρχαν οι γνωστοί ομόκεντροι κύκλοι. Η βαθμολογία ήταν ανάλογη με τους κύκλους που έβρισκαν οι βολίδες. Συνέβαινε όμως κάποτε καμιά βολίδα να μην βρει το ταμπλό, οπότε ο βαθμολογητής φώναζε από την κοντινή στο στόχο θέση του: «Απαράδεκτος!» και στο μπλοκ έγραφε: «αμάρτησε», δηλ. δεν βρήκε τον στόχο. Αυτή η κραυγή τρομοκρατούσε τόσο πολύ μερικούς νέους που παραμιλούσαν στον ύπνο τους. Έτσι κάποια φορά, νεοσύλλεκτος κι εγώ, ξύπνησα από μια τέτοια κραυγή όταν κάποιος φώναξε στον ύπνο του: «Απαράδεκτος! Κάηκες φουκαρά μου.» Κανείς αληθινός Χριστιανός δεν είναι απαράδεκτος μπροστά στα μάτια του Θεού, και κανείς δεν θα καεί, αν όλες οι ενέργειές του στοχεύουν στο θέλημα του Θεού. Μπορεί να μην βρίσκουν το κέντρο, αλλά ποτέ δεν βρίσκονται εκτός ταμπλό. Πάντοτε ατενίζει στον Ι. Χριστό ο Οποίος πλήρωσε με τη ζωή Του τις αμαρτίες μας.

25.

«Ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα…» (1η Κορ.1:26)

Την πιο όμορφη παρανόηση στο καθαρό Λόγο του Θεού την άκουσα από μια απλή και ευλογημένη ψυχή όταν μου είπε: «Εσύ μπορείς να λες ότι δεν πρέπει να μιλάμε συνέχεια για τον Θεό, αλλά εγώ δεν θα σε ακούσω. Θα Του μιλάω συνέχεια». Απόρησα και τη ρώτησα πότε είπα τέτοιο πράγμα. «Πριν από δυο μήνες» απάντησε. Και τότε θυμήθηκα: «Μήπως είπα Ου λείψει όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω;» «Ναι, αυτό ακριβώς!» ήταν η θριαμβευτική απάντηση. Της εξήγησα όσο μπορούσα ότι άλλο εννοούσα. Δεν είναι σωστό χωρίς λόγο και άσκοπα να μιλάμε για τον Θεό ειδικά με εκφράσεις όπως «μου είπε ο Θεός να τον παντρευτώ», «ο Θεός τον τιμώρησε», «ήταν θέλημα του Θεού να αρρωστήσω ή να τρακάρω» κλπ. Δεν είναι σωστό να κάνουμε τον Θεό συνένοχο των δικών μας επιθυμιών και ενεργειών. Μέσα όμως από αυτή την απλότητα της ψυχής που παρανόησε αυτά που ειπώθηκαν, είδα την αγνή, καθαρή και στερεή πίστη της και αγάπη για τον Θεό. Το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που ξεκαθαρίζει τα πάντα και στο τέλος μένει η αγνή πίστη και αγάπη για το Πρόσωπο του Κυρίου μας. Εκείνη η πίστη που πηγάζει κατ’ ευθείαν από Εκείνον. Δοξασμένο το όνομά Του.

26.

«Θα σε φυλάξω από την ώρα του πειρασμού που θα έλθει σε όλη την οικουμένη για να δοκιμάσει τους κατοίκους της Γης.» (Αποκ.3:10)

Κάποιος μέτρησε στη Βίβλο πάνω από 7.000 υποσχέσεις του Θεού για τους δικούς Του. Μια από τις πιο σημαντικές είναι και τούτη. «Θα σας φυλάξω από ην ώρα του πειρασμού που θα έλθει σε όλη την οικουμένη για να δοκιμάσει τους κατοίκους της Γης.» Μια τέτοια παγκόσμια δοκιμασία ποτέ δεν αντιμετώπισε η Γη από την εποχή που δόθηκε αυτή η υπόσχεση. Στις μέρες μας όμως οι πάντες μιλούν για επικίνδυνα φαινόμενα μιας παγκόσμιας καταστροφής λόγω της διασποράς των πυρηνικών όπλων, του θερμοκηπίου κλπ. Ο Κύριος Ι. Χριστός υποσχέθηκε ότι τους δικούς Του θα τους φυλάξει δηλ. θα τους κρατήσει τελείως έξω από την δοκιμασία. Και αυτό θα το κάνει επειδή φύλαξαν τα λόγια Του. Και τα λόγια Του ήταν και είναι: «Εγώ είμαι η Οδός, η Αλήθεια, και η Ζωή κανένας δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά μόνον διαμέσου ΄Εμού.» (Ιωάνν.14:6) «Όποιος ακούει τα λόγια Μου και πιστεύει στον Θεό έχει ζωή αιώνια και σε κρίση δεν έρχεται» γιατί ο Ίδιος πλήρωσε στο Σταυρό τα πάντα. Τόσο απλά, τόσο καθαρά, τόσο όμορφα. Σε ευχαριστούμε Σωτήρα μας

27.

«Καθώς ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου…» (Ιωάννης 3:14)

«Ξέρουμε ότι ο Θεός σε έστειλε δάσκαλο, είπε ο Νικόδημος στον Κύριό μας, γιατί κανένας δεν κάνει τα έργα που κάνεις Εσύ.» Και η απάντηση του Κυρίου μας ήταν: Ο Θεός με έστειλε για να σωθεί ο άνθρωπος. Εγώ πρέπει να σταυρωθώ και σεις πρέπει να πιστέψετε. Αυτό είναι το έργο Μου, ο Σταυρός, και το έργο το δικό σας, η πίστη. Λίγο προτού να σταυρωθεί είπε μπροστά στα πλήθη: «Τώρα η ψυχή μου είναι ταραγμένη και τι να πω; Πατέρα σώσε Με από τούτη την ώρα. Αλλά γι αυτό ήλθα σε τούτη την ώρα. Πατέρα δόξασε το όνομά Σου». Αυτό ήταν το έργο του Χριστού. Η πληρωμή των αμαρτιών μας, και όχι τα έργα που εννοούσε ο Νικόδημος. Λίγο προτού σηκώσει τον σταυρό του μαρτυρίου είπε; «Πατέρα εάν είναι δυνατόν ας μην πιω αυτό το ποτήρι» Αλλά το ήπιε μέχρι τέλος. Και πλήρωσε για όλες τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Από εμάς ζητάει μόνο πίστη στο έργο Του. Εμείς προσπαθούμε να σωθούμε με δικά μας έργα. Τι μεγάλη περιφρόνηση προς το έργο Του στον Γολγοθά! Ο Χριστός αγάπησε εμάς και όχι τον Σταυρό Του. Είναι δυνατόν εμείς να μιλάμε και να αγαπάμε περισσότερο τα έργα μας και λιγότερο για τον Χριστό;

28.

«Ο Θεός είναι αγάπη». (1η Ιωάνν.4:8)

Παντού μέσα στην απεραντοσύνη της δημιουργίας υπάρχει έκδηλη η αγάπη του Θεού. «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξα Του Θεού και το στερέωμα αναγγέλλει το έργο των δακτύλων αυτού.» Και εδώ στην μικροσκοπική Γη, τα αγριολούλουδα πανέμορφα μέσα στην ταπεινότητά τους ξεπερνούν σε ομορφιά και την πιο φροντισμένη βασιλική περιβολή. Τα σπουργίτια βρίσκουν άνετα την τροφή τους, ο αετός βασιλεύει στον αέρα, αλλά ο άνθρωπος, η δόξα και το καύχημα της Δημιουργίας, πλασμένος για να κυριαρχήσει πάνω στη Γη μέσα στα πλαίσια της αγάπης Του, χάραξε τους δικούς του σκοτεινούς δρόμους, ντύθηκε δική του σοφία και δημιούργησε δικές του αγάπες. Περπάτησε στα άγρια μονοπάτια του, σύρθηκε από τα πάθη του, και χάθηκε μέσα σε αυτά. Μα η αγάπη του Θεού δεν λιγόστεψε. Έστειλε στη Γη μας το Γιο Του για να βρει και να σώσει το χαμένο δημιούργημά Του. Μερικοί σήκωσαν και σηκώνουν τα μάτια τους προς τον ουρανό. Και κει αντικρίζουν την αγάπη Του να εκδηλώνεται πάνω στο σταυρό. Πιστεύουν, σώζονται, και μεταβαίνουν από τον θάνατο στην ζωή. Εκεί είναι η σωτηρία μας πουθενά αλλού. Σήκωσε τα μάτια σου και δες μέχρι πού έφτασε η αγάπη του Θεού για σένα..

29.

«Σίμωνα του Ιωνά με αγαπάς;» (Ιωάνν.21:16)

Όταν προσφέρουμε ένα όμορφο μπουκέτο λουλούδια στο αγαπημένο μας πρόσωπο δεν το κάνουμε επειδή αγαπούμε τα λουλούδια, αλλά διότι αγαπούμε το άτομο που τα προσφέρουμε. Όταν δουλεύουμε σκληρά μια ολόκληρη ζωή για να φτιάξουμε ένα σπίτι, δεν το κάνουμε επειδή μας αρέσει να κουραζόμαστε, αλλά επειδή θέλουμε να έχουμε ένα κεραμίδι να στεγάσουμε την οικογένειά μας και να στεγαστούμε και εμείς οι ίδιοι. Τα λουλούδια τα αγαπάμε και το σπίτι το αγαπάμε, αλλά δεν τα προσφέρουμε γι αυτό το λόγο, ούτε κουραζόμαστε επειδή αγαπούμε το σπίτι. Ενεργούμε έτσι επειδή αγαπούμε τους ανθρώπους μας. Όταν προσφέρουμε την αγάπη μας στον Ι. Χριστό δεν το κάνουμε επειδή φοβόμαστε την «γέενα του πυρός», αλλά επειδή αγαπάμε τον Ίδιο τον Σωτήρα μας. Όταν περπατάμε στο στενό δρόμο δεν το κάνουμε επειδή μας αρέσουν τα δύσκολα, αλλά διότι Τον αγαπάμε. Όταν προσφέρουμε την πίστη μας στον Θεό δεν το κάνουμε επειδή γνωρίζουμε την ύπαρξή Του αλλά διότι Τον αγαπούμε. Τον αγαπούμε ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ζωής μας εδώ στη γη. Στο κάτω, κάτω είτε ζούμε, είτε πεθαίνουμε δικοί Του είμαστε. Αλήθεια είσαι δικός Του; Πιστεύεις στο σωτήριο έργο του Σταυρού Του;

30.

«Τι θα δώσει ο άνθρωπος εις ανταλλαγήν της ψυχής του;» (Μάρκ.8:37)

Είναι μερικά πράγματα που δεν αγοράζονται με τίποτα. Με τι μπορούμε να εξαγοράσουμε τη ζωή που μας έδωσαν οι γονείς μας; Τι μπορούμε τάχα να τους δώσουμε; Τι ποσόν να τους καταβάλουμε; Τι εργασίες και τι να τους προσφέρουμε; Πόσο καιρό να εργαστούμε για να εξοφλήσουμε το ανεκτίμητο δώρο της ζωής, την αγάπη τους και τις φροντίδες τους από την στιγμή που γεννηθήκαμε μέχρι και το τέλος της ζωής τους; Και να το σκεφτεί κανείς είναι ανόητο, αλλά και βλασφημία. Τους είμαστε χρεώστες μέχρι το θάνατό μας. Αν τούτη η σύντομη ζωή δεν εξαγοράζεται με τίποτα και μάλιστα από όμοιους με εμάς ανθρώπους, όπως είναι οι γονείς μας, που πιθανόν να έχουν αρκετές ανάγκες, πώς είναι δυνατόν να εξαγοράσουμε από τον Θεό την χαρούμενη, άφθαρτη και αιώνια ζωή προσφέροντάς Του οποιαδήποτε υλικά αγαθά, υπηρεσίες, ή προσφορές, που στο κάτω - κάτω δεν τα έχει ανάγκη, αφού όλα είναι δικά Του; Γιατί λοιπόν μερικοί επιμένουν σε εξαγορά; Είναι ο Χριστός Εκείνος που μας εξαγόρασε από την κατάρα των υποχρεώσεων, με το να γίνει ο Ίδιος κατάρα για χάρη μας. (Γαλ.3:13). Εκείνος πλήρωσε, εμείς πιστεύουμε, μετανιώνουμε και βαδίζουμε στον δρόμο Του.

31.

«Η πίστη σου σε έσωσε.» (Ματθ.9:22)

Η ελευθερία είναι ένα πολύτιμο δώρο του Θεού, που η απώλεια της κόστισε εκατομμύρια ζωές. Στην πατρίδα μας δυο φορές τον χρόνο την γιορτάζουμε. Εν τούτοις ζώντας ελεύθεροι, παραδοθήκαμε και σκλαβωθήκαμε στον πανάρχαιο εχθρό μας, τον Διάβολο, και μέσω της αμαρτίας πεθαίνουμε. «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος.» Όλες μας οι προσπάθειες για την απόκτηση της ελευθερίας πήγαν χαμένες. Η αμαρτία και ο θάνατος κυκλοφορούν μέσα στο αίμα μας. Και ήλθε ο Χριστός και με το δικό Του αίμα μας εξαγόρασε και μας ελευθέρωσε από την δουλεία της αμαρτίας. Πιστεύοντας σε Εκείνον και στην μέσω του Σταυρού Του σωτηρία, είμαστε ελεύθεροι, και αποκτούμε μια ζωή χαρούμενη και αιώνια κοντά Του. Η πίστη είναι το ισχυρό αντιβιοτικό κατά της αμαρτίας. Χωρίς ελευθερία έζησαν και ζούνε ολόκληρα έθνη για ολόκληρους αιώνες. Χωρίς πίστη δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος ούτε μια ημέρα, ακόμη και σε τούτη ζωή. Δοκίμασε να ζήσεις χωρίς να πιστεύεις συγγενείς, φίλους και συνανθρώπους, στα φαγητά που σου δίνουν, στο νερό που πίνεις, στον αέρα που αναπνέεις, στα μέσα που ταξιδεύεις, Πως λοιπόν είναι δυνατόν να ζήσεις μια αιωνιότητα κοντά Του αν δεν Τον πιστεύεις;

32.

«έκανε πολλές ελεημοσύνες και εδέετο του Θεού δια παντός». (Πραξ. 10:2)

Ο Κορνήλιος ήταν ένας άνθρωπος ευσεβής, που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αρέσει στον Θεό. Το ξεχείλισμα του σεβασμού μας, μας δημιουργεί την επιθυμία να κάνουμε όλα εκείνα που φανταζόμαστε πως Του αρέσουν. Και όλα όσα έκανε ο Κορνήλιος και όλα όσα κάνουμε εμείς ανεβαίνουν στον Θεό. Δεν είναι άδικος, ώστε να βλέπει μόνο τις αμαρτίες μας, και να μην βλέπει και ό,τι καλό υπάρχει πάνω μας. («Λιναράκι που καπνίζει δεν θα το σβήσει.»( Ματθ. 12:20). Το θέμα είναι ότι όλες οι καλοσύνες όλου του κόσμου δεν φτάνουν για την σωτηρία έστω και μιας ψυχής. Όλη μας η δικαιοσύνη είναι σαν «βρώμικο κουρέλι» στα μάτια Του. Τόσο σημαντική, τόσο πανάκριβη, τόσο πολύτιμη είναι ή σωτηρία που μας χαρίζει ο Χριστός. Τα τόσα έργα του Κορνηλίου ήταν λίγα για την εξαγορά της σωτηρίας του, γι αυτό και εστάλη άγγελος και του είπε ότι έπρεπε να φωνάξει τον Πέτρο και κείνος θα του έλεγε τι έπρεπε να κάνει. Και ο Πέτρος πήγε και του είπε ότι «δια του Ιησού Χριστού θα λάβει άφεση αμαρτιών πάς ο πιστεύων εις Αυτόν». (Ματθ.10:43) Τα έργα λοιπόν έχουν την θέση τους και είναι σημαντικά και κυρίαρχα αλλά όχι πριν από τον Χριστό και τον Σταυρό Του.

33.

«..απεδοκίμασαν να έχουν επίγνωση του Θεού..» (Ρωμ.1:28)

Κάποιος κάθισε σε σταθμό του μετρό και ξεκίνησε να παίζει το βιολί του. Έπαιξε 45 περίπου λεπτά, και πέρασαν από μπροστά του αρκετές χιλιάδες κόσμου. Σε αυτό το διάστημα, κάποιος του έριξε μια ματιά, κάποια πέταξε στο καλαθάκι ένα δολάριο, κάποιος τρίτος κοντοστάθηκε, τον κοίταξε για λίγο και συνέχισε τον βηματισμό του. Τελικά κοντοστάθηκαν μόνο 6 άνθρωποι και περίπου 20 έριξαν 32 δολ., χωρίς να ελαττώσουν τον βηματισμό τους. Όταν σταμάτησε κανείς δεν τον πρόσεξε. Αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι βιολιστής ήταν ο διάσημος Joshua bell, και ότι το βιολί ήταν Stradivarius αξίας 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Bell αμείβεται 1000 δολ., το λεπτό! Πόσοι άνθρωποι περνούν από την ζωή χωρίς να αντιληφθούν την θαυμαστή αγάπη του Θεού που δημιούργησε για χάρη τους μια θαυμαστή αιώνια ζωή και που τους την χαρίζει πληρώνοντας ο Ίδιος το κόστος μιας ανεκλάλητης αιώνιας χαράς και ευτυχίας; Ένα κόστος που έφτασε μέχρι τη θυσία του Χριστού; Σταμάτησε λοιπόν το βιαστικό σου περπάτημα και σκύψε πάνω στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Αξίζεις πολύ περισσότερο στα μάτια Του από ό,τι νομίζεις.

34.

«Ενθυμού την ημέραν του Σαββάτου» (Έξ.20:8)

Βάδιζαν δύο φίλοι μέσα σε νεκροταφείο και ως γίνεται συνήθως περιεργάζονταν τις επιγραφές των τάφων. Ξαφνικά ο ένας σταμάτησε και κοιτάζοντας στον διπλανό τάφο είπε: «Εδώ έχουν θάψει υποζύγιο.» Η επιγραφή έγραφε: «Απεβίωσε σε ηλικία 95 ετών. Σε όλη του τη ζωή εργαζόταν αδιάκοπα. Πέθανε εργαζόμενος». Η εργασία είναι μια ευλογία που την συνιστά ο Λόγος του Θεού. Αλλά αδιάκοπα και σε όλη μας τη ζωή; Μία από τις 10 εντολές μιλά για την ανάπαυση της έβδομης μέρας και την αφιέρωσή της στο Θεό. Στις μέρες μας αναπαυόμαστε 3 εβδομαδιαίως αν υπολογιστούν άδειες και αργίες. Από αυτές πόσες άραγε δουλεύουμε για τον Θεό, ή έστω Τον ευχαριστούμε; Αυτός μας χάρισε μια αθάνατη ψυχή που είναι πιο πολύτιμη από όλο τον κόσμο. Εμείς το ακριβό αυτό δώρο το χαρίσαμε στον Διάβολο και αυτός το σκότωσε μέσω της αμαρτίας. Ο Χριστός όμως το ανασταίνει πληρώνοντας ο ίδιος τις δικές μας ζημιές. Αυτός είναι ο Αίρων την αμαρτία του κόσμου. Το έχεις συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για σένα; Εσύ δεν θα Τον ευχαριστήσεις, δεν θα τρέξεις κοντά Του, δεν θα Τον πιστέψεις; Θα εξακολουθήσεις εργαζόμενος τα πονηρά έργα του εχθρού σου του Πονηρού;

35.

«..εξαλείψας το εναντίον μας χειρόγραφο…προσηλώσας αυτό επί του Σταυρού..» (Κολ.2:14)

Ένας μαθητής του Σωκράτη βγαίνοντας από κακόφημο σπίτι κρύφτηκε μόλις είδε τον δάσκαλό του. Όταν συναντήθηκαν ο σοφός δάσκαλος του είπε: «Ντρεπόμαστε όταν μπαίνουμε στο κακό, και όχι όταν φεύγουμε από αυτό.» Ο Λόγος του Θεού μας λέγει ότι κάποια μέρα όχι μόνο οι κακές πράξεις, αλλά και οι σκέψεις μας ακόμη θα φανερωθούν μπροστά σε ανθρώπους και σε αγγέλους. Υπάρχει το βίντεο του Ουρανού που βλέπει και καταγράφει τα πάντα. Αυτό το βίντεο θα προβληθεί κάποια μέρα και θα το ιδούν όλοι αυτοί που αδικήθηκαν από εμάς με λόγια, σκέψεις, και πράξεις. Αν σκέφτηκες πονηρά για κάποια, ή για κάποιον, αν μίλησες άσχημα, ή πονηρά για κάποιους, όλα αυτά θα φανερωθούν. Και τότε δεν θα ξέρεις που να κρυφτείς. Αυτό θα γίνει οπωσδήποτε για όλους μας. Σκέψου το καλά. Εκεί δεν υπάρχουν μάσκες. Όλα στο φως. Τότε μόνος σου θα πάρεις τον δρόμο για την απώλεια. Πώς να σταθείς δίπλα σε αυτούς που αδίκησες, και ειδικά μπροστά στο Θεό; Μια ελπίδα μόνο υπάρχει. Να καταστραφεί το βιντεο. Και αυτό μόνο ο Χριστός το κάνει. Στον Σταυρό Του κάρφωσε το ενατίον μας χειρόγραφο. Και από εκεί δεν μπορεί να το αρπάξει κανείς.

36.

Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. (Ρωμ.6:23)

Οι εργασίες μυοκτονίας στο εργοστάσιο είχαν τελειώσει και όλες οι νόμιμες προφυλάξεις είχαν τηρηθεί. Τα δηλητήρια ήταν θανατηφόρα στην εισπνοή. Ερμητικά σφραγισμένα όλα τα ανοίγματα, και παντού προειδοποιητικές πινακίδες. Οι διαρρήκτες όμως αγνόησαν τα πάντα θεωρώντας τα φάρσα, και μπήκαν στον επικίνδυνο χώρο. Όταν τέλειωσε ο προβλεπόμενος χρόνος δράσης των δηλητηρίων, οι υπάλληλοι με τις ανάλογες προφυλάξεις άνοιξαν το εργοστάσιο. Τότε βρήκαν τους διαρρήκτες νεκρούς και φοβερά παραμορφωμένους μπροστά στο παραβιασμένο χρηματοκιβώτιο, πεσμένους πάνω στα σύνεργά τους και στις δεσμίδες των χρημάτων. Τα δηλητήρια της αμαρτίας παραμόρφωσαν και σκότωσαν τον άνθρωπο. Από αυτούς τους δηλητηριασμένους χώρους της αμαρτίας και του θανάτου, ήλθε και μας έβγαλε ο Χριστός. «Και εσάς όντας νεκρούς λόγω των παραβάσεων σας ζωοποίησε» θα γράψει ο απ. Παύλος. Όλες οι προειδοποιητικές πινακίδες έχουν τοποθετηθεί μέσα στην Βίβλο αλλά αγνοούνται προκλητικά στις μέρες μας θεωρούμενες φάρσα. Είναι όμως πραγματικές. Μόνο ο Χριστός σώζει και ζωοποιεί. Όσοι πηγαίνουν από αλλού είναι κλέφτες και ληστές.

37.

«Υπήρξατε δούλοι της αμαρτίας, πλην υπακούσατε στον Θεό και ελευθερωθήκατε» (Ρωμ.6:17-18)

Στις μέρες των αποστόλων, οι δούλοι ήταν περισσότεροι από τους ελεύθερους. Κανείς δούλος δεν μπορούσε να φανερώσει την ιδιότητά του κατά οποιονδήποτε τρόπο ενδυμασίας, ή άλλως πως, και αυτό για να μην συνειδητοποιήσουν την αριθμητική τους δύναμη και εξεγερθούν. Σε πείσμα εν τούτοις όλων των φοβερών διωγμών της, η Εκκλησία ενώθηκε και μεγαλούργησε, όχι σε διαμαρτυρίες και απελευθερωτικά κινήματα, αλλά στο κήρυγμα της αγάπης του Θεού. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αρχηγού τους στρατιές μαρτύρων θυσιάστηκαν γινόμενοι λαμπρό παράδειγμα στον υπόδουλο της αμαρτίας κόσμο, από τον οποίο ελευθερώθηκαν και οι ίδιοι. Οι Χριστιανοί, δούλοι της εποχής εκείνης, εντέλλονται να υπακούνε στους κυρίους τους, έστω και αν είναι κακοί. (1η Πέτρου 2:18, Εφεσίους 6:5) Είναι ολοκάθαρη η διδασκαλία του Ευαγγελίου. Μόνο ο δούλος του Θεού είναι ευτυχισμένος, διότι ο Θεός είναι αγάπη. Τα πονηρά πνεύματα και οι δούλοι τους θα λογαριαστούν στο τέλος με τον Θεό. Ποιον λοιπόν θα ακολουθήσουμε; Θα είμαστε δούλοι Χριστού προς ζωή ή δούλοι του Πονηρού προς θάνατον; Η εκλογή είναι δική μας.

38.

« Εγώ ήλθα για να έχετε άφθονη ζωή» (Ιω.10:10)

Το καράβι είχε φορτώσει στη Θεσσαλονίκη άλευρα και ήταν έτοιμο προς απόπλου. Έπρεπε όμως να γίνει απεντόμωση γιατί βρέθηκαν έντομα στις ραφές των σακιών. Το πλοίο οδηγήθηκε σε ασφαλή περιοχή, το πλήρωμα απομακρύνθηκε, ισχυρά απολυμαντικά ρίχτηκαν στα κύτη και σφραγίστηκε κάθε δίοδος διαφυγής τους. Μετά τρεις ημέρες ανοίχτηκαν οι αεραγωγοί, το πλήρωμα επέστρεψε και το πλοίο έφυγε για Ιταλία. Εκεί έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι στα κύτη υπήρχε ένας νεκρός φοβερά παραμορφωμένος. Επρόκειτο για κάποιον λαθρεπιβάτη ο οποίος ζητώντας μια καλλίτερη ζωή κρύφτηκε στα αμπάρια με τα θανατηφόρα δηλητήρια. Πόσοι άνθρωποι ζητώντας μια καλλίτερη ζωή δεν προσέχουν και άσκεφτα κρύβονται στους χώρους της αμαρτίας με τα θανατηφόρα δηλητήρια; Η απεντόμωση δεν έγινε για τον δυστυχή λαθρεπιβάτη, αλλά για τα βλαβερά έντομα. Ο θάνατος και ο Άδης δεν φτιάχτηκε για τον άνθρωπο, αλλά για τον ανθρωποκτόνο Διάβολο και τους αγγέλους του. Φυσικά εκεί θα καταλήξουν και όσοι βρίσκονται στον χώρο τους. Ο Χριστός ήλθε για να καθαρίσει την καρδιά μας από τα ζιζάνια και τα δηλητήρια πληρώνοντας με την άγια ζωή Του τα δικά μας σφάλματα. Αρκεί να Τον δεχτούμε.

39.

«..εκδύεται τα ιμάτια Αυτού και λαβών προσόψιον διεζώσθη» (Ιω.13:4)

Το πλύσιμο των ποδιών των φιλοξενουμένων ήταν μια ανατολίτικη συνήθεια της εποχής των Αποστόλων. Αυτό γινόταν ακόμη και στην περίπτωση που οι καλεσμένοι είχαν κάνει το λουτρό τους πριν την προσέλευσή τους. Ο λόγος ήταν τα ανοιχτά σανδάλια που φορούσαν και οι σκονισμένοι δρόμοι. Το δυσάρεστο αυτό έργο εκτελούσε ο υπηρέτης του σπιτιού που συνήθως ήταν δούλος. Φορούσε μια ειδική γραμμωτή στολή δούλου και ζωνόταν με μια ειδική ποδιά. Εάν δεν υπήρχε δούλος, τότε το έργο αναλάμβανε ο οικοδεσπότης. Αυτό το έργο ανάλαβε να κάνει ο Χριστός την βραδιά του Μυστικού δείπνου. «έβγαλε το εξωτερικό ιμάτιο και φόρεσε την ποδιά της υπηρεσίας. Πριν 33 χρόνια κατά τον ίδιο τρόπο έβγαλε τα λαμπρά ιμάτια της ουράνιας δόξας Του και φόρεσε την ποδιά της ανθρώπινης φύσης με σκοπό να μας πλύνει από την αμαρτία. Είναι έργο του Χριστού η συγχώρεση των αμαρτιών μας. Δική μας δουλειά είναι το να θελήσουμε να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες. Αυτό είπε στον Πέτρο. Εάν δεν σε πλύνω δεν έχεις θέση κοντά Μου. Μάθημα ταπεινοφροσύνης, αλλά και καθαρισμού μας. Ο Πέτρος μετά το μικρό δισταγμό του προσφέρθηκε. Εσύ; Εγώ;

40.

Ο πιστεύων εις Εμέ έχει Ζωήν αιώνιον. (Ιωάννης 6:47)

Η Γη μας είναι ένα διαστημόπλοιο που διαρκώς ο Κατασκευαστής Του το επανδρώνει με νέα και ξεκούραστα πληρώματα. Σ’ αυτό το καράβι είμαστε όλοι ναυτολογημένοι και δουλεύουμε σαν ελεύθερα πνευματικά όντα, κατά την συνείδηση μας. Κάποτε όμως θα ξεμπαρκάρουμε και τότε θα δώσουμε λόγο στον Πλοιοκτήτη για το πώς εκτελέσαμε τα καθήκοντά μας, και ο καθένας θα αμειφθεί ανάλογα με την προσφορά του. «…έρχεται ώρα κατά την οποία όλοι οι νεκροί θα ακούσουν την φωνή Του (του Χριστού) και θα εξέλθουν οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάσταση ζωής, οι δε πράξαντες τα φαύλα εις ανάσταση Κρίσεως…» Ο Ιησούς Χριστός που είπε τα παραπάνω λόγια, είπε επίσης ότι όποιος ακούει τα λόγια Του και πιστεύει στον Θεό έχει ζωή αιώνια και σε Κρίση δεν έρχεται, αλλά μετέβη από τον θάνατο στη ζωή. (Ιωάννης 5:24) Αν δεν αισθάνεσαι βέβαιος για το που θα βρεθείς τρέξε τώρα κοντά στον Χριστό και ζήτησε συγγνώμη. Τον ερχόμενον σε Μένα δεν θα τον διώξω. «Εγώ ήλθα για να έχουν (οι δικοί Μου) Ζωή και να την έχουν άφθονη». (Ιωάννης 10:10). Πλήρωσε στο σταυρό τα λάθη σου.

41.

«Μη φοβάσαι μικρό Μου ποίμνιο… δικοί μου είστε».(Λου.12:32)

Η Γή μας είναι ένα μικρό καραβάκι που ταξιδεύει με εκπληκτική ακρίβεια αιώνες τώρα, στο διάστημα ανάμεσα σε φοβερούς κινδύνους. Εμείς ανέμελοι διαστημικοί τουρίστες απολαμβάνουμε την θέα των ανεξιχνίαστων κόσμων, τρεφόμαστε από τις ολόφρεσκες και συνεχώς ανανεωμένες τροφές που το ίδιο το καραβάκι μας προσφέρει, αναπνέουμε τον ολοκάθαρο φιλτραρισμένο από τα δέντρα αέρα και πίνουμε το κρυστάλλινο νεράκι που και αυτό φιλτραρισμένο αναβλύζει από το χώμα. Ανοίγουμε τα μάτια μας και όλη η θαυμαστή Δημιουργία μπαίνει μέσα μας. Μένουμε εκστατικοί και ευχαριστούμε τον Δημιουργό μας. Και ύστερα έρχονται οι σοφοί του κόσμου τούτου και μας λένε «Δεν υπάρχει Θεός.» Λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν…. Εμείς σαν τα μικρά παιδιά ανπαυόμαστε στα λόγια Του. «Εγω είμαι το φώς του κόσμου… Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός… Μαζί μου θα είστε… Εγώ πλήρωσα για σας και σας ελευθέρωσα... Δικοί Μου είστε..» Σε ευχαριστούμε Κύριε για την αγάπη Σου για τον Σταυρό για τις υποσχέσεις Σου.

42.

Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ο πιστεύων εις Εμέ έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 6:47)

Προτού ξεκινήσει εναντίον των Περσών ο Μ. Αλέξανδρος ζήτησε από τους Έλληνες την αρχηγεία της εκστρατείας, εκείνη που είχαν δώσει στον πατέρα του. Όλοι συμφώνησαν εκτός από τους Λακεδαιμονίους οι οποίοι του δήλωσαν ότι δεν τους είναι πατροπαράδοτο να ακολουθούν άλλους, αλλά άλλοι να τους ακολουθούν. Εν τούτοις πολλοί Λακεδαιμόνιοι υπηρετούσαν κάτω από τις διαταγές του Δαρείου και εναντίον των Ελλήνων. Εγωισμός και υποκρισία που είναι στίγμα στην ένδοξη πατρίδα του Λεωνίδα και των 300 της Σπάρτης. Ο Ι. Χριστός ήλθε στη Γη και μας είπε να Τον ακολουθήσουμε για να μας ελευθερώσει από τα σκοτάδια του εγωισμού και της υποκρισίας που μας στοίχισαν και μας στοιχίζουν πολύ ακριβά. Το κόστος το πλήρωσε ο ίδιος πάνω στον Σταυρό και η νίκη Του είναι σίγουρη. «..τώρα ο Χριστός αναστήθηκε και επειδή όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν λόγω του Αδάμ, έτσι και όλοι θα αναστηθούν λόγω του Χριστού… ο καθένας όμως σύμφωνα με την τάξη του.» (1η Κορ. 15ο κεφ.) Ας εγγραφούμε δια της μετανοίας στις τάξεις του Χριστού, για να είμαστε νικητές μαζί Του..

43.

«Εγώ είμαι η οδός, η Αλήθεια και η Ζωή». (Ιωάνν 14:6)

Ανοίγουμε κάθε πρωί τα μάτια μας και γεμίζει το είναι μας θαύματα. Θαύμα το παιδί που αντικρίζουμε στο κρεβατάκι του, το λουλούδι στο βάζο, το φρούτο στην φρουτιέρα, η ακοή, η αφή, η σκέψη, η αγάπη, η χαρά, η λύπη, η Δημιουργία. Είμαστε θαύματα, και ζούμε μέσα σε θαύματα. Προσπαθούμε κάτι να φτιάξουμε κι εμείς, και όλα μας βγαίνουν πλαστικά, χωμάτινα, ψεύτικα και άψυχα. Πλαστικά τα λουλούδια στο βάζο, τα φρούτα στην φρουτιέρα, οι πίνακες στους τοίχους, άψυχες οι κούκλες στο καναπέ, ψεύτικες οι χαρές και οι παράδεισοι των «ουσιών». Πόσο διαφορετικός ο κόσμος του Δημιουργού μας! Ο Χριστός δια του Οποίου τα πάντα έγιναν μας λέει. «Εγώ είμαι το Φως, η Αλήθεια, η Ζωή... Την δική Μου Ζωή σας δίνω και η Ζωή σας θα είναι όμορφη και αιώνια. Θα σκουπίσω κάθε σας δάκρυ, κάθε σας πόνο… στις παλάμες Μου σας ζωγράφισα. Θα γνωρίσετε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει. Όσοι γνώρισαν αυτή την Αλήθεια ελευθερώθηκαν. Γνώρισέ την και συ. Είναι ο Ίδιος ο Χριστός, ο ζωντανός Χριστός ο Δρόμος, η αλήθεια και η Ζωή. Είναι Αυτός που σταυρώθηκε για σένα.

44.

«Ο Πατέρας σας θέλησε να σας δώσει την Βασιλεία» (Λουκ.12:32)

Θαύμασε ο Μ. Αλέξανδρος την βασιλική αξιοπρέπεια του νικημένου Ινδού βασιλιά Πώρου, που οδηγήθηκε μπροστά του, και έφιππος τον ρώτησε τι ήθελε να του κάνει. Βασιλικά να με μεταχειριστείς, ω Αλέξανδρε, ήταν η απάντηση. «Αυτό θα γίνει από δική μου υποχρέωση», Πώρε. «Όλα υπάρχουν μέσα σ’ αυτό.» Και ο νικητής ικανοποιημένος για τις απαντήσεις, του χάρισε τόσο το χαμένο του βασίλειο, όσο και τα διπλανά. Ο Μ. Αλέξανδρος χάρισε στον Πώρο το βασίλειο που δια της βίας, του το είχε πάρει χωρίς καν να είναι εχθρός του. Ο Ι. Χριστός, ο Βασιλιάς των πάντων, στον Οποίον τα πάντα ανήκουν, κατακτά με την Αγάπη και την θυσία Του, τις καρδιές των σκλαβωμένων στην αμαρτία εχθρών Του, και τους χαρίζει το δικό Του βασίλειο! «..εσάς που ήσασταν εχθροί (Του) με τα πονηρά σας έργα…σας συμφιλίωσε με τον εαυτόν Του δια του θανάτου Του...» (Κολ.1:21) Αυτούς τους εχθρούς Του ελευθέρωσε και ελευθερώνει και τους χαρίζει το δικό Του βασίλειο. Η φωνή Του γλυκιά και σίγουρη. «Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατρός Μου, κληρονομήστε την ετοιμασμένη για σας Βασιλεία.» Τρέξει κοντά Του, ζητώντας Του συγνώμη για τα λάθη σου… Γίνε πολίτης του ουρανού.

45.

«Πατέρα εκ του κόσμου δεν είναι (οι δικοί Μου) όπως Εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου». (Ιωάνν.17:14)

Όταν ο Μ. Αλέξανδρος κατέκτησε την πόλη Νύσα θαύμασε την ευταξία και την διοίκησή της. Το σύστημα ήταν αριστοκρατικό και οι έχοντες δικαίωμα να κυβερνούν ήταν 300 άριστοι πολίτες. Ζήτησε λοιπόν να έλθουν μαζί του στην εκστρατεία 100 από τους άριστους και 300 ιππείς από τους κοινούς. Ο ύπαρχος της πόλης χαμογέλασε και ο Αλέξανδρος τον ρώτησε γιατί χαμογελάει. «Πως θα μπορεί να κυβερνηθεί καλά αυτή η πόλη αν λείψουν 100 από τους 300;» ήταν η απάντηση. « Πάρε 600 ιππείς από τους κοινούς αλλά αν θέλεις να βρεις, στην επιστροφή σου την πόλη το ίδιο καλή, άφησε τους 100. Και ο Αλέξανδρος ούτε τους 100 πήρε, ούτε και τους επί πλέον 300. «Σεις είστε το φως του κόσμου, σεις το αλάτι της γης.» είπε ο Χριστός στους δικούς Του. «Εάν το αλάτι της γης διαφθαρεί με τι θέλει αλατιστεί;» Αν οι πιστοί λείψουν από τον κόσμο η μορφή του θα αλλάξει δραματικά. Γίνε δικός Του, πίστεψε ειλικρινά στην μέχρι τον Σταυρό Του σωτηρία σου, και το φως Του θα λάμψει στην καρδιά σου, γίνε ένας από τους άριστους του Χριστού.

46.

«…την δόξα που μου έδωσες, έδωσα εις αυτούς..» (Ιωάνν.17:22)

Η αμοιβή των γενναίων, είναι οι ίδιοι οι κόποι τους, όσοι από αυτούς οδηγούν εις καλά έργα, δήλωσε στο κατάκοπο στράτευμά του ο Μ. Αλέξανδρος. Και είναι αλήθεια ότι η δόξα που άφησε πίσω του ο Μέγας αυτός στρατηλάτης, βασίζεται στους κόπους και στις ταλαιπωρίες του ίδιου, και αμέτρητων άλλων ψυχών. Πρώτος απ’ όλους στις μάχες, στους κινδύνους, στις πληγές και στις ταλαιπωρίες, μέχρι την τελευταία του πνοή. Σαν Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για τον Μ. Αλέξανδρο και αντιδρούμε στην κάθε πλαστογράφηση της ιστορίας μας. Σαν Χριστιανοί όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ο Απ. των εθνών Παύλος είπε «Έχω στο σώμα μου τα στίγματα του Ιησού Χριστού του Κυρίου μου. Κόποι, φυλακές, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, πείνα, δίψα, κρύο, γύμνια, ναυάγια, αγωνία για την εκκλησία… το τέλος όμως τον κόπων μου είναι το στεφάνι της δικαιοσύνης που θα μου δώσει ο Κύριός μου» … Ο Κύριός μας Ι. Χριστός είπε: «Την δόξα την δική Μου έδωκα στους δικούς Μου. Η μία είναι δόξα ανθρώπων ποτισμένη με το αίμα τους, η άλλη δόξα Θεού ποτισμένη με το Αίμα του Χριστού και των ανθρώπων. Και ο καθένας μας διαλέγει. Εσύ ποια θα διαλέξεις;

47.

«Διότι σεις αδελφοί προσκληθήκατε σε ελευθερία…δια της αγάπης δουλεύετε αλλήλους..» (Γαλ.5:13)

«Όταν κοπιάζομε και κινδυνεύουμε δια τα ωραία έργα, και το να ζούμε με τιμή είναι ευχάριστο, αλλά και το να αποθάνομε, επειδή αφήνουμε πίσω μας αθάνατη δόξα», είπε ο Μ. Αλέξανδρος στο στράτευμά του για να το εμψυχώσει από τους συνεχείς μεγάλους κόπους και κινδύνους. Όταν όμως οι Μακεδόνες επέμειναν να τελειώσουν οι κόποι τους, οργισμένος πήδησε κάτω από το βήμα και υπέδειξε 13 άτομα, που τους θεώρησε υπαίτιους των διαμαρτυριών και διέταξε να θανατωθούν. Αυτή είναι η κοσμική αντίληψη της δόξας, η οποία αμέτρητα δεινά επισωρεύει στην ανθρωπότητα. Ο Ιησούς Χριστός στον όμορφο αγώνα της αιώνιας δόξας και Σωτηρίας μας, καλεί μόνον όσους θέλουν να Τον ακολουθήσουν. Κανέναν με την βία. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν.» Όταν μερικοί από εκείνους που Τον ακολουθούσαν Τον εγκατέλειψαν, επειδή δεν κατάλαβαν το νόημα της θυσίας Του, στραφείς προς τους 12 ρώτησε: «Μήπως θέλετε και σεις να φύγετε;» «Που να πάμε» είπε ο Πέτρος, «λόγια αιώνιας ζωής έχεις». Οι μαθητές παρέμειναν και ανταμείφθηκαν με μια αιώνια ζωή μέσα στην δόξα. Εμείς πια δόξα θα προτιμήσουμε;

48.

«… θα έλθουν πολλοί στο όνομά Μου, λέγοντας: Εγώ είμαι ο Χριστός και πολλούς θα πλανήσουν». (Ματθ.24:5)

Ο Πτολεμαίος πήρε την επωνυμία του Σωτήρα διότι έσωσε τον Μ. Αλέξανδρον από βέβαιο θάνατο κατά την εκστρατεία τους στην Ινδία. Ο ίδιος όμως ο Πτολεμαίος έχει γράψει ότι δεν ήταν καν παρών στην μάχη εκείνη, γιατί πολεμούσε σε άλλο εχθρικό μέτωπο, επί κεφαλής άλλου τμήματος του στρατού. Να μια ψεύτικη επωνυμία, βασισμένη σε ψεύτικη δόξα και δοσμένη από ανθρώπους που δεν ήταν καν παρόντες σε ένα αληθινό γεγονός. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός του Οποίου το όνομα σημαίνει Σωτήρας είπε ότι: «τις τελευταίες μέρες θα παρουσιαστούν πολλοί λέγοντες ότι αυτοί είναι ο Χριστός ο Σωτήρας. Μην τους πιστέψετε, μην τους ακολουθήσετε». Ένας είναι ο Σωτήρας του κόσμου και ο δικός σου Σωτήρας. Και αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός ο Οποίος πλήρωσε στο Σταυρό την δική σου αμαρτία και ο Οποίος σε καλεί να τρέξεις κοντά Του για να έχεις μια αληθινή αιώνια χαρά και μια ατέλειωτη δόξα κοντά Του. Οι σωτήρες του κόσμου δεν μπορούν ούτε τον εαυτόν τους να σώσουν. «Εάν περπατάμε στο φως, καθώς Εκείνος είναι στο φως…το αίμα του Ι. Χριστού του Υιού του Θεού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία» (1η Ιωάνν.1:7)

49.

«Όποιος τρώγει την σάρκα Μου και πίνει το αίμα Μου έχει αιώνια ζωή και θα τον αναστήσω.» (Ιωάνν.6:54)

Όταν ο Μ. Αλέξανδρος με το στρατό του βρέθηκαν σε άνυδρο τόπο και υπέφεραν από φοβερή δίψα, κάποιοι στρατιώτες του έφεραν μέσα σε κράνος λίγο νερό που βρήκαν σε μια ρεματιά. Εκείνος αφού τους επαίνεσε το έχυσε ενώπιον όλων. Αυτό πολύ άρεσε στο διψασμένο στράτευμα. Κάτι παρόμοιο έκανε και ο Δαβίδ 7 αιώνες πρωτύτερα, όταν πεθύμησε να πιει νερό από πηγή που βρισκόταν σε εχθρικό στρατόπεδο. Τότε δικοί του στρατιώτες διέσχισαν κρυφά τις εχθρικές γραμμές και του το έφεραν, αλλά ο Δαβίδ το έκανε σπονδή στον Κύριο λέγοντας: «Μη γένοιτο εις εμέ Κύριε να πιω το αίμα των ανδρών που κινδύνευσαν την ζωή τους». Ο Ιησούς Χριστός πρόσφερε την ζωή και όλο Του το Άγιο αίμα για να μας σώσει από μια αιώνια δίψα και να μας χαρίσει αιώνια και ευτυχισμένη ζωή. Αυτή η προσφορά Του είναι και ο μοναδικός τρόπος της σωτηρίας μας. «Όποιος δεν πιει το αίμα Μου και φάει την σάρκα Μου δεν έχει θέση κοντά Μου είπε κάποτε παραβολικά, και πολλοί έφυγαν από κοντά Του. Δεν είχαν καταλάβει τα λόγια Του. Έκαναν αυτό που και σήμερα γίνεται. Ψάχνουν αλλού για σωτηρία. Δεν υπάρχει όμως άλλος τρόπος, ούτε και άλλος Σωτήρας.

50.

(…θα κηρυχτεί το ευαγγέλιο σε όλη την οικουμένη..) (Ματθ.24:14)

Μια ομάδα Ινδών σοφιστών που δεν δήλωσαν υποταγή στον Μ. Αλέξανδρο, ούτε και τον πολέμησαν, μόλις τον είδαν άρχισαν να ποδοπατούν το χώμα. Όταν ο Αλέξανδρος ρώτησε τι σημαίνει αυτό του απάντησαν: Σε κάθε άνθρωπο ανήκει τόση γη, όση είναι αυτή που πατάει. Συ όμως, είσαι τόσο πολυάσχολος και φιλόδοξος, που έφυγες από την πατρίδα σου και διατρέχεις απέραντη έκταση γης, ενοχλούμενος και ενοχλών τους άλλους. Και λοιπόν, σε λίγο, όταν θα πεθάνεις, θα σου ανήκει τόσο μέρος γης, όσο αυτό που πατάμε. Ο Αλέξανδρος επαίνεσε μεν τα λόγια τους, έκανε όμως τα αντίθετα. Δυο ακραίες αντιλήψεις. Από την μια η άκρατη φιλοδοξία και από την άλλη η πλήρης αδράνεια. Πόσο όμορφη η εκστρατεία του Χριστού και των δικών Του στα πέρατα της οικουμένης! Ελάχιστοι απλοί άνθρωποι ξεκίνησαν από την μικρή τους, άσημη πατρίδα με αρχηγό τον Ι. Χριστό και κατέκτησαν με την Αγάπη Του πολύτιμες ψυχές στα πέρατα της οικουμένης. Σήμερα παντού υπάρχουν στρατόπεδα και καταυλισμοί της μέσω του Σταυρού Σωτηρίας. Γίνε και συ με μετάνοια και πίστη στρατιώτης Χριστού. Εκείνος σταυρώθηκε για να σου χαρίσει αιώνια και χαρούμενη ζωή.

51.

«Μάρθα, Μάρθα περί πολλά μεριμνάς,… ενός υπάρχει χρεία». (Λουκ.10:41)

Θαύμασε ο Μ. Αλέξανδρος τους γυμνούς Ινδούς σοφιστές για την καρτερία τους και θέλησε κάτι να τους προσφέρει. Κανείς τους όμως δεν θέλησε και ο πρεσβύτερός τους, του είπε: Εάν εσύ είσαι πράγματι γιος του Διός, το ίδιο είμαι και εγώ. Δεν χρειάζομαι τίποτα, διότι η γη, μου τα δίνει όλα. Συνάμα εσύ περιπλανιέσαι ατέλειωτα σε στεριά και θάλασσα χωρίς τελικά να κερδίζεις κάτι καλλίτερο. Ούτε λοιπόν ποθώ, ούτε και φοβάμαι μήπως χάσω κάτι από όσα θέλεις να εξουσιάζεις. Φοβερό το κόστος της πολυπραγμοσύνης, αλλά και το βάρος της απόλυτης ένδειας. Ο δρόμος του Θεού είναι ο μόνος σωστός. «Ζητείτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και όλα θα σας προστεθούν». (Ματθ.6:33) «Κανένα σπουργίτι δεν είναι ξεχασμένο από τον Θεό… μην φοβάστε λοιπόν από πολλά διαφέρετε». (Λουκ.12:6,7) «Ο Χριστός από πλούσιος έγινε φτωχός για να γίνετε εσείς πλούσιοι με την φτώχεια Εκείνου». (Β Κορ.8:9) Τούτος είναι ο βασιλικός δρόμος του Θεού. Είναι ο Ίδιος ο Χριστός ο Οποίος σταυρώθηκε από αγάπη για εμάς και για να ζήσουμε χαρούμενοι και αιώνια κοντά Του, σαν βασιλιάδες και όχι σαν γυμνοί σοφιστές. «έκαμε ημάς βασιλείς και ιερείς εις τον Πατέρα Του..» (Αποκ.1:6)

52.

«..δεν λυτωθήκατε.. με ασήμι, ή χρυσάφι.. αλλά με το πολύτιμο αίμα του Χριστού..» (Α Πέτρ.1:18)

Κάποτε ο Μ. Αλέξανδρος θέλησε να εξοφλήσει τα χρέη των στρατιωτών του και διέταξε να καταγραφούν ποσά και οφειλέτες. Ελάχιστοι όμως ανταποκρίθηκαν διότι υποπτεύθηκαν πως ο βασιλιάς τους σκόπευε να μάθει ποιοι ήταν σπάταλοι ή ανικανοποίητοι μισθολογικά. Όταν το έμαθε ο Αλέξανδρος, αφού κάκισε την δυσπιστία τους, τόνισε πως ο βασιλιάς πάντα λέει την αλήθεια και διέταξε να τοποθετηθούν τραπέζια με χρήματα σε όλο το στρατόπεδο, και να εξοφληθούν όλοι χωρίς να καταγράφονται. Αυτό και έγινε. Όμορφη και βασιλική τούτη η κίνηση του Αλεξάνδρου. Τα χρήματα όμως που μοίρασε δεν ήταν δικά του, ήταν λάφυρα πολέμου. Ο Ι. Χριστός πάνω στο «τραπέζι» του Γολγοθά έβαλε την ίδια Του την ζωή και πάνω στο Σταυρό κάρφωσε το χρεωστικό μας συμβόλαιο εξοφλώντας το με το ίδιο Του το αίμα και ενώ ήμασταν εχθροί Του λόγω αμαρτίας, χωρίς να λογαριάζει το ύψος του χρέους και την προέλευσή του, ούτε και την καταγωγή μας. Δοξασμένο το Άγιό Του όνομα. Αυτή είναι η αληθινή και αμερόληπτη αγάπη η υπερβαίνουσα κάθε μας προσδοκία. «Εξάλειψε το καθ ημών χειρόγραφο προσηλώσας αυτό επί του Σταυρού..»

53.

«..γίνεστε έτοιμοι διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεστε έρχεται ο Υιός του Ανθρώπου». (Ματθ.24:44)

Ένα ελάφι τυφλό από το ένα μάτι, έβοσκε κοντά σε μια παραλία και για να είναι ασφαλισμένο από τους κυνηγούς περπατούσε έχοντας το τυφλό του μάτι προς το μέρος της θάλασσας. Κάποια μέρα όμως μερικοί ψαράδες το είδαν και πλέοντες προσεκτικά το χτύπησαν και το σκότωσαν. Πεθαίνοντας το ελάφι σκεφτόταν. Αλίμονό μου ο εχθρός ήλθε από κει που δεν το περίμενα. Η ιστορία είναι πολύ διδακτική για τον κάθε άνθρωπο. Δεν γνωρίζουμε την ώρα και την στιγμή που θα φύγουμε εμείς, ή οι συγγενείς μας από τούτη τη ζωή. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είπε με πολλούς τρόπους και με πολλά παραδείγματα ότι υπάρχει μια άλλη ζωή στην οποία θα ζήσουμε αιωνίως, η δε ποιότητά της εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Αν πιστέψουμε σε Εκείνον, τότε αναλαμβάνει ο ίδιος από τώρα την τακτοποίηση όλων των εκκρεμοτήτων μας και την ασφάλειά μας. Τόσο πολύ σε αγάπησε. «Όποιος πιστεύει σε Μένα θάνατον δεν θα γευτεί εις τον αιώνα.» (Ιωάνν.11:26) Αυτό είναι το Ευαγγέλιο. Χαρούμενα νέα. Πίστεψε και μελέτα το Ευαγγέλιο.

54.

«Δεν είναι Θεός στον Ισραήλ;» (2 Βασιλ.2:3)

Αρρώστησε ο βασιλιάς του Ισραήλ Οχοζίας και έστειλε πρέσβεις στην Σαμάρεια να ρωτήσουν τον θεό Βεελζεβούλ για το πώς θα τα πάει με την αρρώστια του. Τότε με εντολή του Θεού ο προφ. Ηλίας ρώτησε τους πρέσβεις: «Επειδή δεν υπάρχει Θεός στο Ισραήλ, γι αυτό πηγαίνετε στον Βεελζεβούλ, που ούτε μπορεί, ούτε θέλει, ούτε και χρωστάει καλό σε κανένα; Πέστε στο βασιλιά ότι από το κρεβάτι δεν θα κατεβεί αλλά εκεί θα πεθάνει.» Έτσι και έγινε. Και αυτά, καλά να γινόταν εκείνη την μακρινή εποχή. Αλλά σήμερα που ο κόσμος έχει τόσο πολύ αναπτυχθεί πνευματικά, δικαιολογούνται αστρολόγοι, μέντιουμ, καφετζούδες κλπ; Κι όμως υπάρχουν παντού. Πάντα είναι ευάλωτος ο άνθρωπος στις πονηριές του Εχθρού. Μέσα σε ένα χριστιανικό υποτίθεται κόσμο δρα ανενόχλητος. Και δεν κάνουν οι άνθρωποι μια απλή σκέψη: Αν υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει ο Θεός; Αν αρρωστήσω δεν θα τρέξω στο Θεό, στην Εκκλησία, σε πιστούς ανθρώπους που θα προσευχηθούν για μένα, δεν θα πάω στους γιατρούς που και αυτοί είναι όργανα του Θεού για το καλό μου; Τρέξε στο Χριστό. Μελέτα το ευαγγέλιο. Μόνο ο Χριστός έχει την λύση του προβλήματός σου.

55.

«λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν, και άλλαξαν την δόξα του άφθαρτου Θεού εις ομοίωμα εικόνας φθαρτού ανθρώπου..» (Ρωμ.1:22,23)

Ο διάσημος γλύπτης Πολύκλειτος δοκίμασε ως εξής την γνώμη των συμπολιτών του σχετικά με τα έργα του. Έφτιαξε δύο όμοια αγάλματα, το ένα κρυφά στο εργαστήριό του και το άλλο φανερά ακολουθώντας τις συμβουλές τους. Στο τέλος εξέθεσε και τα δυο στο προαύλιο και τους ρώτησε ποιο ήταν το καλλίτερο. Όλοι απάντησαν ότι ήταν αυτό που έφτιαξε από μόνος του. Ο άνθρωπος θέλει να φτιάξει ακόμη και τον Θεό στα μέτρα του. Κάποια μέρα θα παρουσιαστούμε όλοι μπροστά Του και μπροστά σε όλες τις ουράνιες αγγελικές δυνάμεις για να κριθούμε. Δυο κόσμοι διαφορετικοί. Ο ένας μορφώθηκε από τα χέρια του Ιησού Χριστού και ο άλλος σύμφωνα με την γνώμη του Πονηρού. Ο καθένας θα μοιάζει του δημιουργού του και αυτόν θα ακολουθήσει στην αιωνιότητα. Ζωή αιώνια με τον Χριστό, ή καταδίκη αιώνια με τον Πονηρό. Ο Ι. Χριστός πλήρωσε ακριβά για τους δικούς Του πάνω στον Σταυρό και τους κέρδισε. Ο ανθρωποκτόνος Πονηρός είπε ψέματα και θα πληρώνει στην αιωνιότητα μαζί με όσους τον ακολουθούν. Ποιον θα ακολουθήσουμε;

56.

«..το πυρ το αιώνιο το ετοιμασμένο δια τον διάβολο και τους αγγέλους του». (Ματθ.25:41)

Η κόλαση φτιάχτηκε για τον Πονηρό και τους αγγέλους του και όχι για τον άνθρωπο. Αν όμως ο άνθρωπος θέλει να ακολουθήσει τον Πονηρό, ο Θεός σέβεται την ελευθερία του. Έτσι μας έφτιαξε, και έτσι μας θέλει. Ελεύθερους. Ο Πονηρός προβάλει δυο αντίθετες απόψεις. Είτε ότι ο Θεός είναι πολύ καλός και κανέναν δεν θα στείλει αιωνίως στην κόλαση, είτε ότι είναι πολύ κακός αφού θα βασανίζει αιωνίως έστω και τον χειρότερο άνθρωπο. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. 1ον ο Θεός είναι απόλυτα καλός και δίκαιος και 2ον ότι ο προορισμός μας εξαρτάται από την δική μας εκλογή και όχι από την επιθυμία του Θεού ο Οποίος θέλει όλοι να σωθούν. Όταν όμως ακολουθούμε σε τούτη τη ζωή τον Πονηρό δεν είναι δυνατόν ούτε και δίκαιο στην μελλοντική μας ζωή να ζήσουμε κοντά στον Χριστό. Ο Χριστός σταυρώθηκε και πλήρωσε με το αίμα Του τις αμαρτίες μας και όσο ζούμε εδώ μας προσκαλεί κοντά Του. Όταν όμως φύγουμε, τότε ο Πονηρός θα διεκδικήσει τους δικούς του οι οποίοι μάταια θα χτυπούν την πόρτα του ουρανού και θα ακούσουν το φοβερό εκείνο «φύγετε από Μένα…ποτέ δεν γνώρισα». (Λουκ.13:27) Ο Θεός θέλει, εσύ διαλέγεις.

57.

«Επειδή τα αόρατα Αυτού βλέπονται φανερά από κτίσεως κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων Του, και η αιώνια δύναμή Του και η θεότητα, ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι…» (Ρωμ.1:20-22)

«Για μένα η κυριότερη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού είναι το ότι μας είναι αδύνατον να κατανοήσουμε πως αυτό το μέγα και πανθαύμαστο Σύμπαν μαζί με την συνειδητή μας προσωπικότητα, δημιουργήθηκαν κατά τύχη». Αυτά είναι λόγια του ίδιου του Δαρβίνου την θεωρία του οποίου εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται η αθεΐα προς το δικό της συμφέρον. «..ενώ έλεγαν ότι είναι σοφοί έγιναν μωροί..» Αυτή είναι μια πραγματικότητα που την βιώνουμε καθημερινά γύρω μας. Ο πονηρός, ο άρχοντας τούτου του κόσμου, έχει παγκόσμια διαστρεβλώσει τα πάντα. Και ενώ παρουσιάζει την θεωρία του Δαρβίνου σαν μια αμετακίνητη και στέρεα θεμελιωμένη πραγματικότητα, κρύβει επιμελώς τις μεταφυσικές απόψεις αυτού του επιστήμονα. Η υπάρχουσα εξέλιξη στην Δημιουργία κατευθύνεται και προσαρμόζεται απόλυτα από τον Ίδιο τον Θεό, σύμφωνα με το πάνσοφο σχέδιό Του. «Ο Πατέρας Μου εργάζεται μέχρι τώρα» βεβαιώνει ο Κύριος Ιησούς, που και ο Ίδιος εργάζεται για την σωτηρία του κόσμου.

58.

«Ο λαός αυτός με τα χείλη Με τιμά, αλλά η καρδιά του απέχει από Μένα». (Ματθ.15:8)

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών σε κάποιο νησί βρέθηκε και ο νεαρός Μουσουλμάνος Χασάν, που λόγω θρησκεύματος ζούσε αποκομμένος από όλες τις εκδηλώσεις που κατά κανόνα τότε ήταν θρησκευτικές. Αρχικά όλοι τον φώναζαν Χασάνι, αλλά σύντομα το άλλαξαν σε Γιάννη, και στη συνέχεια σκέφτηκαν να τον κάνουν Χριστιανό. Έτσι του πρότειναν να βαφτιστεί, για να παντρευτεί, να πηγαίνει στην εκκλησία και στα πανηγύρια όπως όλοι οι άλλοι. Ο Χασάνης δέχτηκε, βαφτίστηκε σε ένα βαρέλι, με το όνομα Ιωάννης και παντρεύτηκε. Έτσι έγινε Χριστιανός σαν όλους τους άλλους. Κάποιες φορές όμως, όταν θύμωνε απειλούσε λέγοντας: «Εγώ είμαι, απ έξω Γιάννης, και από μέσα είμαι Χασάνης.» Αληθινοί Χριστιανοί είναι αυτοί που την ζωή τους αλλάζει ο Χριστός, και όχι οι δημοκρατικές, κοινωνικές και οι τυπικές θρησκευτικές διαδικασίες. Η βάφτιση είναι μια εντολή του Κυρίου για όλους όσους Τον πιστεύουν. Εμείς Τον πιστεύουμε αληθινά, ή μόνον εξωτερικά; Πιστεύουμε ότι μόνον Αυτός πλήρωσε για τις αμαρτίες με μαρτυρικό θάνατο και είναι ο Μόνος Σωτήρας μας;

59.

«…τις αμαρτίες μας Αυτός (Ο Ι. Χριστός) βάσταξε στο σώμα Του επί του ξύλου…» (1η Πέτρου 2:24)

Οι Πυθαγόρειοι λόγω της σοφίας τους διορίζονταν δικαστές για τις μεταξύ των συμπολιτών τους διαφορές. Κάποιος από αυτούς ανέλαβε μια τέτοια υπόθεση, και κατάφερε να πείσει τον μεν αδικημένο ότι η ζημιά του ήταν 2.000 τάλαντα, τον δε αδικήσαντα ότι όφειλε 4.000 τάλαντα. Τελικά έβαλε ποινή 3.000 τάλαντα και έτσι φάνηκε ότι χάρισε στον καθένα από 1.000 τάλαντα. Το χρέος το δικό μας στον Θεό ήταν τόσο μεγάλο που δεν μπορούσε ποτέ και από κανέναν να εξοφληθεί . Σώμα, Ψυχή και Περιβάλλον, που είναι δικά Του δώρα, τα παραχωρήσαμε στον Πονηρό ο οποίος και τα κουμαντάρει. Την παρακοή μας αυτή την πληρώνουμε όλοι μας και όλη η γύρω μας φύση. Ο Ιησούς Χριστός από αγάπη και καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος σωτηρίας μας κατέβηκε στην Γη και πλήρωσε πάνω στο σταυρό τις αμαρτίες μας. Έτσι εξαγόρασε και έκανε δικούς Του όλους όσους Τον πιστεύουν και Τον ακολουθούν. Αυτό είναι το ευαγγέλιο. Από εμάς θέλει μετάνοια και πίστη στο μοναδικό και μεγαλειώδες έργο του Σταυρού. Εκεί πλήρωσε όλα μας τα χρέη μας με το αίμα Του.

60.

«Αυτός (ο Ανδρέας) πρώτος βρίσκει τον αδελφό του και του λέγει, βρήκαμε τον Χριστό!» (Ιωάννης 1:41)

Είναι αδύνατον να κρατήσεις μυστικό από τους δικούς σου κάποιο καλό, συνταρακτικό νέο. Ο Ερχομός του Χριστού ήταν κάτι που οι Ιουδαίοι περίμεναν με λαχτάρα σε όλες τις γενιές τους. Και ξαφνικά ο Ανδρέας βλέπει μπροστά του τον Ιησού να βαπτίζεται, το Άγιο Πνεύμα να κάθεται πάνω Του, και ο Θεός να βεβαιώνει ότι Αυτός είναι ο Γιος Του ο Αγαπητός στον οποίο αναπαύεται η καρδιά Του. Καταχαρούμενος τρέχει στον αδελφό του. Βρήκαμε τον Μεσσία! Η όμορφη αυτή ιστορία επαναλήφθηκε εκατομμύρια φορές και έγινε το ρεφρέν αμέτρητων πολύτιμων ψυχών. Βρήκαμε τον Κύριο, ελάτε και σεις! Αυτή είναι η πρώτη αντίδραση όσων γνώρισαν τον Κύριο Ιησού Χριστό με την καρδιά τους και όχι με την ιστορικότητα του προσώπου Του, ή την εγκυκλοπαιδική τους κατάρτιση. Έτρεξαν αμέσως και το ανήγγειλαν στους δικούς τους. Μερικοί γέλασαν, άλλοι είπαν τρελάθηκε, άλλοι ότι πληρώθηκε και άλλοι κάτι άλλο. Αυτός όμως που Τον βρήκε δεν Τον ξέχασε και ούτε θα Τον ξεχάσει ποτέ. Το ίδιο και ο Ιησούς δεν θα ξεχάσει ποτέ κανέναν δικό Του. Τον γνώρισες; Βρήκες τον Μεσσία, Αυτόν που σταυρώθηκε για σένα;

61.

«..Ο Θεός είναι αγάπη». (1η Ιω.4:8)

Ο Τύραννος των Συρακουσών Ιέρων ρώτησε τον φιλόσοφο Σιμωνίδη «τι έστι Θεός;» και εκείνος ζήτησε προθεσμία μιας ημέρας. Όταν πέρασε η ημέρα, ζήτησε νέα προθεσμία δύο ημερών, και μετά τις 2 μέρες παρακάλεσε για νέα προθεσμία τεσσάρων ημερών. Τελικά στεναχωρημένος ο Ιέρων τον ρώτησε γιατί αναβάλλει να αποκριθεί και κάθε φορά ζητά νέα προθεσμία διπλάσια από την προηγούμενη ο φιλόσοφος απάντησε: «Όσο περισσότερο ερευνώ το θέμα, τόσο πιο δύσκολο μου φαίνεται.» Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια για την ανθρώπινη σοφία. Για τον άνθρωπο όμως που γνώρισε τον Ιησού Χριστό η απάντηση είναι απλή: «Ο Θεός είναι Αγάπη». Μέσα στο φως της Αγάπης εργάστηκε η Πανσοφία, η Παντοδυναμία και η Αγαθότητα του Δημιουργού του Σύμπαντος. Αυτή η Αγάπη, μας προίκισε με το αγαθό της ελευθερίας, μέσα στα όρια της οποίας εκλέγουμε αιώνια Ζωή, ή αιώνιο θάνατο. Η Αγάπη πάντα αναλλοίωτη συνεχίζει να μας καλεί από τον Σταυρό Του Ιησού. Ευτυχής και λυτρωμένος είναι όποιος μετανιωμένος Του πει: «Θυμήσου με όταν έλθεις στην Βασιλεία Σου». Αυτή είναι η αληθινή Αγάπη Του.

62.

«τους καιρούς της αγνοίας παραβλέψας ο Θεός, τώρα παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους παντού να μετανοούν.» (Πρ.17:30)

Ο ποιητής Καλλίμαχος επέπληττε τους Κρήτες διότι είχαν χτίσει τάφο στον θεό τους, τον Δία, αγνοούντες ότι ο Θεός είναι αθάνατος. «Τάφον ω! βασιλιά οι Κρήτες σου έχτισαν! Συ δεν πεθαίνεις. Υπάρχεις πάντα». Η αθανασία του Θεού και η απολογία της ψυχής, ήταν πάντα βαθιά ριζωμένα μέσα στον άνθρωπο. Ο σεβασμός προς το αιώνιο θείο, όπως και προς τους νεκρούς, ήταν ανέκαθεν μυστήριο ανεξήγητο για τους υλιστές. Οι Αθηναίοι διαισθανόταν ότι υπάρχει κάποιος Άγνωστος Θεός ανώτερος από τους δικούς τους στον οποίο έχτισαν βωμό. Αυτός ο Άγνωστος Θεός έστειλε στη Γη τον Μονογενή Γιο Του σαν άνθρωπο για να Τον φανερώσει σαν Πατέρα και να πληρώσει τις αμαρτίες όλου του κόσμου προκειμένου όλοι να σωθούν και να γίνουν όλοι παιδιά Του. Πολλοί Αθηναίοι αδιαφόρησαν, ή και λοιδόρησαν τον απ. Παύλο όταν τους το κήρυξε. Λίγοι όμως πίστεψαν, ακολούθησαν, και σήμερα ζουν κοντά στον Λυτρωτή τους. Εσύ θα πας με τους πολλούς, ή με τους λίγους; Θα ζεις με την αμφιβολία ενός Αγνώστου Θεού, η με την πίστη ενός στοργικού Πατέρα; Ρώτησε την αιώνια ψυχή σου και όχι το φθαρτό σώμα σου.

63.

«..Δεν άφησε (ο Θεός) τον εαυτόν Του χωρίς μαρτυρία…» (Πρ14:17)

Οι αρχαίοι Θράκες ήταν ένας λαός εξαιρετικά θρησκευόμενος. Πάνω στα εμβλήματά τους χάραζαν έναν ήλιο από τον οποίον έβγαιναν τρεις ακτίνες. Η μία έπεφτε πάνω σε πάγο και τον έλειωνε, η δεύτερη πάνω σε πέτρα και την έσπαγε και η τρίτη πάνω σε νεκρό και τον ανάσταινε. Υπέροχος συμβολισμός του Αληθινού Ηλίου, του Ι. Χριστού. Αυτός ο Ήλιος έλειωσε τον πάγο της αποξένωσής μας από τον Θεό και Τον έκανε Πατέρα μας, κατακερμάτισε την πέτρινη καρδιά μας κάνοντάς την σάρκινη και ευαίσθητη, και τέλος ανάστησε την νεκρή ύπαρξή μας που λόγω της κακής μας διαγωγής, ήταν καταδικασμένη σε αιώνιο θάνατο. «Ο Θεός όμως επειδή είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας της πολλής Του αγάπης με την οποία μας αγάπησε, και ενώ ήμασταν νεκροί λόγω των αμαρτημάτων, μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό, κατά χάριν είστε σωσμένοι..» (Εφ.2:4-7). Τι κρίμα που είναι, να είμαστε κατά χάρη σωσμένοι και να μην το ξέρουμε, ή να προσπαθούμε μάταια να σωθούμε πολεμώντας εναντίον υπέρτερων σκοτεινών δυνάμεων που μόνο ο Κύριος τις νίκησε πάνω στον σταυρό. Ας ακολουθήσουμε πιστά τον Νικητή Χριστό για να ζήσουμε τώρα και αιώνια μαζί Του.

64.

«Είπε και εγένετο…και ιδού ήσαν καλά λίαν…» (Γεν, 1ο κεφ.)
«..Εσύ έκτισες τα πάντα και δια το θέλημά Σου υπάρχουν και κτίστηκαν». (Αποκ.4:11)

Σχεδιαστές, μηχανικοί, εργολάβοι, εκσκαφείς, λατόμοι, μπετονιέρες, φορτηγά, οδηγοί, κεραμοποιοί, ασβεστάδες, σιδηρουργοί, χτίστες, σοβατζήδες, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, πλακάδες, ξυλουργοί, κλπ συνεργάζονται για την κατασκευή μιας άψυχης συνηθισμένης κατοικίας, και από υλικά που υπάρχουν εν αφθονία παντού. Τελικά οι ελλείψεις, οι κακοτεχνίες και οι φθορές, είναι αναπόφευκτες. Σε μερικές δεκαετίες και αν ακόμη δεν υπάρξουν σεισμοί πλημμύρες, φωτιές, κλπ κίνδυνοι, η όλη κατασκευή θα γίνει ένας σωρός ερειπίων. Ο Δημιουργός του Σύμπαντος κόσμου εκ του μηδενός δημιούργησε με μόνον τον Λόγο Του, τους απέραντους κόσμους, και τους έδωσε κίνηση, ζωντάνια και ασύλληπτη διάρκεια. Αυτούς τους απέραντους υλικούς κόσμους μας εμπιστεύεται και σήμερα ο Θεός, έχοντας σχέδια όμορφα και αιώνια για τον καθένα μας. Αρκεί να ακολουθήσουμε τις συμβουλές Του και να ενταχτούμε στο πρόγραμμα απεξάρτησης από την αμαρτία, πιστεύοντας στον Χριστό και στο Λυτρωτικό Του έργο πάνω στον σταυρό.

65.

«Είπε ο άφρων μέσα στην καρδιά του δεν υπάρχει Θεός». (Ψαλ.14:1)

«Υπόθεσε, γράφει ο Κικέρων, μνημονεύοντας όμως τα λόγια του Αριστοτέλη, ότι υπάρχει κάποιο είδος όντων που όλη τους η ζωή πέρασε σε σκοτεινούς και υπόγειους κόσμους, και ότι απλώς είχαν ακούσει για κάποιον θεό παντοδύναμο και μυστηριώδη. Έρχεται όμως κάποια μέρα που βγαίνουν στην επιφάνεια, και αντικρίζουν γη, ουρανό και θάλασσα, σύννεφα, ήλιο, αέρα να πνέει, θύελλες, αστέρια να στολίζουν και να λάμπουν στον ουρανό, σελήνη να αλλάζει τις φάσεις της…. Δεν είναι αναμφισβήτητο ότι αυτά τα όντα θα πιστέψουν ότι υπάρχει ένας Θεός και ότι όλα αυτά είναι δικό Του έργο;» Ο Απ. Παύλος γράφει στους Ρωμαίους πιστούς, σχετικά με όσους δεν πιστεύουν στον αληθινό Θεό: «Ό,τι δύναται να γνωριστεί περί Θεού, τους είναι φανερά από κτίσεως κόσμου, καθώς νοούνται διαμέσου των δημιουργημάτων Του…ώστε αυτοί να είναι αναπολόγητοι..» (Ρωμ.1:19-20). Δόξα στο Θεό που μας αγάπησε προ καταβολής κόσμου και έστειλε τον Χριστό και πλήρωσε πάνω στο σταυρό για όλες τις αμαρτίες μας μεταξύ των οποίων και η αμφισβήτηση στα χρόνια της άγνοιάς μας. Ευτυχείς όσοι αποδέχονται αυτή τη πραγματικότητα.

66.

«Επειδή λοιπόν όλα αυτά διαλύονται ποιοι πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια..;» (2α Πέτρ.3:11)

Υπολογίστηκε ότι 15 μόλις κόκκοι ραδίου, έχουν τόση ενέργεια που ανατινάζει μεγάλο στόλο σε ύψος ενός μιλίου! Τα σπλάχνα της Γης κοχλάζουν μέσα σε φοβερές φωτιές, ο στερεός φλοιός της, πάνω στο οποίο αμέριμνοι ζούμε, είναι μια λεπτή κρούστα σε σχέση με την ακτίνα της. Τι θα συμβεί αν αυτή η κρούστα σχιστεί και οι φυλακισμένες τρομερές φωτιές σαρώσουν με εκκωφαντικούς συριγμούς την επιφάνειά της; Αν η Γη σαν μεθυσμένη ξεφύγει από την τροχιά της, αν τεράστια καυτά παλιρροιακά κύματα σαρώσουν τα πάντα; Όλα αυτά δεν συμβαίνουν διότι το χέρι του Κυρίου συγκρατεί το σύμπαν με τους πάνσοφους νόμους Του και την Παντοδυναμία Του. Κάποτε όμως ο Θεός θα αποσύρει το χέρι Του και «θα έλθει η μέρα του Κυρίου σαν κλέφτης μέσα στην νύχτα, που οι ουρανοί θα παρέλθουν με ορμητικό συριγμό και τα στοιχεία καιόμενα θα διαλυθούν και η Γη και τα έργα που βρίσκονται πάνω της θα κατακαούν». (2α Πέτρου 3:10) Μερικοί δεν πιστεύουν και μειδιούν, αλλά, «Ο Κύριος που κάθεται στους ουρανούς θα γελάσει γι αυτούς…» (Ψαλμ.2:4) Ο Χριστός έφτασε μέχρι τον σταυρό για ημάς. Εμείς δεν θα πιστέψουμε τα λόγια Του;

67.

«..Διήλθε ευεργετών και θεραπεύων όλους τους καταδυναστευομένους..» (Πραξ.10:38)

Όταν ο Ι. Χριστός περπατούσε πάνω στην Γη, κατέστρεφε συστηματικά τα έργα του Πονηρού. Μας έβλεπε σαν κοπάδι χωρίς ποιμένα, σαν σκλάβους του άρχοντα του σκότους. Συμμετείχε στη χαρά και στο πόνο μας. Ο Γάμος της Κανά υπήρξε το χαρμόσυνο εναρκτήριο σάλπισμα μιας επίγειας κορυφαίας χαράς μας, και το Τετέλεσται του Γολγοθά, η ματωμένη υπογραφή Του στο έργο της αιώνιας Σωτηρίας μας. Όσο κυκλοφορούσε ανάμεσά μας γιάτρευε τυφλούς, κωφούς, άλαλους, χωλούς, κουλούς, παράλυτους, λεπρούς, δαιμονισμένους, χόρτασε πεινασμένους, ανάστησε νεκρούς. Αγκάλιασε την παιδική αθωότητα, δάκρυσε μπροστά στον θάνατο, θρήνησε για τα επικείμενα πάθη της Ιερουσαλήμ, πολέμησε το πνευματικό σκοτάδι των ηγετών του λαού Του, προσπαθώντας να το διαλύσει στο κάθε Του κήρυγμα. Ο Ι. Χριστός έσχισε την Ερυθρά Θάλασσα των αιώνων στα δύο, και ο εκλεκτός πιστός λαός Του, περνάει από την προπατορική σκλαβιά του Φαραώ της αμαρτίας, στην ελευθερία της Νέας Γης και των Νέων Ουρανών. Όποιος Τον ακολουθεί περνάει από τον θάνατο στην αιώνια ζωή. Γίνε ζεστός οπαδός του Χριστού αν δεν είσαι ακόμη.

68.

«Τούτο είναι το έργο του Θεού να πιστέψετε σε Τούτον που ο Θεός απέστειλε.(Ιωάνν.6:29)

Ρώτησαν οι Ιουδαίοι τον Χριστό αν Αυτός ήταν ο Μεσσίας και όταν τους το επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά, σήκωσαν πέτρες για να Τον λιθοβολήσουν. «Πολλά καλά έργα σας έδειξα από τον Πατέρα Μου για ποιο από αυτά με λιθοβολείτε;» τους ρώτησε. (Ιωάνν.10:32) Και τα έργα του Χριστού ήταν για όλους θαύματα. Στη φωνή Του γαλήνευαν τα άγρια στοιχεία της φύσης, γιατρεύονταν άνθρωποι από ανίατες αρρώστιες, ανασταίνονταν νεκροί έφευγαν πονηρές δυνάμεις. Αυτά που ήταν θαύματα και για τους πιο δύσπιστους και δύστροπους Ιουδαίους για τον Ίδιο ήταν απλώς έργα. Τα αναγνώριζαν, αλλά τα απέδιδαν στον Βεελζεβούλ, τα έργα του οποίου αντιθέτως κατέστρεφε ο Χριστός. Οι Ιουδαίοι δεν πίστεψαν και πληρώνουν την απιστία τους, εμείς όμως ποια δικαιολογία μπορεί να έχουμε ύστερα από την εκπλήρωση των λόγων Του μέχρι και την παραμικρή τους λεπτομέρεια; Σταύρωση , ανάσταση, επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, καταστροφή Ιερουσαλήμ, κήρυξη του ευαγγελίου σε όλο τον κόσμο, διωγμοί είναι σήμερα ιστορικά αναμφισβήτητα γεγονότα. Μόνο ο ερχομός Του μένει. Πως θα σε βρει όταν έλθει; Αυτό εξαρτάται από σένα.

69.

«..εβαπτίθη υπό του Ιωάννου εις τον Ιορδάνη». (Μαρκ.1:9)

Ο Ιορδάνης τόσο για τους Εβραίους, όσο και για τους Χριστιανούς είναι ιερός. Για τους Ιουδαίους είναι η πόρτα μέσα από την οποία ο στρατηλάτης τους, Ιησούς του Ναυή, τους οδήγησε στην πατρίδα που ο Θεός τους είχε υποσχεθεί. Για τους Χριστιανούς είναι το σημείο εκκίνησης του Αρχηγού και Τελειωτή της πίστης τους, του Μεγάλου Στρατηλάτη της Αγάπης, του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς του Ναυή κατέκτησε με τη βία την Ιεριχώ και διασώθηκε μόνο η αμαρτωλή Ραάβ με την συγγένειά της. Ο Ι. Χριστός με την Αγάπη σύντριψε τα τείχη της αμαρτίας και πρώτος κάτοικος του παραδείσου είναι ο εκ δεξιών ληστής. Φίλος τελωνών και αμαρτωλών ήταν ο νέος Ιησούς. Οι 12 άψυχες αναμνηστικές πέτρες που πήραν από την κοίτη του Ιορδάνη και τις μετάφεραν μαζί τους οι Ιουδαίοι, αντικαταστάθηκαν με τους 12 αποστόλους που μετέφεραν το χαρούμενο μήνυμα του ευαγγελίου της Αγάπης στα πέρατα του κόσμου. Εδώ και 20 αιώνες η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και οι βιαστές κατακτούν και χαίρονται τους καρπούς της αιώνιας Ζωής. (Ματθ.11:12) Βιαστές όμως μετανιωμένοι, όπως ο ληστής του Γολγοθά, ο διώκτης Σαούλ, αλλά κατοπινός Παύλος, η Σαμαρείτισα, εσύ, εγώ και τόσοι άλλοι.

70.

«..Ο Λόγος έγινε σαρξ και κατοίκησε μεταξύ μας.» (Ιωάνν.1:14)

Διακαής ο πόθος του ανθρώπου να πλησιάσει τον Θεό. Οι πρόγονοί μας πίστευαν ότι θεοί και θεές κυκλοφορούσαν ανάμεσά τους. Στα Λύστρα οι ιερείς του Διός έφεραν ταύρους και στέμματα, σαν προσφορά στους αποστόλους αναφωνούντες «οι θεοί ομοιωθέντες με ανθρώπους κατέβηκαν σε ημάς». Οι Θιβετιανοί πιστεύουν ότι ο θεός τους ενσαρκώνεται στον Δαλαϊλάμα, οι ινδοί ότι κάθε βραχμάνος είναι ορατός θεός, οι Αιγύπτιοι ότι ο θεός Άπις μεταμορφωνόταν σε βόδι, κλπ. Στο υποσυνείδητο του ανθρώπου έχει καταγραφτεί η καταστροφή από δικό μας λάθος, μιας αρχικής και όμορφης σχέσης, που προσπαθούμε να διορθώσουμε με προσφορές. Σ’ αυτόν τον πόθο μας ανταποκρίθηκε η σφοδρή επιθυμία προσέγγισής μας εκ μέρους του Μόνου και Αληθινού Θεού με την ενσάρκωση του Μονογενούς Υιού Του, του Ιησού Χριστού. Ο Ι. Χριστός ενσαρκώθηκε, περπάτησε μεταξύ μας και εκπλήρωσε όλους τους πόθους συνδιαλλαγής μας με τον Θεό, πληρώνοντας πάνω στο σταυρό, για όλες τις αμαρτίες μας. Όσοι αποδέχονται αυτό το Μέγα μυστήριο της ενσάρκωσης του Ι. Χριστού, και την μέσω Αυτού κατά χάρη σωτηρία, απολαμβάνουν το καρπό της πίστης τους, την σωτηρία των ψυχών τους.

71.

«Βρήκαμε τον Χριστό…» (Ιωάνν.1:42)

Ο Ανδρέας ο μαθητής του Ιωάννη του Προδρόμου έτρεξε όλος χαρά στον αδελφό του, τον Πέτρο, να του πει τα πιο ευχάριστα νέα που ακούστηκαν ποτέ στο κόσμο. «Βρήκαμε τον Χριστό!» Την άλλη μέρα ο Φίλιππος βρήκε τον Ναθαναήλ. «Βρήκαμε Εκείνον που έγραψε στον Νόμο ο Μωυσής και οι προφήτες, είναι ο Ιησούς από την Ναζαρέτ! Έλα να ιδείς.» Ο Ναθαναήλ πήγε, είδε τον Ιησού και αναφώνησε «Συ είσαι ο Γιος του Θεού! Συ είσαι ο βασιλιάς μας!» Η Σαμαρείτισα, εντυπωσιασμένη από τα λόγια του Ιησού άφησε την στάμνα της στο πηγάδι, έτρεξε καταχαρούμενη στη πόλη της και προσκαλούσε τους συμπολίτες της να τρέξουν κι αυτοί να Τον γνωρίσουν. Έτρεξαν, Τον γνώρισαν και Τον πίστεψαν. Όποιος γνωρίσει προσωπικά τον Χριστό και την αγάπη Του που έφτασε μέχρι τον Σταυρό για να τον σώσει από έναν αιώνιο θάνατο, ξεχειλίζει από χαρά και διαλαλεί αυτή τη γνωριμία του σε συγγενείς, φίλους και παντού . Δεν ξεχνιέται ποτέ αυτή η γνωριμία. Κανείς από όλους όσους Τον γνώρισαν δεν Τον ξέχασε. Ούτε και ο Χριστός θα τους ξεχάσει. «Επί των παλαμών Μου σας ζωγράφισα.» Τον γνώρισες προσωπικά; Αν όχι, προσευχήσου και ζήτησέ Του να έρθει στην καρδιά σου. Μόνο τότε θα καταλάβεις.

72.

«..τι θα δώσει ο άνθρωπος σε ανταλλαγή της ψυχής του;» (Ματθ.16:26)

Απλοϊκός επισκέπτης φημισμένης πινακοθήκης στην οποία υπήρχαν έργα του Ραφαήλ ρώτησε τον επιστάτη πόσο αξίζει ένας συγκεκριμένος πίνακας. 200.000 φράγκα απάντησε ο άλλος. Έκπληκτος ο χωρικός διαμαρτυρήθηκε: «Ξέρω πολύ καλά πόσο αξίζει. Μόλις χθες αγόρασα 5 λίτρα μπογιά για τα κάγκελα του κήπου μου. Και το πιο καλό πανί δεν αξίζει περισσότερο από 5 φράγκα ο πήχης.» Έτσι μίλησε ο απλοϊκός εκείνος άνθρωπος εκτιμώντας τα υλικά του πολύτιμου πίνακα. Πόσο στοιχίζει ένας άνθρωπος που το σώμα του απαρτίζεται από τα πιο φτηνά υλικά που υπάρχουν άφθονα γύρω μας; Αν πρόκειται για αγαπητό μας πρόσωπο, θα πει κάποιος, η αξία του είναι ανυπολόγιστη, αν για άγνωστο, μόνο τον οίκτο μας και μερικά ίσως ευρώ, αν για εχθρό μας, δεν αξίζει τίποτα. Για τον Θεό όμως ο κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο εχθρός Του, στοίχισε την ταπείνωση και την σταύρωση του Μονογενούς Υιού Του. Η απόρριψη του Ιησού Χριστού σαν μοναδικού Σωτήρα είναι ένα μοιραίο λάθος που θα του κοστίσει μια αιώνια απώλεια. Γιατί να χαθείς όταν ο Χριστός έσωσε ακόμη και τον ληστή στις πιο οδυνηρές ώρες της σταύρωσης Του;

73.

«..να περιμένετε…τον Ιησού ο οποίος μας ελευθερώνει από την μέλλουσα οργή..» (1η Θεσσαλ.1:10)

Ο χαλκουργός Περίλαος κατασκεύασε στον φοβερό τύραννο Φάλαρη έναν χάλκινο κούφιο ταύρο, που στα ρουθούνια του, είχε μικρούς αυλούς και προοριζόταν για τους θανατοποινίτες. Θα έκλειναν μέσα τον κατάδικο, θα άναβαν φωτιά από κάτω και οι σπαρακτικές κραυγές θα έκαναν τους αυλίσκους των ρουθουνιών του ταύρου να παίζουν. Ο Φάλαρις παίνεψε τον Περίλαο για το έργο του, νόμισε όμως δίκαιο να ακούσει την πρώτη μελωδία από τις οιμωγές του. Έτσι θανατώθηκε οικτρά ο Περίλαος για το σκληρό του επινόημα. Στο φοβερό αυτό κατασκεύασμα υπήρχαν σκοτάδια, φωτιές και οιμωγές. Όταν ο Χριστός μιλάει για σκότη εξώτερα, για καμίνι φωτιάς και για κλαυθμό και τριγμό των οδόντων δεν τα είπε για να μας φοβίσει, αλλά για να μας σώσει από αυτά που προορίζονται για τον Σατανά και τους οπαδούς του. Ο Χριστός σήκωσε την καταδίκη μας και με τον δικό Του θάνατο μας ελευθέρωσε από τον αιώνιο θάνατο. Είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι αν δεν Τον ακολουθήσουμε. Εργαζόμενοι στα χαλκουργεία του Σατανά, τον μισθό του θανάτου θα πάρομε, ακολουθώντας δε τον Χριστό θα ζούμε αιώνια και χαρούμενοι δίπλα Του. Ας διαλέξουμε.

74.

«..θα αγαπάς Κύριο τον Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου την διάνοια». (Ματθ.22:37)

Ρώτησε ένας πιστός άνθρωπος μια γριούλα αν αγαπά τον Χριστό και εκείνη με απλοϊκότητα απάντησε: Βεβαίως, εδώ Τον έχω και έβγαλε από την τσέπη της μια φωτογραφία- εικονίτσα. Αυτή είναι μια τραγική πραγματικότητα για όλους τους τυπικούς Χριστιανούς. Έχουν τον Ι. Χριστό στην τσέπη τους και όχι στην καρδιά τους. Έναν Χριστό όπως δημιουργήθηκε στην φαντασία κάποιου ζωγράφου, ή κάποιου φωτογράφου. Γι αυτό και Τον βάζουν στην τσέπη τους. Το κακό όμως είναι πολύ πιο χειρότερο όταν όλη τους η προσοχή περιορίζεται στα υλικά οφέλη και όχι στα πνευματικά τα οποία είναι και τα σημαντικά. «Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει όλο τον κόσμο και ζημιωθεί την ψυχή του, ή τι θα δώσει ο άνθρωπος σε αντάλλαγμα της ψυχής του;». «Του Κυρίου είναι η Γη και το πλήρωμά της». Η σωτηρία της ψυχής σου στοίχισε στον Ι. Χριστό ένα σκληρό και βασανιστικό σταυρικό θάνατο. Μπορείς αυτόν τον θάνατό Του να τον αντικαταστήσεις με την οποιαδήποτε πανάκριβη προσφορά σου; Αν όχι μην καθυστερείς να τρέξεις με μετάνοια και αναγνώριση κοντά Του.

75.

«Η βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητό και πιοτό, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω». (Ρωμ.14:17)

Κάποιος ζήτησε ειρωνικά από πιστό άνθρωπο να προσευχηθεί για να του δώσει ο Θεός λεφτά. Μα αν η βασιλεία του Θεού ήταν λεφτά, απάντησε πολύ εύστοχα ο πιστός εκείνος άνθρωπος, οι μαθητές του Κυρίου και όλοι οι άγιοι θα ήταν πάμπλουτοι. Το πνεύμα της εποχής μας είναι εξαιρετικά υλιστικό. Το ίδιο και οι επιδιώξεις μας. Η κατασκευή μας όμως δεν είναι μόνο ύλη. Είναι πριν από όλα πνεύμα. Γι αυτό και διαφέρουμε από όλο το ζωικό βασίλειο που παραμένει στάσιμο πνευματικά. Μόνο ο άνθρωπος πλάστηκε από τον Δημιουργό του «κατ εικόνα και ομοίωση» δική Του. Όπως ο Θεός είναι αιώνιος και αθάνατος έτσι και ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για να ζει αιώνια, μέσα σε δικαιοσύνη, και ειρήνη και χαρά δική Του. Μια τέτοια αιωνιότητα δεν αποτιμάται σε χρήμα, ούτε και αγοράζεται με υλικά αγαθά. Μόνο με πίστη στον Ι. Χριστό και στην θυσία Του πάνω σταυρό. Εκεί πλήρωσε με το αίμα Του την αιώνια σωτηρία των δικών Του. Δικοί Του είναι αυτοί που πιστεύουν τα λόγια Του. Πίστεψε ειλικρινά βαθιά και απέραντα στην μέσω της σταυρικής θυσίας του Ιησού Χριστού σωτηρία.

76.

«Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες Αυτόν πρέπει να Τον προσκυνούν με Πνεύμα και αλήθεια». (Ιωαν.4:24)

Τον Θεό, τους αγίους και το ευαγγέλιο τους έχω στο εικονοστάσι και εκεί προσεύχομαι. Δεν προσεύχεσαι στο Θεό, ήταν η απάντηση του συνομιλητή. Στο εικονοστάσι και στον τοίχο προσεύχεσαι γιατί έτσι και πέσει ο τοίχος θα καταπλακωθούν και θα καταστραφούν όλα, και εσύ θα αγοράσεις άλλο Θεό και άλλους αγίους και άλλο ευαγγέλιο. Κάτι ανάλογο είπε ο Χριστός στην Σαμαρείτισα όταν τον ρώτησε που πρέπει να προσεύχεται. Ο Θεός και το ευαγγέλιο πρέπει να μπουν στην καρδιά και στην ζωή μας. Τότε, και μόνον τότε μας ακούει ο Θεός. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός δεν είναι μια αδιάφορη και μακρινή Ύπαρξη που βρίσκεται κάπου στο διάστημα Ευτυχισμένος, Απόμακρος, και Ξένος ως προς τα προβλήματά μας. Ο Θεός είναι ο στοργικός Πατέρας μας που μας παρακολουθεί άγρυπνα και απλώνει τα χέρια του για να μας βοηθήσει. Εμείς όμως σαν πεισματάρικα παιδιά αρνούμαστε την βοήθειά Του. Μια βοήθεια που έφτασε μέχρι την σταύρωση του Χριστού προκειμένου να σωθούμε. Μην καθυστερείς άλλο. Πίστεψε, ο Θεός είναι κοντά σου και σε καλεί.

77.

«Εάν το έργο τινός κατακαεί θα ζημιωθεί αυτός όμως θα σωθεί, πλην ως δια πυρός.» (Κορ.1η 3:15)

Οδυνηρή η εικόνα εκείνων που ολοφύρονται απαρηγόρητοι μπροστά στα αποκαΐδια των σπιτιών τους. Όλοι οι κόποι της ζωής τους χαμένοι! Αυτό το παράδειγμα χρησιμοποιεί ο απ. Παύλος για τους πιστούς που δεν οικοδομούν πάνω στο θεμέλιο που είναι ο Χριστός και το έργο που έγινε στον Γολγοθά. Κάποτε όλη η ζωή μας θα προβληθεί βιντεοσκοπημένη μπροστά Του προκειμένου να αμειφτούμε σύμφωνα με την διαγωγή μας σαν πιστοί.. Η φωτιά της δοκιμασίας θα κατακάψει όλα τα άχρηστα. Τι θα μείνει άραγε μετά μια τέτοια δοκιμασία; Ο Ιωάννης γράφει: «..μένετε σ’ Αυτόν, ώστε όταν φανερωθεί να έχουμε παρρησία και να μην ντροπιαστούμε..». (1η Ιωάν.2:28). Πάνω στο σταυρό του Χριστού είναι καρφωμένη η εναντίον των πιστών μηνυτήρια αναφορά. Αυτή θα καεί και οι πιστοί θα σωθούν, πλην μερικοί σαν μέσα από φωτιά. Οι μη πιστοί θα ακολουθήσουν τον προστάτη και αρχηγό τους, τον διάβολο και τους αγγέλους του, εκεί που είναι «ο κλαυθμός και τριγμός των δοντιών».. Γιατί όμως να ντροπιαστούμε μένοντας άκαρποι; Και το χειρότερο γιατί να αμελήσουμε για μια τόσο μεγάλη δωρεάν σωτηρία μέσω του Σταυρού του Χριστού;

78.

«Και είδα νέα γη… ο Θεός θα εξαλείψει κάθε δάκρυ.. δεν θα υπάρχει θάνατος, πένθος, κραυγή, πόνος.. διότι τα πρώτα περάσανε (Αποκ.21:1-4)

Στην αρχαιότητα, συνήθιζαν οι άνθρωποι να μεταφέρνουν τους ασθενείς τους στις πολυπληθείς συναθροίσεις τους με σκοπό την μέσω της ενημέρωσης θεραπεία τους. Αυτούς τους πλησίαζαν όσοι είχαν κάποτε παρόμοιες αρρώστιες και τους ενημέρωναν με ποιον τρόπο θεραπεύτηκαν. Από την συνήθεια αυτή βγήκε η μέχρι τις μέρες μας ρήση, «αυτός είναι για τα πανηγύρια». Σήμερα οι αρρώστιες εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν, παρά τις προσπάθειές μας. Ο Δημιουργός μας το ξέρει και γι’ αυτό έστειλε τον Ι. Χριστό στην Γη ο Οποίος εδώ μεν μας ανακουφίζει, αλλά στην νέα δημιουργία του μας απαλλάσσει από όλα τα βάσανά μας διότι βάσταξε ο ίδιος «τις ασθένειές μας και φορτώθηκε τις θλίψεις μας πάνω στο Σταυρό Του.» (Ησαΐας 53:4). Νέα γη και νέοι ουρανοί περιμένουν τους δικούς Του νέους ανθρώπους. Και δικοί Του είναι αυτοί που Τον πιστεύουν και Τον ακολουθούν. Φίλε μας μην ψάχνεις στα πανηγύρια την οποιαδήποτε ψυχική, ή σωματική γιατρειά σου. Μόνο ο Χριστός γιατρεύει και σώζει οριστικά και αιώνια. Αυτός είναι ο αίρων την αμαρτία του κόσμου και την δική σου..

79.

«Αμαρτήσαμε και ανομήσαμε και ασεβήσαμε και αποστατήσαμε και εξεκλίναμε από τις εντολές Σου και από τις κρίσεις Σου» (Δαν.9:5)

Τι φταίει για τους πολέμους, τις αρρώστιες και τις αναποδιές μας; Γιατί ο Θεός επιτρέπει τόση δυστυχία στον κόσμο; Να μερικές από τις συνηθισμένες απορίες της καθημερινότητάς μας. Με βάση αυτή τη λογική όμως, μπορούμε κάλλιστα να διερωτηθούμε: Γιατί οι Υπουργοί Ναυτιλίας και Συγκοινωνιών επιτρέπουν ναυάγια και τροχαία; Τα τροχαία, τα ναυάγια, τα ατυχήματα, οι αρρώστιες στην συντριπτική τους πλειονότητα είναι παραβάσεις κανονισμών και νόμων. Οι περισσότερες αρρώστιες είναι ανθρώπινα δημιουργήματα. Ο Θεός έβαλε στην Δημιουργία Του σοφούς νόμους, τους οποίους περιφρονήσαμε με αποτέλεσμα στην ζωή μας να μπει η αμαρτία, και δια της αμαρτίας ο θάνατος. Αυτόν τον θάνατο με τους προπομπούς του, τις αρρώστιες, κατήργησε ο Χριστός με το να πληρώσει ο Ίδιος με το Αίμα Του τα λύτρα γενόμενος πρωτότοκος των νεκρών. Κάνει τους πιστούς καινούριες υπάρξεις και τους βάζει σε νέα Γη και σε νέους Ουρανούς που πρόκειται να έλθουν. Γίνε πολίτης αυτής Γης πιστεύοντας ειλικρινά στον Ιησού Χριστό, τον μόνο Λυτρωτή και Ληξίαρχο της αιωνιότητας.

80.

«Τι μου χρειάζονται οι πολυάριθμες θυσίες σας, λέγει Κύριος.» (Ησαΐας 1:11)

Πολύ όμορφη η συνήθεια ανταλλαγής δώρων. Είναι δείγμα αγάπης, εκτίμησης, σεβασμού. Αυτήν την όμορφη συνήθεια την πρωτοβλέπουμε στον κήπο της Εδέμ όταν ο Θεός πρόσφερε στον Αδάμ την Εύα, ο δε Αδάμ δώρισε στην Εύα το όνομά του, ανδρίς, (από το άνδρας). Αυτή την εκδήλωση αγάπης, φθόνησε ο πονηρός και παρέσυρε το ζευγάρι στην πτώση και στον θάνατο. Έκτοτε το δώρο από προσφορά αγάπης, έγινε εν πολλοίς εκδήλωση εξευμενισμού και συναλλαγής. Παντοειδείς θυσίες προς το θείο και δωροδοκίες μεταξύ μας, αμαύρωσαν την λάμψη της αγάπης. Ο Θεός όμως είναι Αγάπη και παραμένει ο ίδιος. Συνέχισε να προσφέρει αφειδώς τις ευλογίες του «..δίνοντάς μας από τον ουρανό βροχές και καρποφόρες εποχές, γεμίζοντας με τροφή και ευφροσύνη τις καρδιές μας». (Πρ.14:17) Εκείνο όμως που ξεπερνά κάθε όριο φαντασίας είναι το δώρο του Θεού, ο Χριστός, ο Οποίος εν συνεχεία μας δώρισε αιώνια και όμορφη ζωή πληρώνοντας με το αίμα Του την αιώνια σωτηρία μας. Αυτό το αίμα δεν ανταλλάσσεται με καμιά ανθρώπινη προσφορά. Δέξου την θυσία του Χριστού και ζήσε αιώνια κοντά Του.

81.

«Ντυθείτε σαν εκλεκτοί του Θεού, άγιοι και αγαπημένοι..» (Κολ.3:12)

Μια από τις συνήθειες της εποχής μας είναι και οι ακρότητες στο ντύσιμό μας. Οι λεγόμενες «μάρκες» απορροφούν σημαντικό μέρος του οικογενειακού κορβανά, και το περίεργο είναι ότι πρόκειται για ενδύματα τρύπια, ξεφτισμένα, ξεβαμμένα, αστρίφωτα που αφήνουν προκλητικά ακάλυπτο το σώμα. Άλλα πάλι, εξαιρετικά δαπανηρά προβάλουν μια άκρατη ματαιοδοξία. Στον αντίποδα αυτής της αντίληψης βρίσκεται η πλήρης και προκλητικά ατημέλητη εμφάνιση. Όλα αυτά είναι μάρτυρες μια, πνευματικής ένδειας. Μέσα σε αυτό το αλαλούμ διαυγέστατα ο Λόγος του Δημιουργού μας συμβουλεύει «ντυθείτε σαν εκλεκτοί του Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία.» Αυτή είναι η ενδυμασία των εκλεκτών του Θεού και αυτή εκδηλώνεται και στο εξωτερικό μας ντύσιμο. Όμορφο και νοικοκυρεμένο. Είμαστε όμως εκλεκτοί του Δημιουργού μας; Ενός Θεού που δια του Χριστού πλήρωσε τόσο ακριβά για να μας καταστήσει «κατ’ εικόνα και ομοίωση δική Του; Είσαι εικόνα Του; Αν όχι, μην αμελείς. Πίστεψε και παρουσιάσου μπροστά Του και μπροστά στην κοινωνία σαν εκλεκτός Του..

82.

«..υποφέροντας ο ένας τον άλλον, και συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, αν κάποιος έχει παράπονο ενάντια σε κάποιον. Όπως και ο Χριστός συγχώρεσε σε σας, έτσι κι εσείς.» (Κολ.3:13)

Κάτι που απελπιστικά λείπει από την σημερινή μας κοινωνία είναι η έλλειψη υπομονής και συγγνώμης στις συναναστροφές και στα λάθη μας. Και αν μεν πρόκειται για υπομονή στις ατέλειωτες σειρές μιας Δημόσιας υπηρεσίας, ή για δικαιολογημένο παράπονο, το πράγμα είναι κατανοητό. Αλλά συνήθως φτάνουμε σε ακραίες συμπεριφορές για μηδαμινές αιτίες. Βίαιες συγκρούσεις και βαρύτατες εκφράσεις που αφήνουν άναυδους τους περαστικούς και οδηγούν σε περιπέτειες τους εμπλεκόμενους είναι καθημερινά φαινόμενα. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του Εγωισμού, αυτού του μικρού πονηρού θεού που κρύβεται μέσα μας. Ο Ι. Χριστός συμβουλεύει «..μάθετε από Μένα.. επειδή είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα αναπαυθείτε ψυχικά». (Ματθ.11:29) Ο Χριστός όταν τον λοιδορούσαν δεν ανταπέδιδε τις λοιδορίες και όταν έπασχε δεν απειλούσε» 1η Πέτρ.2:23). Πίστεψε και συ στον Ι. Χριστό ειλικρινά, ζήτησε την βοήθειά Του και τότε ο Ίδιος θα κατοικήσει στην καρδιά Σου, γιατί σε αγαπά και σταυρώθηκε για σένα.

83.

«..ντυθείτε την αγάπη που είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας..» (Κολ.3:14)

«Με αγαπάς;» Δεν πρέπει να πέρασε άνθρωπος από τη Γη που να μην πρόφερε αυτή την ερώτηση. Αγάπη! Παντοδύναμη, λεπτή και ευάλωτη που έχει την δύναμη να σαρώνει στην εμφάνισή της όλα τα στραβά και ανάποδα της ζωής μας. Αφέντρα της καρδιάς που πετά στα σκουπίδια όλα τα άσχημα και άχρηστα, όσο βαριά κι αν είναι. Γιατρίνα που κλείνει τις πληγές και ανακουφίζει τους πόνους μας. Αγάπη! Χαράς ευαγγέλιο στην φτώχεια μας, γιατρειά της κομματιασμένης καρδιάς μας, λευτεριά στην πνευματική μας αιχμαλωσία και στην απελπισία μας, φως στο σκοτάδι μας. Αγάπη! Αιώνια χαρά Θεού. Άνοιξη που ανοίγει όλες τις πόρτες και όλα τα παράθυρα της καρδιάς μας και εισβάλλει από παντού η αύρα της Θεϊκής ευτυχίας και οι καταρράχτες της ανείπωτης ευδαιμονίας. Αγάπη! Κατάλευκο ένδυμα και σύνδεσμε τελειότητας, που μπορώ να σε βρω, να σε ντυθώ, να σε χαρώ, μια μέρα, μια ώρα, ή έστω μια στιγμή της ζωής μου; Βρίσκομαι σε μια φάτνη, σε ένα Σταυρό, σε μια αιωνιότητα, δίπλα σου και δίνω δωρεάν αυτό που ζητάς. Θα το ιδείς…αν Με ακούσεις και πιστέψεις.

84.

«..η ειρήνη του Θεού ας βασιλεύει στις καρδιές σας..» (Κολ.3:15)

Ο κόσμος συνηθίζει, τουλάχιστον λίγο πριν πεθάνει να αφήνει με διαθήκη την περιουσία του στους αγαπημένους του. Λίγο προτού ανέβει στον Γολγοθά ο Ι. Χριστός είπε στους δικούς Του: «Σε σας αφήνω ειρήνη, την δική Μου ειρήνη σας δίνω, όχι όπως ο κόσμος, σας δίνω Εγώ». (Ιωανν.14:27). Αυτή ήταν η περιουσία Του. Μια περιουσία τελείως διαφορετική από την δική μας. Φεύγοντας είχε ειρήνη γιατί έκανε το θέλημα του Πατέρα Του, που ήταν η με κάθε θυσία σωτηρία μας. Ταπείνωση, αποδοκιμασία, εγκατάλειψη, μαρτυρικός σταυρικός θάνατος. Εκπληρώνοντας το έργο της αποστολής Του είχε ειρήνη βαθιά, συνειδησιακή, αμετάθετη. Δεν μιλάει για μια χρονική περίοδο χωρίς πολέμους, ούτε ακόμη και για ατομική μας ειρήνη μέσα στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον μας. Εννοεί την ειρήνη που προέρχεται από τον Θεό και Πατέρα μας επειδή κάνουμε το θέλημά Του. Και το Θέλημα του Πατέρα μας είναι «Καθένας που βλέπει τον Γιο και πιστεύει σ’ Αυτόν να έχει ζωή αιώνια». (Ιωά.6:40). Έχεις κάνει αυτό θέλημα του Πατέρα μας;. Αν όχι, μην αργείς, πίστεψε όσο είναι καιρός.

85.

«Ο Λόγος του Χριστού ας κατοικεί πλούσια μέσα σας». (Κολ.3:16)

Τα ευφυολογήματα του λαού μας είναι εύστοχα τόσο στην θετική όσο και στην αρνητική τους πλευρά. Ένα τέτοιο ρητό είναι και το «αυτός έχει καρδιά περιβόλι» που το λέμε τόσο για τα όμορφα, όσο και για τα άσχημα που κατοικούν μέσα μας. Ο Χριστός, μας είπε ότι από το περίσσευμα της καρδιάς, μιλάει το στόμα και φανερώνονται αυτά που υπάρχουν μέσα της. Το τι κατοικεί μέσα στην καρδιά μας εξαρτάται, απόλυτα σχεδόν, από αυτά που βάζουμε μέσα της και από τον τρόπο που τα καλλιεργούμε. Το περιβόλι χρειάζεται ειδική φροντίδα. Ο απ. Παύλος έγραφε στους πιστούς των Κολοσσών να κατοικεί πλούσια μέσα στις καρδιές τους ο Λόγος του Χριστού. Αυτός είναι ο άριστος γεωργός. Αν αυτό συμβεί, η καρδιά μας θα είναι ένα περιβόλι του Θεού που τα λόγια μας θα είναι λουλούδια ευωδιαστά και όχι αγκάθια που θα πληγώνουν. Θα είναι βότανα γιατρειάς και όχι μανιτάρια θανατηφόρα. Πότισε το περιβόλι της καρδιάς σου με το ευαγγέλιο, τον Λόγο του Θεού, άκουσε τα λόγια του Χριστού που σε αγάπησε και έδειξε την αγάπη Του με την Σταυρική Του θυσία. Σταυρώθηκε για να πληρώσει τα δικά σου φταιξίματα και αναστήθηκε για να αναστηθείς και συ μαζί Του.

86.

«..το κάθε τι, ότι κι αν κάνετε με λόγο, η με έργο, όλα να τα κάνετε στο όνομα του Κυρίου Ιησού». (Κολ.3:17)

Καθημερινά παίρνομε μικρές, ή μεγάλες αποφάσεις που επηρεάζουν λίγο, ή πολύ την ζωή μας. Εν τω ονόματι όμως του Βασιλέως, του Νόμου και του Λαού ελήφθησαν άδικες αποφάσεις που οδήγησαν ανθρώπους στο θάνατο. Βασιλείες, Νόμοι και Λαοί είναι ανθρώπινα, ατελή και ευμετάβλητα όργανα. Βασιλείς άδικοι, Νόμοι αντισυνταγματικοί και Λαοί που άγονται και φέρονται, δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο και συνεπώς δεν είναι και αλάνθαστο σημείο αναφοράς. Ο Λόγος του Θεού συμβουλεύει: «όλα όσα λέτε και κάνετε, να τα κάνετε εν τω ονόματι του Κυρίου, ευχαριστούντες τον Θεό». Αυτή είναι η χρυσή συνταγή που μας κρατά μακριά από φτηνές και άδικες εκφράσεις και ενέργειες. Ο κόσμος στις μέρες μας έχει αγριέψει πολύ, τόσο σε λόγια, όσο και σε έργα. Ευαίσθητα, ευσυνείδητα άτομα βασανίζονται σαν τον Λώτ στα Σόδομα. Φίλε μας κάνε Κύριο και Αφέντη της ζωής σου τον Ι. Χριστό. Είναι ο Μόνος σταθερός σε αγάπη, σε δύναμη, σε σοφία. Αυτός σε αγαπά και σταυρώθηκε για σένα. Θα σου δώσει δύναμη Αγίου Πνεύματος και θα μιλάς και θα ενεργείς σωστά εν τω ονόματί Του ευχαριστώντας τον Θεό μέσω του Αυτού.

87.

«αι γυναίκες υποτάσσεσθε στους άνδρες σας όπως αρμόζει στον Κύριο. (Κολ.3:18)

«Υποτάσσεστε»! Να ένα ρήμα που το άκουσμά του και μόνο, δημιουργεί «αλλεργία». Και όμως όλοι ζούμε σε συνθήκες υποταγής τις οποίες όχι μόνον αποδεχόμαστε, αλλά και τις επιδιώκουμε. Μικρά παιδιά υποτασσόμαστε στους γονείς μας, και εν συνεχεία στους δασκάλους, στους Νόμους, στην εργασία, στα δεσμά του γάμου. Σε όλα αυτά τα είδη της υποταγής υπάρχουν τα στοιχεία της αγάπης και του σεβασμού, τα οποία αν λείψουν μας κάνουν παιδιά του δρόμου αρχικά, και στη συνέχεια κακούς μαθητές, ασυνεπείς στην εργασία μας, κακούς οικογενειάρχες, κακούς πολίτες. Ο Λόγος του Θεού μας λέγει ολοκάθαρα ότι ο Θεός είναι Αγάπη και για αυτό η υποταγή στις εντολές Του έχουν εξασφαλισμένη την ευτυχία μας. Ο Χριστός άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά Του στον Σταυρό και για την σωτηρία μας υποτάχτηκε στον Πατέρα μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρικού. Όσο εμείς δεν καταλαβαίνουμε και δεν υποτασσόμαστε σε αυτή την αγάπη θα μένουμε αποξενωμένοι από τις ευλογίες Του και δούλοι των θανατηφόρων ενεργειών μας. Προτίμησε την υποταγή στην αγάπη Του. Αυτή θα σου δώσει ευτυχία.

88.

«Φωτιά ήρθα να βάλλω στην Γη…» (Λουκάς 12:49)

Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι ένας αναπτήρας που το άναμμά του πυρπολεί τις καρδιές των ανθρώπων και τις μεταφέρει από τον θάνατο στη ζωή. Ο Χριστός είπε φωτιά ήρθα να βάλλω στην Γη..». Και η φωτιά αυτή άναψε πάνω στον Γολγοθά. Εκεί ανέβηκε σηκώνοντας στους ώμους Του τις αμαρτίες όλου του κόσμου και τις κάρφωσε πάνω στον Σταυρό Του. Τώρα καλεί όλους τους ανθρώπους να πιστέψουν στο σωτήριο έργο της θυσίας Του. Αυτός πλήρωσε, και αυτό ακριβώς καβουρντίζει τις πονηρές δυνάμεις που ψιθυρίζουν στον άνθρωπο ότι είναι ατελές το έργο του Σταυρού και πρέπει κάτι να κάνει και εκείνος. Αυτό δημιουργεί προστριβές ακόμα και μέσα στις οικογένειες. «πατέρας εναντίον γιου και γιος εναντίον πατέρα, μητέρα εναντίον κόρης και κόρη εναντίον μητέρας..» κλπ. (Λουκ.12:51-53) Διαβολικές παγίδες έντεχνα στημένες. Όμως «ευαγγέλιο» σημαίνει καλά νέα. Ο Ι. Χριστός μας έσωσε. Κατά χάριν είμαστε σωσμένοι και αυτό είναι δώρο Θεού. Όταν το καταλάβουμε ξεχειλίζουμε από χαρά κι ευγνωμοσύνη και κάνουμε αυτά που αρέσουν στον Θεό. «Τούτο είναι το έργο του Θεού», είπε ο Χριστός, «να πιστέψετε σ’ Αυτόν τον οποίον Εκείνος απέστειλε». (Ιωανν.6:29)

89.

Εγώ μεν σας βαπτίζω με νερό προς μετάνοια. Εκείνος όμως που έρχεται πίσω από μένα… θα σας βαπτίσει με Άγιο Πνεύμα και φωτιά». (Ματθ.3:11)

Η μετάνοια είναι μια πολύ σοβαρή κίνηση του κατηγορουμένου που ελαττώνει την ποινή του, ή και τον απαλλάσσει τελείως. Τέτοιο ήταν το βάπτισμα του Ιωάννη. Βάπτισμα μετανοίας. Ένας εικονικός ενταφιασμός του παλαιού ανθρώπου στα νερά του Ιορδάνη και η ανάσταση ενός νέου που όμως δεν θα ενεργούσε πλέον όπως ο παλαιός. Ο Ιωάννης βάπτιζε σε έναν υδάτινο ποταμό, αλλά προανήγγειλε τον ερχομό του Ι. Χριστού, ο οποίος θα βάπτιζε σε ένα ποταμό φωτιάς και Αγίου Πνεύματος. Και αυτό έγινε την ημέρα της Πεντηκοστής. Γλώσσες φωτιάς κατέβηκαν από τον Ουρανό και κάθισαν στα κεφάλια των πιστών που ήσαν προσευχόμενοι στο «ανώγειο». Την ημέρα εκείνη 3.000 ψυχές πίστεψαν και βαπτίσθηκαν. Ο Θείος Παράκλητος, το 3ο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ήλθε. Πόσοι όμως γνωρίζουν σήμερα την δύναμή Του; Πόσες καρδιές φλογίζονται από την παρουσία Του; Ο απ. Πέτρος ονόμασε το γεγονός εκείνο «δωρεά του Αγίου Πνεύματος». Έχουμε πάρει αυτή τη δωρεά, ή απλώς την γνωρίζουμε μέσα από μια θολή πληροφόρηση; Όποιος την πήρε το ξέρει και είναι σίγουρος. Όποιος αμφιβάλλει ας προσευχηθεί.

90.

«Εάν δε.. το ευαγγέλιό μας είναι σκεπασμένο, εις τους απολυμένους είναι σκεπασμένο». (2α Κορ.4:3)

Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι μια τουφεκιά στην φωλιά του φιδιού. Είναι μια κατά μέτωπο επίθεση στις πονηρές δυνάμεις του σκότους. Γι αυτό και το πολεμούν αυτές οι δυνάμεις θέλοντας να το κρατήσουν καλυμμένο και σκεπασμένο. Δεν θέλουν να μάθει ο άνθρωπος ότι ο φοβερός μας εχθρός ο θάνατος είναι νικημένος από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος πλήρωσε το βαρύ χρέος της ανθρωπότητας με τον σταυρικό Του θάνατο. Δεν θέλουν να μάθεις αγαπητέ μας φίλε ότι ο Χριστός πέθανε για σένα και έτσι σου δόθηκε χάρη. Αυτές οι δυνάμεις του σκότους σου λένε ότι πρέπει και εσύ να προσπαθήσεις, δηλ. πονηρά και πλάγια σου λένε ότι δεν είναι αρκετή η θυσία του Χριστού! Αυτός είναι ο Λόγος που το ευαγγέλιο, δεν είναι η πνευματική μας τροφή, αλλά πολλά άλλα, ως επί το πλείστον άχρηστα και βλαβερά. Αν ειλικρινά πιστεύεις ότι το Αίμα του Χριστού είναι αρκετό να σε καθαρίσει από τις αμαρτίες σου μην ανησυχείς για την σωτηρία σου. Δόξασε τον Θεό, ευχαρίστησέ Τον μέσω του Ιησού Χριστού. Διαλάλησε αυτό το ευαγγέλιο της κατά χάρη σωτηρίας. Βρες και άλλες διψασμένες ψυχές και μελέτα μαζί τους το ευαγγέλιο του Χριστού».

91.

«Ω! ανόητοι και βραδείς στην καρδιά..» (Λουκ.24:25)

Έντρομοι οι σκληροί Ρωμαίοι στρατιώτες «έγιναν σαν νεκροί» στη θέα της Ανάστασης. Αρχιερείς και Πρεσβύτεροι, δωροδοκούσαν τους φύλακες για να πουν ψέματα. Έκπληκτοι πολίτες της Ιερουσαλήμ έβλεπαν αναστημένους συμπολίτες τους να μπαίνουν στην πόλη. Μαθητές και μαθήτριες του Κυρίου πηγαινοέρχονταν στο τάφο βλέποντες οπτασίες αγγέλων και μια εξ αυτών, η Μαγδαληνή, τον Ίδιο τον αναστημένο Κύριο. Δύο μαθητές την μέρα εκείνη οδοιπορώντας και αμφιβάλλοντας, συζητούσαν το γεγονός. Πλάι τους βάδιζε ο Κύριος, χωρίς να τον έχουν αναγνωρίσει. Μπαίνοντας στην συζήτηση τους είπε: «Ω ανόητοι και βραδείς στην καρδιά στο να πιστεύετε όλα όσα είπαν οι προφήτες!» Όλα, μέχρι σήμερα μας τα λένε οι Απόστολοι και οι Προφήτες. Η φωνή του Κυρίου όμως ακούγεται ακόμη και σήμερα μεταξύ εκείνων που αμφιβάλλουν: «Ω ανόητοι και βραδείς στην καρδιά στο να πιστεύετε αυτά που οι προφήτες και οι απόστολοι σας λένε». Αγαπητέ μας φίλε μην βρίσκεσαι ανάμεσα σε τέτοιους Χριστιανούς. Γιόρτασε χαρούμενος και αναστημένος την Ανάσταση του Σωτήρα σου Χριστού.

92.

«Δεν έπρεπε να πάθει αυτά ο Χριστός….;» (Λου.24:26)

«Έπρεπε». Αυτό το έπρεπε στο αρχαίο κείμενο γράφεται «έδει» που σημαίνει «ήταν ανάγκη να γίνει έτσι», «δεν γινόταν αλλιώς», «δεν υπήρχε άλλος τρόπος». Έπρεπε ο Χριστός να πληρώσει το αντίτιμο των αμαρτιών όλου του κόσμου. Και το αντίτιμο ήταν η ίδια η άγια ζωή Του. Με τον θάνατό Του εξόφλησε το χρέος μας. Δεν ήταν οι προσφορές και οι θυσίες, ούτε τα οποιαδήποτε καλά μας έργα. Όλα αυτά είναι καθήκον ανθρώπινο, κοινωνικό, υποχρέωση κάθε ανθρώπου, και αυτό το διδάσκουν λίγο - πολύ όλες οι θρησκείες. Ο Κορνήλιος ήταν ένας άνθρωπος πλήρης καλών έργων. Ο άγγελος όμως αφού τον επαίνεσε, του είπε να αποταθεί στον Πέτρο για να του πει τι έπρεπε να κάνει. Και ο Πέτρος του είπε ότι διαμέσου του ονόματος του Χριστού θα λάβει άφεση αμαρτιών. Με απλά λόγια του είπε ότι η συγχώρηση δεν γίνεται με τα τόσα πολλά καλά έργα και με τις νηστείες αλλά με την πίστη στον Χριστό. Ο Πονηρός, μας ψιθυρίζει «κάνε το καλό, αυτό είναι όλο». Έτσι ακυρώνει την σταυρική θυσία του Χριστού και κοιμίζει τον άνθρωπο, ξέροντας ότι κανείς δεν είναι τέλειος και με κανένα καλό έργο δεν αγοράζεται η αιώνια ευτυχία. Φίλε μας πίστεψε ειλικρινά στο λυτρωτικό έργο του Χριστού.

93.

«..Συ μόνος παροικείς στην Ιερουσαλήμ;…» (Λουκ.24:18)

Η Γέννηση του Χριστού ήταν κάτι το χάρηκαν λίγοι βοσκοί στη Βηθλεέμ. Η Σταύρωση όμως και η Ανάσταση συντάραξε ολόκληρη την σφύζουσα Ιερουσαλήμ. Δυο μαθητές Του σκυθρωποί συζητούσαν τα γεγονότα φεύγοντας από την πόλη. Οι καρδιές τους βαριές, και απελπισμένες παρέμεναν κολλημένες στην αρνητική πλευρά των παθών. Η Ανάσταση ήταν απλώς μια έκπληξη που μερικές γυναίκες διηγήθηκαν. Οι άνδρες που πήγαν στον τάφο είδαν μεν τα πράγματα όπως τους τα διηγήθηκαν, αλλά τον Ιησού είδαν. Πλάι τους όμως βάδιζε ο Χριστός και δεν τον αναγνώριζαν. Αυτή είναι η φωτογραφία της σημερινής μας κοινωνίας. Ολόκληρη η Δημιουργία σφύζει από ζωή, από γέννηση και ανάσταση αλλά Δημιουργός και Σωτήρας παραμένει στα πάθη και στην απελπισία μιας γήινης ταλαιπωρίας. Συ φίλε μας μόνος παροικείς στην γη και δεν έμαθες για την γέννηση, για τα πάθη, και προ παντός δεν άκουσες για την Ανάσταση του Χριστού που είναι η πιο τρανή απόδειξη και της δικής σου ανάστασης; Οι δυο συνοδοιπόροι προτού να είναι πολύ αργά είπαν «δεν καιγόταν η καρδιά μας όταν μας μιλούσε;» Η δική σου καρδιά δεν φλογίζεται μπροστά σε τούτη την προσφορά του Δημιουργού σου;

94.

«ενώ ήταν όρθρος βαθύς ήλθαν στο μνήμα με τα όποια ετοίμασαν αρώματα..» (Λουκ.24:1)

Ο φόβος είχε νικήσει την αγάπη των μαθητών προς τον Δάσκαλό τους, τώρα που Εκείνος ήταν στον τάφο, και το μαχαίρι του Πέτρου ησύχαζε στην θήκη του. Να όμως που μερικές γυναικείες σκιές μέσα στο σκοτάδι επισκέπτονταν τον φρουρούμενο τάφο Του. Αυτές δεν φοβόταν σκοτάδι, κατακτητές, και Αρχιερείς. Πολύ απλά, αγαπούσαν και γι αυτό πρώτες χάρηκαν και διαλάλησαν την Ανάσταση. Οι μαθητές καθυστέρησαν, αλλά όταν πίστεψαν διαλάλησαν μέχρι μαρτυρικού θανάτου τα χαρούμενα νέα. Ο Θάνατος νικήθηκε και Χάρις δόθηκε σε όλο τον κόσμο. Το μόνο που απαιτείται είναι να μια απλή αίτηση του ενδιαφερομένου χωρίς χαρτόσημα, υπογραφές και εγγυήσεις. Το Γραφείο χαρίτων λειτουργεί αδιάκοπα μέρα νύχτα στο Γολγοθά και εκεί προσέρχονται οι αιτούντες, ξεκινώντας από έναν ληστή και φτάνοντας στον έντιμο βουλευτή Ιωσήφ. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Εσύ αγαπητέ φίλε θα μείνεις εκτός χάριτος και θα παρουσιαστείς στον Σταυρωμένο Σωτήρα μας με τις ενοχές σου, ή μήπως με τα καλά σου έργα θα αντισταθμίσεις την θυσία Του;

95.

«Βρήκαν δε την πέτρα παραμερισμένη από το μνήμα..» (Λουκ.24:2)

Κατακτητές, Αρχιερείς, σκοτάδι, και βαριά ταφόπετρα δεν στάθηκαν εμπόδια για τις ηρωίδες της αγάπης στον νεκρό πλέον Δάσκαλό τους. Αντιθέτως φοβισμένοι και κάτωχροι οι κατακτητές εγκατέλειψαν την σκοπιά τους. Φοβισμένοι και οι Αρχιερείς δωροδόκησαν τους κατακτητές τους. Φοβισμένη και η ταφόπετρα παραμέρισε ενώ ο άδειος τάφος εξέθετε ό,τι του είχαν μείνει. «Σεις όμως μην φοβάστε», «σεις μην ζητείτε τον Ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς», είπαν οι άγγελοι στις μαθήτριες. Αναστημένος ο Κύριος Ιησούς ζει στις καρδιές και στις ζωές των πιστών Του. Μήπως αγαπητέ μας φίλε φοβάσαι τους άδικους κατακτητές αυτής της ζωής; Μήπως σε τρομάζουν οι Αρχιερείς που δωροδοκούν με αμαρτία και ψέμα; Μήπως σε βαραίνει η ταφόπετρα της απελπισίας; Υπάρχει Εκείνος, ολοζώντανος, αναστημένος, δυνατός, και είναι δικός σου, αν και συ είσαι δικός Του. Αν δεν είσαι μπορείς να γίνεις αυτή τη στιγμή. Πίστεψε στο Σωτήριο έργο της Σταυρικής Του Θυσίας και θα τον βλέπεις αναστημένο παντού και πάντα. Μην φοβάσαι τίποτα.

96.

« και όταν εισήλθαν (στο μνήμα) δεν βρήκαν το σώμα του Κυρίου Ιησού».» (Λουκ.24:3)

«..δεν βρήκαν το σώμα του Κυρίου Ιησού». Η απελπισία είχε βαρύνει τις καρδιές των γυναικών που αψηφώντας όλους τους κινδύνους, νύχτα ακόμη βρέθηκαν στον τάφο του Δασκάλου τους κρατώντας τα αρώματα. Απαρηγόρητη η Μαγδαληνή θρηνούσε έξω από το μνήμα. «Αν εσύ τον σήκωσες πες μου που τον έβαλες κι εγώ θα τον σηκώσω», είπε στον Κύριο νομίζοντας ότι ήταν ο κηπουρός. «Μαρία;» ήταν η απάντησή Του. Μια μόνο λέξη, ένα συνηθισμένο όνομα μιας γυναίκας που κάποτε βασανιζόταν από επτά δαιμόνια. «Δάσκαλε;» ήταν η άμεση απάντησή της. Τα δάκρυα του πόνου έγιναν δάκρυα χαράς. Προνόμιο ουράνιο να αγαπήσεις δυνατά τον Χριστό, να βρεθείς συνειδητά στον Γολγοθά, στον άδειο τάφο, να πονέσεις γιατί δεν μπόρεσες να Του προσφέρεις τίποτα σαν αντάλλαγμα της διαγραφής των αμαρτιών σου μέσω της θυσίας Του. Άραγε τι απόγιναν εκείνα τα αρώματα; Την απάντηση μας την δίνει μονολεκτικά ο Κύριος: «Μαρία;» Ένα συνηθισμένο όνομα σαν το δικό σου, σαν το δικό μου. Η Μαγδαληνή γνώρισε την φωνή Του. Εσύ; Εγώ; Γνωρίζουμε αυτή τη φωνή μέσα στην απελπισία, στα δάκρυα;

97.

«..υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρέτες κακών, απειθείς εις τους γονείς..» (Ρωμ.1:30)

Η μητέρα προσπαθούσε να ενθαρρύνει τον ετοιμοθάνατο σύζυγό της, που τώρα σύμφωνα με αυστηρές ιατρικές οδηγίες έπρεπε να ζει σε ειδικές συνθήκες υγιεινής. Ο επισκέπτης γιος με περισσή αλαζονεία της είπε: «Άστα αυτά, σε λίγο εσύ θα πας ταξίδια…αν τον αγαπάς φίλησέ τον». Και εκείνη, άβουλη υπάκουη και χαμένη, έσκυψε για μια ακόμη φορά και φίλησε τον επί δεκαετίες μοναδικό σύζυγό της, παραβαίνοντας τις ιατρικές οδηγίες. Τόλμησε μόνο να κοιτάξει τον γιο που απτόητος συνέχισε: «Ο πατέρας μου με έσπειρε σε σένα. Συ είσαι το χωράφι που με κράτησε για μερικούς μήνες.» Η μάνα… έχασε τις αισθήσεις της. Φίλε μας μην συμμερίζεσαι τέτοιες αντιλήψεις. Η παραβολή των ζιζανίων είναι καταλυτική. «ο εχθρός έσπειρε τα ζιζάνια την ώρα που οι άνθρωποι κοιμόταν..» Σημεία των καιρών η απείθεια, η αγένεια, η σκληράδα, η ασέβεια, ακόμη και προς την μητρική ιερότητα. Αγκάλιασε το ευαγγέλιο, ζήσε το ευαγγέλιο, απόλαυσε τις αιώνιες χαρές του μέσα από τις κρυστάλλινες πηγές της αγάπης του Θεού που ανέβασε στον Σταυρό τον Μονογενή του Γιο για να σε γλιτώσει από τον αιώνιο χαμό.

98.

«..ό,τι μπορεί να γίνει γνωστό για τον Θεό είναι φανερό μέσα τους, διότι τους το έχει φανερώσει ο Θεός». (Ρωμ.1:19)

Ήταν μια αναπάντεχη έκπληξη στο ανθοπωλείο. Γνωστό σε μένα και στον ανθοπώλη άτομο είχε μόλις πεθάνει. «Ευτυχώς», είπα, ήταν ένας πιστός άνθρωπος, που τώρα ξέρουμε ότι βρίσκεται στην παρουσία του Θεού». «Μου θυμίζετε Μουσουλμάνο» ήταν η απάντηση του ανθοπώλη. Τολμηρή, αγενής και απρόσμενη απάντηση προς έναν πελάτη. «Εγώ πιστεύω στην εξέλιξη συνέχισε». Εκείνη την στιγμή, κρυμμένος και περιτριγυρισμένος από λουλούδια, προσπαθούσε με την ανάποδη του μαχαιριού να κατσαρώσει την διακοσμητική πλαστική ταινία. Πίστευε ότι όλος εκείνος ο κόσμος των λουλουδιών έγινε τυχαία, από την τυχαία εξέλιξη, τυχαίων στοιχείων, που κατά τύχη έγιναν χρώματα, αρώματα, ζωή, ανάπτυξη, άνθρωποι, ζώα κλπ, κλπ. Το μόνο που δεν πίστευε ήταν ότι η πλαστική ταινία θα κατσάρωνε κατά τύχη από μόνη της… «Λέγοντες ότι είναι σοφοί, έγιναν μωροί..» Πολύ απλά δεν έχει ανοίξει ποτέ του το ευαγγέλιο και δεν έχει δοκιμάσει την αγάπη του Θεού και του Ι. Χριστού που σταυρώθηκε για να τον βγάλει από το σκοτάδι και τον αιώνιο χαμό. Πίστευε πως ήταν κατά τύχη άνθρωπος. Κρίμα.

99.

«..και ενώ απορούσαν…δυο άνδρες με αστραφτερά ιμάτια στάθηκαν μπροστά τους… και τους είπαν: τι αναζητάτε τον Ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς..» (Λουκ.24:4,5)

Ένα από τα πιο συνηθισμένα συνθήματα του τοίχου είναι και το «ζει». Το ίδιο συνηθισμένη είναι και η ρήση «πήγε στο κόσμο των αγγέλων». Με κανένα τρόπο δεν δεχόμαστε ότι θάνατος σημαίνει εξαφανισμός. Γι αυτό και μιλάμε για χώρα αγγέλων. Οι άγγελοι όμως σύμφωνα με την Αγία Γραφή είναι δύο ειδών. Άγγελοι του Θεού και άγγελοι του Πονηρού. Οι γυναίκες που επισκέφτηκαν τον άδειο τάφο του Κυρίου Ιησού είδαν δύο αγγέλους του Θεού που τους είπαν να μην ζητούν τον Ζωντανό Ιησού ανάμεσα στους νεκρούς. Ο Χριστός ζει, κυκλοφορεί ανάμεσά μας, μας παρακολουθεί, μας προστατεύει και μας μιλά με χίλιους τρόπους για να πάμε μετά την αναχώρησή μας στην χώρα των αγγέλων του Θεού. Μας αγαπά και σταυρώθηκε για να μας απαλλάξει από το βάρος των αμαρτιών μας και να μας χαρίσει αιώνια και χαρούμενη ζωή κοντά Του. Αυτό δεν είναι σύνθημα τοίχου αλλά υπόσχεση και έργο Θεού.

100.

«..και θυμήθηκαν τα λόγια Του..». (Λουκ.24:8)

Πολλές φορές ακούσαμε και είπαμε τη φράση «δεν σας τα έλεγα;» Και τότε θυμόμαστε πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μας αλλά δεν τα πιστεύαμε προτού υλοποιηθούν. Αυτή ακριβώς η περίπτωση αναφέρεται στο παραπάνω εδάφιο. Ο Κύριος Ιησούς είχε αναγγείλει τα πάντα περί της σταυρικής Του θυσίας, περί της ανάστασής Του και για πολλά άλλα ακόμη, τα οποία τα άκουγαν μεν, τα πίστευαν θεωρητικά, αλλά δεν τα είχαν συνειδητοποιήσει. Όταν επήλθε ο θάνατος και ο ενταφιασμός του Ιησού, όλα ξεχάστηκαν. Είχαν ιδεί με τα ίδια τους τα μάτια νεκρό τον Δάσκαλό τους και τον είχαν βάλει στον τάφο Του. Ήταν πλέον πολύ αργά για να αναστηθεί. Και όμως αναστήθηκε. Οι μαθήτριες θυμήθηκαν εγκαίρως τα λόγια Του και πίστεψαν πριν να Τον ιδούν ζωντανό ανάμεσά τους. Εμείς πιστεύουμε ότι ο Χριστός ζει και είναι ανάμεσά μας; Είθε να θυμηθούμε τα λόγια Του πριν να είναι αργά. «Όποιος πιστεύει σε Μένα και αν ακόμα πεθάνει θα ζήσει». Αυτό το απίστευτο, θα γίνει μια χαρούμενη γιορτή την μέρα του ερχομού Του. Φίλε μας, πίστεψε στο έργο του Σταυρού Του για να συμμετέχεις ενεργά στην γιορτή της Ανάστασης.

101.

«..Και τα λόγια τους, τους φάνηκαν σαν φλυαρίες, και δεν πίστεψαν σ’ αυτές» (Λουκ.24:11)

«Φλυαρία». Μια λέξη θηλυκού γένους που αυτόματα το μυαλό πηγαίνει στο γυναικείο φύλλο. Εκεί πήγε και το μυαλό των μαθητών του Κυρίου Ιησού όταν οι Μαθήτριες, τους ανήγγειλαν το πιο χαρούμενο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, την Ανάσταση του Κυρίου τους. Εκεί δυστυχώς πηγαίνει και το μυαλό των «σοφών» του κόσμου τούτου, εκεί και το μυαλό των κατ όνομα Χριστιανών. Η «φλυαρία» όμως των γυναικών εκείνων, ήταν μια απλή σπίθα που πυρπόλησε και πυρπολεί εκατομμύρια πολύτιμες ψυχές σε όλο τον κόσμο που από τότε διαλαλούν τα λόγια τους μέχρι τα πέρατα της οικουμένης. Η «φλυαρία» τους ήταν η Μεγάλη αλήθεια που οδήγησε και οδηγεί αθάνατες ψυχές στην ανάσταση, στην λύτρωση, στην αιώνια ζωή, στην βασιλεία του Χριστού. Φλογίζονται οι καρδιές μας από τον πόθο και την χαρά της ανάστασης αλλά και της ευγνωμοσύνης στον Ιησού Χριστό τον Σωτήρα και λυτρωτή μας. Η δική σου καρδιά αγαπητέ μας φίλε φλογίζεται, ή μήπως παραμένει στο σημείο της φλυαρίας;

102.

«Ο δε Πέτρος σηκωθείς έτρεξε στο μνήμα και σκύβοντας βλέπει μόνα τα σάβανα και αναχώρησε απορώντας μέσα του για το γεγονός». (Λουκ.24:12)

«Μυστήριο!» Αυτή ήταν η λέξη που στριφογύριζε στο νου του απ. Πέτρου καθώς αναχωρούσε σκεφτικός από το άδειο μνήμα του Δασκάλου του. Τα πράγματα ήταν όπως ακριβώς τα είχαν πει οι γυναίκες. Ο Κύριος είχε αναστηθεί, αλλά ο Πέτρος δεν το είχε συνειδητοποιήσει, αν και ήταν βέβαιος όταν έλεγε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού του Ζώντος». (Ματθ.16:16). Αυτή όμως είναι και μια συνηθισμένη απόσταση μεταξύ της πίστης και των γεγονότων. Η λέξη «Μυστήριο» θα συγκλονίσει την οικουμένη όλη όταν θα βλέπουν σαν σάβανα τα κλινοσκεπάσματα των πιστών ανθρώπων της Αρπαγής. Γιατί ο Χριστός υποσχέθηκε ότι θα έλθει να πάρει τους δικούς Του, και τότε δυο θα κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι και ο ένας θα αρπάζεται, δυο θα δουλεύουν στο ίδιο χωράφι, ο ένας θα φεύγει. Στη γη θα μείνουν σαν τα σάβανα, όλα εκείνα που είχαν ντυθεί και κρατούσαν στα χέρια τους κατά την ώρα της Αρπαγής. Μυστήριο ακόμη και για τους πιστούς, αλλά γλυκιά και ένδοξη πραγματικότητα ακριβοπληρωμένη με το αίμα του Γιου του Θεού.

103.

«Γίνεστε λοιπόν μιμητές του Θεού σαν τέκνα αγαπητά». (Εφ.5:1)

Συνήθως οι γονείς προβάλλονται στα παιδιά τους σαν παράδειγμα προς μίμηση, και όταν αυτά μεγαλώσουν, τους υποδεικνύουν κάποιες πετυχημένες προσωπικότητες. Ποτέ, ή σχεδόν ποτέ, δεν τους λένε να μιμηθούν τον Θεό. Είναι πράγματι πολύ «στερεά τροφή» το να γίνει κάποιος μιμητής του Θεού. «Γάλα σας πότισα και όχι στερεά τροφή», έγραφε στους σαρκικούς Κορινθίους ο απ. Παύλος. Εν τούτοις αυτή τη διαδικασία την αναλαμβάνει ο Χριστός και ο Θείος Παράκλητος. Ο Χριστός ήλθε στην γη και έγινε όμοιος με ημάς εκτός από τις αμαρτίες μας για να γίνουμε και εμείς όμοιοι με Αυτόν, και χωρίς αμαρτίες. Το βάρος των αμαρτιών μας το σήκωσε ο ίδιος και το εξόφλησε με την σταυρική Του θυσία. Αρκεί να ακούμε τα λόγια Του και να πιστέψουμε στον Θεό, τον Πατέρα Του και Πατέρα μας. Ο Ιωάννης γράφει στους πιστούς του Χριστού. Αγαπητοί τώρα είμαστε παιδιά του Θεού….και ξέρουμε ότι όταν θα φανερωθεί θα είμαστε όμοιοι με Αυτόν, διότι θα Τον ιδούμε όπως είναι. (1η Ιω.3:2)

104.

«Άραγε καταλαβαίνεις αυτά που διαβάζεις;» (Πρ.8:30)

Μια δασκάλα που γνώρισε την αγάπη του Χριστού έλεγε: «Σε όλη την επαγγελματική μου καριέρα δίδασκα στα παιδιά το ευαγγέλιο, αλλά δεν το κατανοούσα.» Δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Οι διδάσκοντες, και οι αναγιγνώσκοντες το ευαγγέλιο στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν συνειδητοποιήσει την δύναμή του. Είναι απλώς ένα μάθημα γνώσεως, για να ξέρουμε τι λέγει η θρησκεία μας και καμιά φορά από περιέργεια να ιδούμε και τι λένε οι άλλες θρησκείες για να κάνουμε την σύγκριση. Το ευαγγέλιο όμως δεν είναι θρησκεία, είναι καλά νέα, είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία, για τον καθένα που πιστεύει. Είναι η πιο όμορφη και η πιο δυνατή περιγραφή του Έργου του Θεού για την σωτηρία και την αποκατάστασή μας. Είναι με λίγες λέξεις αυτό που έκανε ο Θεός για να μην χαθείς εσύ το αγαπημένο Του Δημιούργημα, που η αμαρτία σε απέκοψε από Εκείνον. Ο Υπουργός οικονομικών της Αιθιοπίας διάβαζε τον πρ. Ησαΐα, αλλά δεν τον καταλάβαινε. Μόλις πίστεψε βαπτίσθηκε και συνέχισε τον δρόμο του «χαίροντας». Εσύ πιστεύεις ειλικρινά στον Χριστό και στην σταυρική Του θυσία;

105.

«..περπατάτε με αγάπη όπως και ο Χριστός αγάπησε εμάς, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μας προσφορά και θυσία στον Θεό, σε οσμή ευωδίας.» (Εφ.5:2)

Περπατάτε εν αγάπη! Πανέμορφη προτροπή που διακρίνει τον κάθε άνθρωπο στην καθημερινότητά του. Όλοι εμφορούνται από κάποιο είδος αγάπης. Η αγάπη είναι ένα ποταμάκι χαράς και ευτυχίας όταν πηγάζει από τον Θεό και ρέει μέσα στο άγιο θέλημά Του. Είναι όμως και ακάθαρτη νεροσυρμή όταν πηγάζει από το πάθος της σάρκας, της ύλης και της καταδυνάστευσης. Ο Λόγος του Θεού, μας συμβουλεύει να περιπατούμε κατά τον τρόπο που μας αγάπησε ο Χριστός, ο οποίος πρόσφερε τον εαυτό του στον Θεό για χάρη μας. Αυτό θα πει ότι ο Χριστός φορτωμένος με όλες τις αμαρτίες μας τιμωρήθηκε για χάρη μας. Και η τιμωρία του ήταν ο Σταυρός. Ο Θεός δέχτηκε την προσφορά και τον ανάστησε διαγράφοντας τις αμαρτίες μας, επειδή μας αγάπησε. Το περίεργο είναι ότι οι άνθρωποι δεν την δέχονται και παραμένουν αιχμάλωτοι της αμαρτίας και της αιώνιας καταδίκης τους. Εσύ αγαπητέ μας φίλε δέξου με ευγνωμοσύνη αυτή την ανείπωτη προσφορά του Χριστού. Ζήσε και περπάτα μέσα στην αγάπη του.

106.

«Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, ή πλεονεξία ούτε να ονομάζεται μεταξύ σας, καθώς πρέπει σε αγίους». (Εφ.5:3)

Να ένα εδάφιο τελείως εξωπραγματικό στην σημερινή, χριστιανική υποτίθεται, κοινωνία μας. Τα πάντα έχει αλώσει η σάρκα, η ακαθαρσία και η πλεονεξία. Οι συνειδήσεις κατά μεγάλες πλέον κοινωνικές ομάδες αμβλύνονται, νεκρώνονται και θάβονται μέσα στον βούρκο της πνευματικής και υλικής καταβαράθρωσης. Η φύση στενάζει και μας εκδικείται κατά ριπές για την άδικη και βάρβαρη εκμετάλλευσή της, ενώ ο φόβος φτερουγίζει πάνω μας. Κανείς δεν ακούει την φωνή του Δημιουργού μας που μας προσκαλεί μέσω του Χριστού να επιστρέψουμε κοντά Του. Όμως και τούτος ο κανόνας έχει τις εξαιρέσεις του. Είναι εκείνοι που σκύβουν, στο Ευαγγέλιο του Χριστού και βλέπουν μέσα από τα τεκταινόμενα, το χέρι του Θεού να εργάζεται και να πλησιάζει η μέρα της αποκατάστασης. Γίνε και συ εξαίρεση. Γίνε δικός Του. Είναι τόσο απλό. Πίστεψε στο λυτρωτικό έργο του Ιησού και λεύτερος θα χαρείς και θα ευτυχίσεις μέσα στην πανέμορφη αγάπη Του.

107.

«Δεν ξέρω από πού είστε. Φύγετε από Μένα όλοι οι εργάτες της αδικίας. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων» (Λουκ.13:27,28)

Είναι δυνατόν ένας πλασιέ σαπουνιού να είναι ακάθαρτος, ή μια πωλήτρια αρωμάτων να αποπνέει δυσοσμία; Μπορεί το φως να κρύβεται μέσα στο ντουλάπι και τα απόβλητα να εκτίθενται σε πολυτελείς προθήκες; Τότε πως είναι δυνατόν ένας Χριστιανός να είναι ηθικά ακάθαρτος, λεκτικά δύσοσμος, επαγγελματικά σκοτεινός και να προβάλλεται στις κοσμικές προθήκες σαν φιγούρα όμοια με όλες τις άλλες; Μια είναι η απάντηση γι αυτό το είδος των Χριστιανών και αυτή θα δοθεί από τον ίδιο τον Χριστό εκείνη την φοβερή ημέρα της Κρίσης. «Δεν ξέρω από πού είστε. Φύγετε από Μένα όλοι οι εργάτες της αδικίας. (Λουκ13:27). Ο Χριστός είπε στους δικούς Του: «Σεις είστε το αλάτι της γης, σεις είστε το φως του κόσμου».Ο κόσμος την νοστιμιά του αλατιού την αλλάζει με τα «πιπεράτα» του και το φως, με το σκοτάδι. Φίλε μας μην ακολουθείς τον κόσμο. Πίστεψε στον Χριστό και στο έργο της σταυρικής Του θυσίας. Το αλάτι λιγόστεψε πολύ. Γίνε ένας κόκκος αλατιού και νοστίμισε το περιβάλλον σου.

108.

«αυτά που γίνονται από αυτούς κρυφά, είναι αισχρό και να τα λέγει κάποιος». (Εφ.5:12)

Οι Λύδιοι θεωρούσαν την γύμνια, ακόμη και των ανδρών, σαν πράξη αισχύνης. Ένας Τύραννός τους όμως, θέλοντας να αποδείξει στον υπασπιστή του ότι είχε την ωραιότερη γυναίκα του βασιλείου, τον έπεισε παρά τις αντιρρήσεις του, να κρυφτεί στον βασιλικό κοιτώνα την ώρα που θα ετοιμαζόντουσαν για ύπνο. Η βασίλισσα το αντιλήφθηκε πολύ αργά, και δεν μίλησε, αλλά την επομένη φώναξε τον υπασπιστή και του είπε μπροστά στους έμπιστούς της: Ή αυτοκτονείς, ή σκοτώνεις τον βασιλιά και με παντρεύεσαι». Ο υπασπιστής Γύγης προτίμησε το δεύτερο. Αυτός είναι ο κόσμος. Γεμάτος καύχηση, ντροπές, προδοσίες, ανηθικότητες, αίματα και στέμματα. Ο απ. Παύλος λέει: «κανείς να μην σας απατά με μάταια λόγια, επειδή γι αυτά έρχεται η οργή του Θεού στους γιους της απιστίας». (Εφ.5:6) Ο Πονηρός σαν επιδέξιος Τραπεζίτης σε κάνει δούλο του με εορτοδάνεια, και τελικά σου παίρνει το σπίτι σου, αν δεν το αντιληφθείς εγκαίρως. Πίστεψε στον Ιησού Χριστό ο Οποίος σε αγαπά και σου χαρίζει τα πάντα χωρίς ανταλλάγματα. Εξόφλησε ο ίδιος με το αίμα του όλα σου τα χρέη πάνω στον σταυρό.

109.

«Σε συμβουλεύω να αγοράσεις από Μένα…ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή της γύμνιας σου…». (Αποκ.3:18)

Η εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Σε αυτήν αναφέρονται οι συμβουλές του Χριστού προς την εκκλησία της Λαοδίκειας αν και τα «λευκά ιμάτια» αφορούν τον πνευματικό τομέα. Το σεμνό ντύσιμο με αιδώ και σωφροσύνη τονίζεται και από τον απ. Παύλο. Αλλά και μεταξύ των εθνών η σεμνότητα επαινείται. Ο Ηρόδοτος (5ος π.Χ. αιώνας) γράφει ότι η γύμνια θεωρείται αισχύνη, γιατί όταν μια γυναίκα αφαιρεί τα ενδύματά της, μαζί τους αφαιρεί και την ντροπή της. Στις μέρες μας αυτό θεωρείται, αστείο. Αστεία όμως φαινόταν και τα λόγια του Νώε και του Λωτ, που μιλούσαν για κατακλυσμό και φωτιά. Οι δυο καταστροφές όμως έγιναν, και κανένας τους δεν σώθηκε. Όταν ο Χριστός μας μιλάει για οδυρμό και τριγμό των οδόντων, μερικοί γελούν, όταν όμως θα έλθει εκείνη η ώρα, θα είναι πια πολύ αργά για μετάνοια. Φίλε μας μην μένεις απαθής στις συμβουλές του Χριστού γιατί είναι ο μοναδικός Σωτήρας μας και σταυρώθηκε επειδή υπάρχει σοβαρός λόγος, και αυτός είναι η σωτηρία σου..

110.

«..δεν ντρέπομαι το ευαγγέλιο του Χριστού επειδή είναι δύναμη Θεού προς σωτηρία σε κάθε έναν που πιστεύει». (Ρωμ.1:16)

Γνωρίζεις αγαπητέ φίλε ότι όσοι λένε πως ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία κάνουν λάθος; Χριστιανισμός δεν είναι μια απλή σειρά από ηθικές διατάξεις. Αυτό λίγο πολύ το διδάσκουν όλες οι θρησκείες. Χριστιανισμός είναι Ευαγγέλιο, δηλ. καλά νέα. Και τα καλά νέα είναι ότι ο Χριστός ήλθε στη Γη όχι απλά να μας πει τι είναι καλό και τι είναι κακό, αλλά για να πάρει στους ώμους Του όλο το βάρος της ανασφάλειας, της δυστυχίας, ακόμη και του θανάτου μας. Αυτό έκανε πάνω στον Σταυρό Του. «Αυτός στην πραγματικότητα βάσταξε τις ασθένειές μας, και επιφορτίστηκε τις θλίψεις μας…τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας.. ταλαιπωρήθηκε για τις ανομίες μας.. με τις πληγές του γιατρευτήκαμε εμείς..» (Ησαΐας 53 κεφ.). Αυτά δεν είναι θρησκεία είναι προσφορά Θεού. Όποιος το συνειδητοποιεί ευγνωμονεί τον Θεό, είναι ήσυχος και ευτυχισμένος κοντά Του. Τότε και ξεχειλίζει από έργα προσφοράς, μην ξέροντας πως αλλιώς θα ευχαριστήσει τον Σωτήρα και Λυτρωτή Του. Συνειδητοποίησες αυτή την προσφορά Του;

111.

«..αγρυπνήστε, ο αντίδικός σας ο διάβολος περιτριγυρίζει σαν ωρυόμενο λιοντάρι ζητώντας ποιον να καταπιεί.» (1η Πέτρ.5:8)

Οι Αφρικανοί ιθαγενείς όταν βρισκόταν απέναντι σε λιοντάρι είχαν έναν αξιοθαύμαστο τρόπο άμυνας. Γονάτιζαν και κρατώντας γερά το ακόντιο, στερέωναν το πίσω μέρος του στο έδαφος με τέτοια κλίση, που όταν το θηρίο βρυχούμενο ορμούσε εναντίον τους, καρφωνόταν πάνω του, βρίσκοντας φοβερό θάνατο λίγο προτού τους κατασπαράξει. Αυτή είναι μια πανέμορφη εικόνα του πιστού ο οποίος γυμνός και αδύνατος μέσα στην ζούγκλα του κόσμου έχει να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις του δυνατού, ωρυόμενου εχθρού των ψυχών μας. Γονατίζει, προσεύχεται και η προσευχή του σαν το ακόντιο του ιθαγενούς εξουδετερώνει τον πονηρό που σαν λέων ωρυόμενος ζητά να τον κατασπαράξει. Η προσευχή, πρέπει να είναι δυνατή και στερεά καρφωμένη στο έδαφος του Λόγου του Θεού, που πέτρα του είναι ο Γολγοθάς. Αυτή είναι το δυνατό μας όπλο, ένα όπλο που χρησιμοποιούσε συνεχώς ο Κύριός μας όταν περπατούσε ανάμεσά μας. Ποτέ ένας ιθαγενής δεν κυκλοφορεί στην ζούγκλα χωρίς ακόντιο. Ποτέ ο Χριστιανός δεν κυκλοφορεί στον κόσμο χωρίς προσευχή.

112.

«Αντισταθείτε μένοντες στερεοί στην πίστη…».(1η Πέτρου 5:9)

Περνώντας τα σύνορα οι λαθρομετανάστες βρίσκονται κάποτε αντιμέτωποι με σκυλιά. Τότε γονατίζουν, και παραμένουν ακίνητοι, κοιτώντας κατά πρόσωπο το σκυλί που σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπό τους υλακτεί με άγριες διαθέσεις. Αφού αυτό κρατήσει για λίγη ώρα, το ζώο απομακρύνεται και τότε συνεχίζουν την πορεία τους. Το μυστικό αυτής της άμυνας είναι να παραμείνουν ακίνητοι και να φανούν θαρραλέοι. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον πιστό οδοιπόρο αυτής της ζωής που βαδίζει προς την όμορφη ουράνια πατρίδα του. Γονατίζει μεν, αλλά δεν εγκαταλείπει τον αγώνα του. Ο απ. Παύλος γράφει στους Κορινθίους που είχαν τέτοια εμπόδια στην πορεία τους: «..Ο Θεός δεν θα σας αφήσει να πειραστείτε περισσότερο από την δύναμή σας..» (Κορ.1η 10:13) Αν για την επίγεια πατρίδα μας δεν εγκαταλείψαμε ποτέ τον αγώνα, για την ουράνια τι πρέπει να κάνουμε, και μάλιστα όταν ξέρουμε ότι βοηθός μας είναι ο Χριστός που μας αγαπά τόσο πολύ που σταυρώθηκε για μας και επί πλέον μας έχει ετοιμάσει τόπο για να μένουμε αιώνια ασφαλισμένοι κοντά Του; Εσύ τον αγαπάς;

113.

«..είδα τους νεκρούς, μικρούς και μεγάλους, όρθιους μπροστά στο Θεό και τα βιβλία άνοιξαν και άλλο βιβλίο άνοιξε το οποίο είναι της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί από τα γραμμένα στα βιβλία κατά τα έργα τους.» (Αποκ.20:12)

Ένα από τα πλέον συνηθισμένα συνθήματα του τοίχου είναι και το «ζει». Η ανάγνωσή του μαρτυρεί σωματικό θάνατο, αλλά βεβαιώνει και μια πραγματικότητα. Υπάρχει αιώνια ζωή και όποιος θέλει την βλέπει και διαλέγει την ποιότητά της, που είναι Φως, ή σκοτάδι. Ζούμε συνεχώς και αιωνίως, η δε συνείδησή μας το βεβαιώνει σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης. Ο Ι. Χριστός είναι «το Φως του κόσμου, η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.» Ο Ίδιος με το ματωμένο Του χέρι γράφει το «ΖΕΙ» στο βιβλίο της Ζωής, και όχι σε κάποια μάντρα. Το βιβλίο αυτό θα ανοίξει μαζί με άλλα βιβλία στα οποία γράφονται τα δικά μας «έργα». Τα ονόματα αυτών που γράφονται στο βιβλίο της Ζωής θα ζουν στο Φως, των δε λοιπών στο σκοτάδι. Εσύ, πού θέλεις να είναι γραμμένο το όνομά σου; Στο βιβλίο των έργων σου, ή στο βιβλίο του έργου του Χριστού που έγινε στο Σταυρό για να διαγραφούν τα δικά σου «έργα»;

114.

«…σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους». (Λουκ.10:3)

«Γίνε λύκος και φάε πρόβατα». Αυτή η εντυπωσιακά περίεργη προτροπή γράφτηκε σε κάποια μάντρα. Παρότρυνση μεταβολής της κοινωνίας μας σε ζούγκλα. Πολλές φορές παρομοιάζομε την κοινωνία μας με ζούγκλα, αλλά το λέμε σαν στηλίτευση των κακώς εχόντων και όχι σαν παρότρυνση. Το ρητό «φάε θεριό για να θεριέψεις» έχει κάποια λογική ανταγωνισμού, αλλά το «γίνε λύκος και φάε πρόβατα» βρίσκεται εκτός κάθε ορίου ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Ι. Χριστός είπε στους δικούς Του: «Σας αφήνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους». Και αυτά τα λίγα άοπλα, αδύνατα και φοβισμένα προβατάκια άλλαξαν την ιστορία, και με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος νίκησαν τους φοβερούς λύκους της εποχής τους. Αυτά τα πρόβατα έγιναν το αλάτι της Γης, οι δε λύκοι του τύπου Νέρωνα έμειναν εφιαλτικές φιγούρες της ιστορίας. Ο καθένας μας διαλέγει και παίρνει τον δρόμο του. Τα δικά Μου πρόβατα είπε ο Χριστός ακούνε την φωνή Μου και με ακολουθούν. Γίνε πρόβατο του Χριστού και ζήσε ανάμεσα σε πρόβατα και όχι ανάμεσα σε λύκους, έχοντας ποιμένα τον Χριστό και όχι τον άρχοντα του σκότους και του κακού. Έτσι θα είσαι αιώνια ασφαλής.

115.

«Οι σπείροντες μετά δακρύων με αγαλλίαση θα θερίσουν». (Ψαλμ.126:5)

Κάποτε την παραμονή των εθνικών εορτών τα παιδιά ασχολούνταν με την προετοιμασία της λαμπαδοφορίας τους. Με αυτοσχέδιους πυρσούς, και κάτω από την επίβλεψη των δασκάλων τους, παρηλαύνανε στους δρόμους των χωριών. Αυτό το όμορφο έθιμο των ένδοξων αναμνήσεων έχει τώρα μετατραπεί σε βόμβες μολότοφ κατά τις συχνές πορείες των κοινωνικών ομάδων. Αφήσαμε τον όμορφο δρόμο του Θεού και ζούμε σε μια εμπόλεμη εμφύλιο περίοδο. Θερίζουμε αυτά που σπέρνουμε. Σπέρνουμε στο ατομικό συμφέρον, στη σάρκα, στην πονηριά, και θερίζουμε τους αντίστοιχους καρπούς. Υπάρχουν όμως και λίγοι που στη ζωή τους σπέρνουν μετά δακρύων το Ευαγγέλιο. Αυτοί θα θερίσουν με αγαλλίαση τους καρπούς του που είναι Ζωή αιώνια, χαρούμενη και ασφαλισμένη κοντά στο Σωτήρα Χριστό που σταυρώθηκε για να πληρώσει τα σφάλματά τους. Αγαπητέ μας φίλε πίστεψε στον Χριστό και σπείρε το Ευαγγέλιο στη καρδιά σου. Αυτός σε αγαπά και σταυρώθηκε για σένα. Κάποτε θα παρελάσεις μαζί Του στον Ουρανό και ας μένουν δύσπιστοι οι πολλοί. Θυμήσου ότι στενή είναι πόρτα του ουρανού, ενώ πλατειά είναι η οδός της απώλειας.

116.

«..μακάριοι όσοι δεν είδαν και πίστεψαν..» (Ιωάνν.20:29)

Ο Χριστός είπε ότι όλοι οι νεκροί μας θα αναστηθούν, είπα σε κάποια γιαγιά αναφερόμενος στον θάνατο κοινού γνωστού μας. «Πού να τα ξέρω αυτά, μου απάντησε, ας αναστηθεί τώρα κάποιος στο χωριό μου και θα πιστέψω». Αν γίνει αυτό, οι Αθηναίοι και υπόλοιποι Έλληνες θα το πιστέψουν, την ρώτησα. «Ε! όχι», απάντησε. Η γιαγιά ήθελε σε κάθε χωριό και πόλη της Γης, να ανασταίνεται κάποιος για να πιστεύουν οι αυτόπτες μάρτυρες. Ο Χριστός είπε ότι αν δεν πιστεύουν στον Γραπτό Λόγο του Θεού, ούτε και αν αναστηθεί κάποιος θα πιστέψουν. Ο Θεός είναι φανερός μέσα στην Δημιουργία, ο Χριστός ήλθε στην Γη και μας μίλησε ξεκάθαρα για τις χαρές και για τις λύπες της επόμενης ζωής αλλά οι άνθρωποι δεν πιστεύουν. Αν και μας έδωσε χάρη εξοφλώντας ο ίδιος με το αίμα Του τις αμαρτίες μας δεν το πιστεύουμε. Θέλουμε να ιδούμε. Αυτή η επιθυμία μας θα πραγματοποιηθεί, όταν όμως για τους πολλούς θα είναι πολύ αργά. Η αίτηση χάριτος του καταδικασμένου πάντα προηγείται της αποφυλάκισης. Η αίτηση χάριτος των αμαρτιών μας υποβάλλεται σε τούτη τη ζωή και στον Γολγοθά. Πουθενά αλλού. Αγαπητέ μας φίλε υπέβαλλες αυτή την αίτηση;

117.

«ενώ ήμασταν νεκροί εξαιτίας των αμαρτημάτων μας ζωοποίησε μαζί με τον Χριστό, κατά χάριν είστε σωσμένοι.» (Εφ.2:5)

Και οι δυο είχαν καταδικαστεί σε ισόβια δεσμά. Η διαδικασία θεωρήθηκε παράτυπη καθώς τα αδικήματα είχαν ήδη παραγραφεί. Η πολιτεία προσφέρθηκε να δώσει χάρη προκειμένου να δώσει διέξοδο στο νομικό πρόβλημα. Ο ένας υπέβαλλε την σχετική αίτηση και αποφυλακίστηκε. Ο άλλος όμως πιστεύοντας στο δίκιο του αρνήθηκε και πέθανε στην φυλακή. Αυτό συμβαίνει καθημερινά στην ζωή μας. Πολλοί φεύγουν κρατώντας στα χέρια τους το φάκελο των δικών τους έργων. Παραβλέπουν το γεγονός, ότι ο ουρανός είναι η χώρα στην οποία Βασιλιάς είναι ο Χριστός, και πολίτες της όλοι οι αγορασμένοι με το Αίμα Του. Η Σταυρική Του θυσία είναι το μοναδικό μέσο πολιτογράφησης. Η μέρα της Κρίσης θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Πολλοί θα πουν Κύριε, Κύριε στο όνομά σου κάναμε πολλά, αλλά η απάντηση θα είναι απογοητευτική. Ποτέ δεν σας γνώρισα. Αγαπητέ μας φίλε πίστεψε στο Χριστό. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος και η απάντηση στα υπαρξιακά σου προβλήματα.

118.

«είπε μέσα στην καρδιά του ο ασύνετος: δεν υπάρχει Θεός..» (Ψαλμ.14:1)

«Για σκέψου να μην υπάρχει τίποτα από όσα μου λες» είπε ο δύσπιστος, στον φίλο του που του μιλούσε για τον Χριστό. «Για σκέψου όταν θα πεθάνεις να διαπιστώσεις ότι αυτά που πιστεύεις είναι ανθρώπινες θεωρίες για να ζούμε καλλίτερα σε τούτο κόσμο; Για σκέψου να μην υπάρχει Θεός, Χριστός και άγιοι και όλα αυτά που πιστεύεις;» Μα και τότε θα είμαι πολύ καλύτερα από όσους δεν πιστεύουν, γιατί αγωνίστηκα για κάτι όμορφο, υπέροχο, θαυμάσιο. Για σκέψου όμως συνέχισε ο δύσπιστος να μην υπάρχει καν μετά θάνατο ζωή και όλη σου η ζωή να πήγε χαμένη; Μα και τότε θα είναι καλά αφού περνάει η ζωή μου στον όμορφο αγώνα για το καλό των συνανθρώπων μου, αλλά για σκέψου και συ, αυτά που πιστεύω να είναι αληθινά, και κάποια μέρα να παρουσιαστείς στον Χριστό και να του πεις ότι δεν πίστευες στα Λόγια και στη σταυρική Θυσία Του; Τότε που θα βρεις τόπο για να κρυφτείς; Εσύ αγαπητέ μας φίλε μην διστάζεις. Ο Θεός υπάρχει, ο Χριστός υπάρχει και η αιώνια ζωή υπάρχει όπως ακριβώς σου το ψιθυρίζει η καρδιά σου και όπως σου μιλάει βροντόφωνα ο Θεός μέσω της δημιουργίας Του.

119.

«..διαμέσου Αυτού (του Χριστού) κτίστηκαν τα πάντα…και τα πάντα συντηρούνται δι Αυτού.» (Κολ.1:16,17)

Σκέφτηκες σήμερα ότι σχεδόν όλες οι τροφές των ανθρώπων και των ζώων δεν υπήρχαν πέρυσι; Σκέφτηκες ποτέ ότι τίποτα σχεδόν από αυτά που θα χρειασθείς να φας του χρόνου, εσύ και όλος ο πληθυσμός της γης δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή; Από πού θα βγουν, Ποιος θα φροντίσει, Ποιος διέταξε το άψυχο χώμα που πατάς, να δίνει φαγητά συνεχώς και σε πλήρη επάρκεια; Ποιος συντηρεί από κτίσεως κόσμου όλο το φυτικό και ζωικό βασίλειο με νόμους αναπαραγωγής και της συντήρησής; Μερικοί επιστρέφοντας στην πατρίδα τους σκύβουν και φιλούν το χώμα της. Άλλοι σκύβουν και φιλούν το χέρι που τους χαρίζει κάποιο δώρο. Πολλοί εν τούτοις είναι εκείνοι που τράφηκαν και χάρηκαν τον Ήλιο, τον αέρα, το νερό, τις τροφές και όμως ήταν τόσο αχάριστοι που ποτέ τους δεν ευχαρίστησαν τον Δημιουργό μας. Μήπως ξέχασες σήμερα να ευχαριστήσεις όσο πρέπει Εκείνον που κρατά στα χέρια Του και συντηρεί όλη αυτή την ευλογημένη δραστηριότητα; Και το πιο χειρότερο μήπως δεν εκτίμησες όσο έπρεπε την μέχρι την Σταυρική Θυσία αγάπη Του;

120.

«..τούτο είναι το έργο του Θεού, να πιστέψετε σε Αυτόν που Εκείνος απέστειλε..» (Ιωάν.6:29)

Μετά τον χορτασμό χιλιάδων ανθρώπων από 5 ψωμιά και 2 ψάρια, μερικοί ακολούθησαν τον Χριστό, όχι για το θαύμα, αλλά για το φαγητό τους. Ο Χριστός τους το επεσήμανε και τότε τον ρώτησαν τι έπρεπε να κάνουν για να εργάζονται στο έργο του Θεού. Να πιστέψετε σε Εμένα που με απέστειλε ο Θεός, τους απάντησε. Τόσο απλά, τόσο εύκολα. Οι άνθρωποι θέλουν κάτι να κάνουν για να σωθούν, και με αυτόν τον τρόπο αρχίζει ένας δύσκολος και τελείως μάταιος αγώνας. Έρχεται όμως ο Χριστός, ο Γιος του Θεού και μας λέει. Πιστέψετέ με, και Εγώ θα φροντίσω όχι απλά για τις υλικές, αλλά και για τις πνευματικές ανάγκες σας. Σας χαρίζω μια αιώνια Ζωή και θα πληρώσω τον λογαριασμό σας. Αυτή είναι η προσφορά του Χριστού με την Σταυρική Του Θυσία. Δεν είναι ανόητο να μην αποδεχόμαστε μια τόσο μεγάλη προσφορά που τόσο ακριβά στοίχισε στον Χριστό πάνω στον Γολγοθά;. Πόσο όμορφο είναι να ξέρεις ότι ο Χριστός σε αγόρασε με την ζωή Του για μια αιωνιότητα; Πίστεψε στον Χριστό και ευχαρίστησέ Τον. Αυτό είναι το έργο του Θεού.

121.

«..λέγοντες ότι είναι σοφοί εμωράνθησαν..» (Ρωμ.1:22)

Κατά τύχη, μας λένε έγινε το χάος, κατά τύχη οι γαλαξίες, οι απέραντες θαυμαστές στρατιές των ουρανίων σωμάτων, και οι ακριβείς κινήσεις τους, κατά τύχη υπάρχει η ζωή, το λουλούδι, το πορτοκάλι, το προβατάκι, ο άνθρωπος, το μυαλό μου και το μυαλό σου. Κατά τύχη και η οποιαδήποτε εξέλιξή τους. Μόνο τα κορδόνια των παπουτσιών μας δεν έγιναν κατά τύχη, αλλά χρειάστηκε να γίνουν κλωστήρια και πλεκτήρια και μηχανές και να δουλέψει το μυαλό και το χέρι σου. Αυτά σου λέει αγαπητέ φίλε η «σοφή» επιστήμη του κόσμου τούτου, που καθισμένη στο αναπηρικό της καροτσάκι παραληρεί μέσα σε απελπιστικά πνευματικό σκοτάδι. Είναι δυνατόν να το πιστέψεις; Μην κάθεσαι πάνω στο καροτσάκι της. Άπλωσε τα φτερά σου και φτερούγισε χαρούμενα στον ουρανό της Αλήθειας του Ευαγγελίου του Χριστού ο Οποίος σταυρώθηκε και πλήρωσε τα χρέη των παραπτωμάτων σου. Γίνε προβατάκι της ποίμνης του Θεού και όχι άθεος «επιστήμων» καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι.

122.

«..αν δεν γίνετε σαν τα μικρά παιδιά..»

Καμαρώνουν τα μικρά παιδιά παρουσιάζοντας στους γονείς τους, τις διάφορες καρικατούρες τους, που κάποτε γράφουν και τις λέξεις «ο μπαμπάς μου». Καμαρώνουν και οι γονείς και τις τοποθετούν σε εμφανείς θέσεις των γραφείων τους. Σχέσεις γεμάτες αγάπη, αλληλοεκτίμηση, και αμοιβαία αγνά συναισθήματα. Μια τέτοια σχέση έπρεπε να υπάρχει μεταξύ ανθρώπου και Θεού.. Εν τούτοις ο άνθρωπος έβαλε τις καρικατούρες των επιτευγμάτων του πάνω στον Θρόνο του Θεού και τις παρουσιάζει σαν τις κυρίαρχες αξίες του εγωκεντρικού του σύμπαντος, ενώ όλη την σοφή Δημιουργία, μέσα στην οποία ζει και αναπνέει και υπάρχει, την αποδίδει στην «πάνσοφη» θεά τύχη! Έτσι αναπόφευκτα κάθισε και ο ίδιος στην ηλεκτρική καρέκλα του θανάτου. Από αυτόν τον θάνατο σώζει ο Χριστός όσους έχουν επίγνωση της απλής πραγματικότητας, και τοποθετούν τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Αγαπητέ φίλε ο Χριστός μας αγαπά και πλήρωσε ο ίδιος με την άγια ζωή Του για όλους τους καταστροφικούς εγωισμούς μας και μας ελευθέρωσε από τα δεσμά του θανάτου χαρίζοντάς μας αιώνια ζωή. Ζήσε αυτή την πραγματικότητα.

123.

«..σ’ Αυτόν που μας αγάπησε και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα Του... έστω η δόξα και η κυρίαρχη εξουσία εις τους αιώνες των αιώνων...» (Απ.1:5,6)

Πολλοί λένε ότι δεν πρέπει να μιλάμε για Πονηρό και Κόλαση διότι αυτά φοβίζουν τους ανθρώπους. Όμως η ύπαρξή τους είναι μια πικρή πραγματικότητα που την βεβαιώνει ο Ίδιος Ι. Χριστός. Την ημέρα της Κρίσης θα χωρίσει τους ανθρώπους όπως ο τσοπάνης χωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Και στους μεν δικούς Του θα πει, «ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα Μου, κληρονομήστε την ετοιμασμένη σε σας βασιλεία..», στους δε άλλους, «πηγαίνετε από Μένα οι καταραμένοι στην αιώνια φωτιά που είναι ετοιμασμένη για τον διάβολο και τους αγγέλους του». (Ματθ.25 κεφ.). Μία λύση υπάρχει στο πρόβλημα του ανθρώπου. Μετάνοια και επιστροφή στον Χριστό ο Οποίος πλήρωσε πολύ ακριβά στον Σταυρό για όλες τις αμαρτίες μας. Βεβαίωση αναντίρρητη είναι η είσοδος του ληστή στον παράδεισο. Οι πονηρές δυνάμεις υπάρχουν, και ο τόπος του οδυρμού και τριγμού των οδόντων υπάρχει. Ο καθένας μέσα στην ελευθερία του διαλέγει από τώρα τον τόπο της αιώνιας διαμονής του. Εσύ;

124.

«Ρίξτε το βλέμμα σας σε μένα, και σωθείτε όλα τα πέρατα της γης, επειδή εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος». (Ησαϊας 45:22)

Ανάμεσα στα εντελώς απαραίτητα πράγματα κάθε σωσίβιας λέμβου υπάρχει και ένας μεταλλικός μικρός καθρέπτης, τρύπιος στο κέντρο του, δεμένος με ένα λαμάκι που και αυτό έχει μια μικρή τρύπα στην άκρη του. Ο ναυαγός κρατώντας τα σε μικρή απόσταση μεταξύ τους σκοπεύει μέσα από τις τρύπες τους τυχόν διερχόμενο σε απόσταση πλοίο, και περιστρέφοντας τον καθρέπτη ρίχνει το φως του ήλιου πάνω στο λαμάκι διατηρώντας πάντα στην σκόπευση το πλοίο. Ο αντικατοπτρισμός πέφτει πάνω στο πλοίο, και τραβά την προσοχή του Πλοιάρχου που σπεύδει προς σωτηρία των ναυαγών αγνοώντας την εθνικότητα, ή το ποινικό τους μητρώο. Ένας καθρέφτης είναι η καρδιά μας και ένα λαμάκι η θέλησή μας. Αν αυτά τα δύο στραφούν προς τον σταυρό του Ιησού Χριστού, τότε Εκείνος σπεύδει, και η σωτηρία μας είναι σίγουρη ανεξάρτητα από το αν είμαστε καλοί ή κακοί, πλούσιοι η φτωχοί, μορφωμένοι ή αμόρφωτοι.

125.

«Σας διαβεβαιώνω καθόσον αυτό το κάνατε σε έναν από τούτους τους ελαχίστους αδελφούς μου , το κάνατε σε μένα». (Ματθ.25:40)

Έφιππος ο εργοδότης ειρωνεύτηκε τον πιστό χριστιανό, εργάτη: «Πόσα μέτρα ύφασμα χρειάζονται για να φτιάξω ένα κουστούμι στον Χριστό;» Νομίζω πως 4 είναι αρκετά ήταν η απάντηση. «4 μέτρα για τον Χριστό που λες πως είναι τόσο Μεγάλος που δεν τον χωρούν οι ουρανοί;» ρώτησε γελώντας ο εργοδότης. Ναι! γιατί ο Χριστός είπε πως «ό,τι κάνετε στους δικούς μου, είναι σαν το κάνετε σε μένα.» Ο εργοδότης έφυγε σκεφτικός. Πολλοί είναι εκείνοι που την ημέρα της Κρίσης θα φύγουν ντροπιασμένοι γιατί ειρωνεύτηκαν και δεν δέχτηκαν, ή αμέλησαν την κατά χάρη σωτηρία τους μέσω της σταυρικής θυσίας του Χριστού. Φίλε μας, μην είσαι ανάμεσα σ’ αυτούς. Ο Κριτής σου είναι ζωντανός, σε αγαπά και είναι έτοιμος να σου το βεβαιώσει εάν μετανιωμένος σηκώσεις τα μάτια σου προς τον ουρανό και τον ευχαριστήσεις για την μέχρι σταυρού αγάπη του.

126.

«Ιδού, η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας..»

Πόσο με αγαπάς; Ρώτησε ο παππούς τον μεγάλο εγγονό του. Από εδώ μέχρι τον ουρανό απάντησε το παιδί. Και ο μικρότερος εγγονός πετάχτηκε: Εγώ σε αγαπώ από το υπόγειο μέχρι τον ουρανό! Η απόσταση από την κόλαση μέχρι τον παράδεισο θα πει κάποιος είναι γύρω στους 30 πόντους, όσο απέχει ο νους μας από την καρδιά. Τονίζει με αυτόν τον τρόπο την αναγκαιότητα της συνεργασίας της γνώσης με την αγάπη. Και άλλος θέλοντας να τονίσει την ταπεινοφροσύνη ίσως θα πει, γύρω στους 50 πόντους όση είναι η διαφορά της όρθιας θέσης από την γονατιστή. Όλα είναι σωστά, στην θέση τους. Ο Κύριος Ιησούς είπε: «Η Βασιλεία των ουρανών είναι μέσα σας». Όλα είναι πληρωμένα από Εκείνον πάνω στην σταυρό Του, και καμιά απόσταση δεν υπάρχει. Αγαπητέ μας φίλε μια ματιά στον Σταυρό Του και ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης σβήνουν όλες τις παρασπονδίες σου. Πήγαινε κοντά στον Χριστό. Αυτός είναι η πόρτα, η μοναδική πόρτα.

127.

«..Και κάθε πλοίαρχος και όλο το πλήθος που ήταν επάνω στα πλοία, και ναύτες και όσοι εμπορεύονται διαμέσου της θάλασσας, στάθηκαν από μακριά και έκραζαν…» (Αποκ.18:16,17)

Τα παλιά χρόνια ο πλοίαρχος ήταν συγχρόνως πλοιοκτήτης και μεγαλέμπορος, το δε πλοίο του πολυκατάστημα, στον κατάπλου του οποίου συνέρεαν οι πάντες προκειμένου να ιδούν και να προμηθευτούν τα εμπορεύματά του. Έμπορος και πλοίαρχος ήταν ταυτόσημες έννοιες. Μία από τις πληγές των τελευταίων ημερών είναι και η οικονομική κρίση σύμφωνα με την Αποκάλυψη. Πολλά τα σημάδια της εποχής μας που ταυτίζονται με τις τελευταίες μέρες. Ο Κύριος Ι. Χριστός, μας τα έχει πει όλα με κάθε λεπτομέρεια, λόγω όμως του πνευματικού σκοταδιού, ο ερχομός Του θα είναι ξαφνικός και απρόσμενος, σαν «κλέφτης εν νυκτί». Αγαπητέ φίλε μελέτα τον λόγο του Θεού, πίστεψε στον Ιησού Χριστό ο οποίος σε αγαπά, και την αγάπη Του την έδειξε με την πληρωμή των αμαρτιών σου πάνω στον σταυρό Του.

128.

«Όποιος υψώνει τον εαυτόν του θα ταπεινωθεί, και εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτόν του, θα υψωθεί». (Λουκ.18:14)

Δύστροπος Πλοίαρχος εκμεταλλευόμενος νομικές εξουσίες, απέπεμψε από το πλοίο, ακόμη και τον πλοιοκτήτη του λέγοντάς του. «όσο θα είμαι εγώ καπετάνιος, το πόδι σου δεν θα πατήσει στο καράβι». Ο πλοιοκτήτης υπάκουσε, αλλά αντικατέστησε αμέσως τον Πλοίαρχο. Στην Πύλη του λιμανιού εκπρόσωπος του Γραφείου με τελωνιακούς ερεύνησε τις αποσκευές του Πλοιάρχου, στις οποίες βρέθηκαν πράγματα, μικρής μεν αξίας, αλλά που ανήκαν στο πλοίο. Στο Γραφείο εστάλη τηλεγράφημα: «Πλοίαρχος (τάδε), κλέφτης επί αποδείξει». Αυτό διαδόθηκε σε όλα τα ναυτιλιακά Γραφεία, και ο εγωισμός του Πλοιάρχου, στάθηκε αιτία στέρησης εργασίας και διασυρμού. Φίλε μας, ο Ι. Χριστός, «δια του οποίου τα πάντα έγιναν», ταπεινώθηκε και φορτώθηκε όλες τις αμαρτίες σου. Πάνω στον σταυρό πλήρωσε το κόστος τους και τώρα λεύτερος και καθαρός περνάς την πύλη του Ουρανού, ΑΝ πιστέψεις.

129.

«..δεν λυτρωθήκατε…με φθαρτά, με ασήμι ή με χρυσάφι, αλλά με το τίμιο αίμα του Ι. Χριστού..». (1η Πέτρ.1:18,19)

Στην αψίδα του Τίτου στη Ρώμη, αποτυπώνεται η θριαμβευτική επιστροφή του από τους Ιουδαϊκούς πολέμους με αλυσοδεμένους αιχμαλώτους και λάφυρα, όπως ο χρυσός βωμός, οι σάλπιγγες, η 7φωτη λυχνία κ.α. λατρευτικά σκεύη, που επρόκειτο να πωληθούν στους πλειστηριασμούς της Ρώμης. Οι πλούσιοι Ρωμαίοι πολίτες στόλιζαν τις επαύλεις τους με λάφυρα πολέμου και αγόραζαν ανθρώπους για να τους υπηρετούν. Μερικές φορές, κάποιος ευαίσθητος Ρωμαίος συγκινημένος από την δυστυχία ενός σκλάβου, τον αγόραζε με σκοπό να τον ελευθερώσει. Αυτή η πράξη λέγεται λύτρωση. Λύτρωση είναι μια πράξη αγοραπωλησίας. Όλο το ανθρώπινο γένος είναι σκλαβωμένο στον Πονηρό, και αλυσοδεμένο στολίζει τις «επαύλεις» της αμαρτίας και του θανάτου. Από αυτή τη σκλαβιά, μας λυτρώνει ο Ι. Χριστός, πληρώνοντας με το αίμα Του τα λύτρα της λευτεριάς μας και χαρίζοντάς μας αιώνια ζωή κοντά Του…αν Τον πιστέψουμε.

130.

«σας αγάπησα, όπως με αγάπησε ο Πατέρας..» (Ιω.15:9)

Συχνά ακούγεται το ερώτημα: Γιατί ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο αφού ήξερε από πριν ότι θα απέβαινε ένα απείθαρχο και κακό δημιούργημα; Βέβαια μπορεί να υπεκφύγει κανείς ανταπαντώντας: Και συ ω άνθρωπε που τα ξέρεις όλα από πριν, γιατί συνεχίζεις να αναπαραγάγεις το είδος σου, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά σου θα βγουν απείθαρχοι και κακοί άνθρωποι; Η σωστή απάντηση είναι ότι ο Θεός είναι Αγάπη. Και ήθελε το στοιχείο της αγάπης Του να ξεχυθεί στην Δημιουργία Του σαν το φως. Φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο, (Ιω.1:9) και αποκορυφώνεται στον Γολγοθά (Ιω.3:14). Η ίδια αγάπη σαν ένστικτο ωθεί τον άνθρωπο και το κάθε ζωντανό δημιούργημα να αναπαραγάγει το είδος του. Δες το βρέφος στην αγκαλιά της μητέρας και θα το διαπιστώσεις. Αυτή η αγάπη Του, μας δημιούργησε αρχικά και μας σώζει στην συνέχεια μέσω της σταυρικής θυσίας του Ι. Χριστού. Γνώρισες αυτή την χωρίς όπια Αγάπη;

131.

«..τον μη γνωρίσαντα αμαρτία έκαμε (ο Θεός) υπέρ ημών αμαρτία, για να γίνουμε εμείς δικαιοσύνη του Θεού δι αυτού». (2α Κορ.5:21)

Σε αρχαίους πάπυρους υπάρχουν καταγραμμένες ανταλλαγές ενός αιχμαλώτου αξιωματικού, με πολλούς απλούς στρατιώτες. Στην περίπτωση του Κυρίου Ιησού συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ο Ι. Χριστός αν και σαν Θεός απολάμβανε ουράνιες συνθήκες δόξας και ελευθερίας, υποδουλώθηκε οικειοθελώς στην ανθρώπινη φύση με την ενσάρκωσή Του, και υπέστη κάθε πειρασμό, χωρίς όμως να αμαρτήσει, με σκοπό να μας ελευθερώσει από την εις θάνατο καταδίκη μας. Φορτώθηκε τις αμαρτίες μας, πείνασε, δίψασε, κουράστηκε, χλευάστηκε και υπέστη άδικο μαρτυρικό θάνατο. Με το Αίμα Του εξόφλησε τις αμαρτίες μας, και γίναμε δικαιοσύνη Θεού! Φίλε μας το έχεις συνειδητοποιήσει ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για σένα και τώρα είσαι δικαιοσύνη Θεού δια του σταυρού Του; Το ξέρεις ότι ο Χριστός σε έχει συγχωρήσει και περιμένει την δική σου ανταπόκριση; Αν όχι μην καθυστερείς. Τρέξε κοντά Του.

132.

«Τις επίστευσεν εις το κήρυγμα ημών;» (Ησα.53:1) 7ος π.Χ. αιών.

Όταν ο Αναξαγόρας, (5ος π.Χ. αιών) ο δάσκαλος του Πλάτωνα, δίδασκε ότι ο Ήλιος ήταν λίθος διάπυρος και η Σελήνη πέτρες και χώμα, οι Αθηναίοι, πιστεύοντας ακράδαντα, ότι ο μεν Ήλιος ήταν θεός, η δε Σελήνη θεά, εξοργίστηκαν, και μόνο το κύρος και η ευγλωττία του Πλάτωνα κατόρθωσαν να τον σώσουν από τον θάνατο, όχι όμως και από την εξορία στη Λάμψακο, όπου και πέθανε το 428 π.Χ. Οι Άρχοντες του λαού Ισραήλ, δεν πίστεψαν ότι ο Ι. Χριστός ήταν ο Μεσσίας, αυτός που θα σήκωνε τις αμαρτίες όλου του κόσμου, και τον σταύρωσαν. Εκεί όμως, πάνω στον σταυρό εξοφλήθηκε το χρέος των αμαρτιών όλου του κόσμου, με το αίμα του αναμάρτητου Κυρίου μας. Σήμερα είμαστε βέβαιοι ότι ο Αναξαγόρας, είχε δίκιο. Εκείνη τη μέρα μπροστά στο βήμα του Χριστού, οι πάντες θα διαπιστώσουν ότι αν και ο Ι. Χριστός ήταν ο Σωτήρας τους, πολλοί δεν σώθηκαν, επειδή απλά αρνήθηκαν την προσφορά Του της σταυρικής Του θυσίας. Φίλε μας, μην είσαι ανάμεσά στους αρνητές.

133.

«Όταν θεωρώ τους ουρανούς το έργο των δακτύλων σου, την σελήνη και τα αστέρια τα οποία Συ θεμελίωσες..» (Ψαλμ.8:3,4)

Όταν ρώτησαν τον Αναξαγόρα, (5ος π.Χ. αιών), για ποιο λόγο να προτιμήσει κανείς να έλθει στον κόσμο, από το να μην έλθει, απάντησε ότι αξίζει να έλθει κανείς στην ύπαρξη, για να ιδεί το θέαμα του ουρανού και την τάξη που περιβάλλει όλον τον κόσμο. Μέσα σε αυτή την Δημιουργία, σαν φως ξεχύθηκε η αγάπη του Δημιουργού, και διαχειριστής της τοποθετήθηκε ο άνθρωπος, όντας συνδετικός κρίκος μεταξύ πνευματικού και υλικού κόσμου. Δυστυχώς όμως, ο άνθρωπος δεν σεβάστηκε την προνομιούχο θέση του, και έχασε τόσο την διαχείριση, όσο και τον προορισμό του. Εν τούτοις η απέραντη αγάπη του Θεού τον αποκαθιστά μέσω της σταυρικής θυσίας του Ι. Χριστού και όποιος θέλει επιστρέφει και απολαμβάνει από τώρα, όχι μια προσωρινή, αλλά μια αιώνια αποκατάσταση. Αρκεί να δεχτεί την δια του αίματος του Χριστού απονομή χάριτος και να Τον ακολουθήσει. Φίλε μας μην αρνηθείς μια τόσο μεγάλη σωτηρία.

134.

«Δια του οποίου (Ι. Χριστού) έχομε την απολύτρωση, δια του αίματός Του, την άφεση των αμαρτημάτων κατά τον πλούτο της χάρης Του». (Εφ.1:7)

Η λέξη λύτρωση, σημαίνει απελευθέρωση προσώπων, ή πραγμάτων με την καταβολή κάποιου αντιτίμου, των λύτρων. Στην Αγία Γραφή «λύτρωση» σημαίνει τέλεια εξόφληση του ηθικού χρέους του ανθρωπίνου γένους απέναντι στον Θεό, και απελευθέρωσή του από τα δεσμά της αμαρτίας, με την καταβολή του Αίματος του Ι. Χριστού. Ο Ι. Χριστός στο φοβερό πλειστηριασμό του Γολγοθά, πλήρωσε με το Αίμα Του το βαρύ χρέος μας απέναντι στον Θεό, και μας ελευθέρωσε από την κυριαρχία των πονηρών δυνάμεων. Πάνω στο Σταυρό Του έσπασαν οι βαριές αλυσίδες των αμαρτιών μας, και ελεύθεροι μπήκαμε στους χώρους του Χριστού, αποστρεφόμενοι τους πονηρούς χώρους του κόσμου τούτου. Ο Πονηρός εξακολουθεί να παρασύρει κόσμο λέγοντας του ότι δεν είναι αρκετό το Αίμα του Χριστού. Φίλε μας μην πέσεις σε αυτή την παγίδα. Τρέξε κοντά στον Χριστό. Είναι ο ένας και μοναδικός Σωτήρας. (Πρ.4:12)

135.

«κηρύξετε το Ευαγγέλιο..» (Μαρκ.16:15)

Όταν οι Απόστολοι έλαβαν την εντολή να κηρύξουν το ευαγγέλιο στα πέρατα του κόσμου, αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, εκτός από το να αναγγείλουν στους πάντες ότι ο Ι. Χριστός πλήρωσε όλα τους τα χρέη. Οι άνθρωποι είναι αιχμάλωτοι του Πονηρού, και είναι ολοφάνερο ότι δεν έχουν καμιά ελπίδα. Ο κακός κύριός τους είναι πολύ δυνατός και οι αλυσίδες τους τόσο γερές που τους είναι αδύνατον να τις σπάσουν. Εάν δεν ελευθερωθούν από Έναν πιο δυνατό, τότε ο προορισμός τους θα είναι ολόιδιος με τον προορισμό του κυρίου τους, του οποίου «μισθός είναι ο θάνατος». Ο Ι. Χριστός ήλθε στο σκλαβοπάζαρο του κόσμου και πλήρωσε το αντάλλαγμα για όλα εκείνα που ο Σατανάς θριαμβευτικά επιδεικνύει σαν τρόπαια της δύναμής του. Αυτά είναι τα καλά νέα της σωτήριας χάρης του Θεού, δια του Κυρίου μας Ι. Χριστού. Το αντάλλαγμα της λύτρωσής μας, που είναι το Άγιο Αίμα Του, πληρώθηκε και κανείς δεν χρειάζεται να μένει αλυσοδεμένος στην αμαρτία, εκτός εάν ο ίδιος το προτιμά. Φίλε μας αυτή η σωτηρία είναι και δική σου.

136.

«Εάν μόνο σε αυτή τη ζωή ελπίζουμε στον Χριστό, είμαστε ελεεινότεροι όλων των ανθρώπων». (1η Κορ.15:19)

Το «τί ψάχνεις;», και το «πού το έβαλα;» είναι καθημερινό μας πρόβλημα. «Τα εργαλεία πάντα στην ρίζα των δένδρων», με συμβούλευε ο πατέρας μου, όταν μικρό παιδί ακόμη, βοηθώντας τον στα κτήματα, με έβλεπε να ψάχνω ανάμεσα στα χόρτα, για κάποιο εργαλείο μου. Απλή και σοφή συμβουλή που την θυμάμαι ακόμη, μαζί με εκείνη της μητέρας μου, «το κάθε πράγμα να το βάζεις στην θέση του». Δεν βάζουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση, και συχνά έχομε προβλήματα, με πιο σοβαρό εκείνο του αιώνιου προορισμού μας. Ξεχνάμε πως είμαστε τα προνομιούχα πλάσματα του Θεού με προορισμό να ζήσουμε αιώνια κοντά Του στο φως, ειδάλλως μακριά Του, στο απόλυτο σκοτάδι. Αγαπητέ μας φίλε, έβαλες το κάθε πράγμα στη θέση του; Έβαλες την ζωή σου στην ρίζα της Ζωής που είναι ο Χριστός, ο οποίος σε αγάπησε τόσο πολύ, ώστε σταυρώθηκε για σένα και πλήρωσε όλα σου τα λάθη για να ζήσεις αιώνια κοντά Του; Το έχεις σκεφτεί σοβαρά;

137.

«..η πίστη σου σε έσωσε.. και σώθηκε η γυναίκα από την ώρα εκείνη..» (Ματθ.9:22)

Όταν ο Κύριος είπε στην αιμορροούσα η πίστη σου σε έσωσε δεν εννοούσε μια πίστη ασαφή, κάτι σαν αυθυποβολή, ή σαν αστρική δύναμη, αλλά μια πίστη απόλυτα εστιασμένη στο άτομό Του. Πολλοί ήταν εκείνοι που στριμώχνονταν γύρω από τον Χριστό. Διδάσκαλε, σε συνθλίβουν, και Συ λες ποιος με άγγιξε; του είπαν οι μαθητές Του. Πολλοί τον άγγιζαν από περιέργεια για να ιδούν τι θα τους συνέβαινε, άλλοι με σκέψεις, όπως ας κάνω και αυτό για να ιδώ τι θα γίνει, άλλοι για να πάρουν και αυτοί κάποια δύναμη που θα την χρησιμοποιούν, όπως ο Σίμων που προσφέρθηκε να αγοράσει με χρήματα την δύναμη του Αγίου Πνεύματος (Πρ.8:18). Μια ήταν εκείνη που πίστευε αληθινά και ειλικρινά, χωρίς υστερόβουλες σκέψεις, και αυτή γιατρεύτηκε. Τέτοια πίστη ζητάει ο Χριστός. Μια πίστη στο άτομό Του, που αυτή και μόνη, μας χαρίζει αιώνια ζωή κοντά Του. (Ιω.6:47). Μια ζωή που ο Ίδιος εξαγόρασε για λογαριασμό μας με την σταυρική Του θυσία.

138.

«..Εγώ είμαι ο καλός Ποιμένας, ο καλός ποιμένας βάζει την ψυχή του υπέρ των προβάτων..» (Ιω.10:11)

Όπως το σώμα μας πλάστηκε από τον Δημιουργό μας, με χώμα και νερό, και προοριζόταν να ζήσει ευτυχισμένο στον κήπο της Εδέμ, έτσι και η ψυχή μας πλάστηκε με πίστη και αγάπη, και προοριζόταν να ζήσει ευτυχισμένη κοντά στον Πλάστη της σε συνθήκες ουρανού. Πιστεύουμε στις εποχές του έτους γι αυτό σπέρνουμε, στους εστιάτορες, γι αυτό τρώμε στα εστιατόρια, στους εμπόρους, γι αυτό αγοράζουμε τα τρόφιμα των οικογενειών μας, στους οδηγούς των μέσων μεταφοράς, στους πάντες. Αυτή μας την ευκολοπιστία εκμεταλλεύτηκε ο Πονηρός και μας απομάκρυνε από τον Πλάστη μας, δείχνοντάς μας τον ολισθηρό δρόμο μιας προσωρινής εύθραυστης απόλαυσης που οδηγεί στον αιώνιο χαμό. Το πρώτο και σημαντικό βήμα της επιστροφής μας είναι η πίστη μας στα λόγια του Χριστού. Και αυτό είναι δική μας και απόλυτη ευθύνη. Τα υπόλοιπα είναι δικό Του έργο. Και αυτό το έργο τέλειωσε πάνω στο Σταυρό του Γολγοθά.

139.

«..διότι όσους προεγνώρισε αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα του Υιού Του, για να είναι Αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς». (Ρωμ.8:29)

Η μητέρα γνωρίζει ότι το βρέφος που βρίσκεται ακόμη στα σπλάχνα της, είναι ζωντανό από τις κινήσεις του. Όταν αυτές οι κινήσεις σταματήσουν τότε ανησυχεί, τρομάζει, φοβάται μήπως συμβαίνει κάτι κακό. Ο Δημιουργός μας, βλέπει τις κρυφές και άγιες επιθυμίες μας, βλέπει τις άγιες «κλωτσιές» της καρδιάς μας και ανταποκρίνεται με την αναγέννησή μας. Μας αναγεννά σε μια ζωντανή ελπίδα αιώνιας ζωής, σε μια κληρονομιά άφθαρτη, αμόλυντη και αμάραντη φυλαγμένη στους ουρανούς για όλους εκείνους που πιστεύουν στην μέσω της σταυρικής θυσίας του Χριστού σωτηρία (1η Πετρ.1:3). Το έργο της αναγέννησης είναι έργο του Θεού. Αλλά το έργο της αναζήτησης δια της πίστης είναι δικό σου και δικό μου. Πίστεψε στο σταυρικό έργο του Γιου του Θεού, διότι με αυτό και μόνο εξοφλείται το χρέος των αμαρτιών σου. Και εξοφλείται στο ακέραιο.

140.

«Στο σπίτι του Πατέρα Μου υπάρχουν πολλά οικήματα, ειδάλλως θα σας έλεγα. Πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο» (Ιω.14:2).

Σε μια από τις δολοπλοκίες του Αλή πασά, ο οπλαρχηγός Γώγος Μπακόλας, δολοφόνησε τον επίσης οπλαρχηγό, πατέρα του Μάρκου Μπότσαρη. Όταν αργότερα υπήρξε ανάγκη να ενωθούν όλοι οι οπλαρχηγοί για να διώξουν τους Τούρκους από την Άρτα, ο Μάρκος Μπότσαρης πήγε στη περιοχή του Μπακόλα, τον βρήκε, τον αποκάλεσε πατέρα, και φίλησε το χέρι που άλλοτε είχε βαφτεί με το αίμα του πατέρα του. Ο Μπακόλας αποκάλεσε τον Μάρκο γιο του και τον φίλησε στο πρόσωπο. Αυτά χάριν της αγάπης τους προς την πατρίδα. Ο Ιησούς Χριστός αγάπησε τόσο πολύ τον κόσμο ώστε πλήρωσε ο ίδιος με το αίμα Του την ελευθερία μας από την σκλαβιά του δολοπλόκου Πονηρού. Τώρα όποιος δέχεται αυτή τη σωτηρία μέσω της σταυρικής θυσίας του Χριστού είναι ελεύθερος πολίτης του ουρανού (Εφ.2:19). Τόσο απλά. Αυτό είναι το ευαγγέλιο.

141.

«Χάσμα μέγα είναι εστηριγμένο..» (Λουκ.16:26)

Ο ποταμός Νιαγάρας ενώνει με φυσικό τρόπο δύο μεγάλες λίμνες της Β. Αμερικής με αρκετή υψομετρική διαφορά μεταξύ τους. Λόγω αυτής της διαφοράς, σε κάποιο σημείο τα νερά του πέφτουν απότομα σχηματίζοντας τον γνωστό, και παντελώς αδιάβατο καταρράκτη του. Εν τούτοις ο άνθρωπος ξεπέρασε αυτό το εμπόδιο, και με την κατασκευή διωρύγων και υδατοφρακτών ένωσε τις δύο λίμνες από άλλο σημείο. Τα πλοία μόλις εισέλθουν στην πρώτη διώρυγα, κλείνει ο πίσω τους υδατοφράκτης και ανοίγει μπροστά τους ο επόμενος με το διαφορετικό ύψος. Έτσι τα πλοία ανεβοκατεβαίνουν στις λίμνες και διενεργείται σημαντικότατο εμπόριο. Ο Ι. Χριστός με την Ενανθρώπισή Του κατέβηκε στη Γη και με την Ανάστασή Του ανεβάζει στον Ουρανό κάθε άνθρωπο που αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί από μόνος του να νικήσει τον Νιαγάρα των αμαρτιών του. Φίλε μας μπες δια της πίστεως στο πλοίο της μετάνοιας και κέρδισε τον ουράνιο προορισμό σου. Το εισιτήριό σου πλήρωσε ο Χριστός στο Γολγοθά.

142.

«έθεσα ενώπιόν σας την ζωή και τον θάνατο, την ευλογία και την κατάρα, γι αυτό εκλέξετε την ζωή δια να ζείτε συ και το σπέρμα σου» (Δευτ.30:19).

Η Ελευθερία και η Αγάπη, είναι δυο ανεκτίμητα δώρα του Θεού, που πρέπει να τα βιώνουμε με ιδιαίτερο σεβασμό, καθώς η κακή τους χρήση είναι καταστροφική. Για τον λόγο αυτό η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από συμβουλές, και προειδοποιήσεις του Θεού σχετικά με την σωστή τους χρήση. Ο άνθρωπος όμως αψήφησε τα λόγια του Θεού, αγάπησε πράγματα κατώτερα της δικής του αξίας, και υποδουλώθηκε σε σαρκικά, εφήμερα και εγωκεντρικά ένστικτα, αψηφώντας τις συμβουλές του Πλάστη Του. Διάλεξε τον θάνατο και την κατάρα αντί της ζωής και της ευλογίας. Η αγάπη όμως του Δημιουργού μας, βρήκε τρόπο για να μας ελευθερώσει τόσο από την κατάρα, όσο και από τον θάνατο. Έστειλε τον Χριστό στη Γη και σήκωσε στους ώμους Του κατάρα μας και πλήρωσε με το αίμα Του τις κακές επιλογές μας. Φίλε μας δέξου αυτή τη προσφορά διότι είναι αδύνατον να σωθείς από μόνος σου.

143.

Ενθυμού την ημέραν του Σαββάτου για να αγιάζεις αυτήν». (Εξ.20:8)

Μόλις για πρώτη φορά ανοίξαμε τα έκπληκτα μάτια μας μπροστά στην θαυμάσια Δημιουργία, άρχισε ο ακατάπαυστος θρήνος μας καθώς η πλήρης αδυναμία μας, μας καταδίκαζε σε θάνατο μέσα στη πείνα, στη γύμνια, στα αίματα, στην απλυσιά. Και τότε έσκυψε πάνω μας, ταλαιπωρημένη, εξαντλημένη, ωχρή, γλυκιά και πονεμένη εκείνη. Μας αγάπησε, μας καθάρισε, μας τάισε, μας έντυσε, μας παρηγόρησε, μας νανούρισε, μας ζέστανε, μας μεγάλωσε. Η μητέρα! Το πρώτο, μετά από την ζωή, ανεκτίμητο δώρο του Δημιουργού μας. Δυστυχώς δώρα και δωρητής δεν αγαπήθηκαν όσο τους έπρεπε. Παρά ταύτα, ο Δημιουργός μας βλέποντας τον θρήνο μας μπροστά στον αιώνιο θάνατο έστειλε τον Χριστό στη Γη, που σταυρώθηκε, μάτωσε, πόνεσε, πείνασε, και μας χάρισε μια αιώνια, όμορφη ζωή κοντά Του. Δεν θα τον ευχαριστήσεις φίλε μας; Ούτε την Κυριακή; Αυτός με το αίμα Του πλήρωσε και μας καθάρισε από όλες τις αμαρτίες μας και με την ανάστασή Του χαρίζει αιώνια όμορφη ζωή κοντά Του.

144.

«Τι θα δώσει ο άνθρωπος σε ανταλλαγή της ψυχής του;» (Μάρκ.8:37)

Καθημερινά και επανειλημμένα αναζητάμε νερό για να πλύνουμε τα χέρια μας, είτε τα βλέπουμε λερωμένα, είτε όχι. Πολύ συχνά, και ανάλογα με το επάγγελμα και τις λοιπές συνθήκες, αισθανόμαστε την ανάγκη και του ολόσωμου καθαρισμού μας. Μέσα στο σώμα μας όμως, υπάρχει το πολύτιμο διαμάντι της ψυχής μας που αξίζει περισσότερο από τα διαμάντια όλου του κόσμου. Φίλε μας είναι καθαρό αυτό το διαμάντι σου; Μην βιαστείς σε απαντήσεις, όπως «δεν σκότωσα και κανέναν». Ρώτησε την συνείδησή σου. Και αν αυτή προσπαθήσει να σε ηρεμήσει συγκρίνοντάς σε με άλλους, μην την πιστέψεις. Στάσου μπροστά στον Χριστό, αν το μπορείς, και πες Του «Είμαι καθαρός, όπως και Συ, και θα μείνω εκεί που μένεις και Συ». Είναι βέβαιο ότι δεν μπορείς ούτε να σκεφτείς κάτι τέτοιο. Λοιπόν γονάτισε με ταπείνωση μπροστά Του και Αυτός θα σε καθαρίσει με το πολύτιμο αίμα Του. Σε αγαπά και γι αυτό σταυρώθηκε.

145.

«Δεν απέστειλε ο Θεός τον Υιόν αυτού δια να κρίνει τον κόσμο, αλλά δια να σωθεί ο κόσμος δι αυτού.» (Ιω.3:17)

Κάθε άνθρωπος από την παιδική του κιόλας ηλικία δοκιμάζει τον φόβο μιας κρίσης, είτε αυτή είναι το επικείμενο μάλωμα της μητέρας, είτε κάτι σοβαρότερο. Πέραν όμως από αυτούς τους περαστικούς φόβους της εδώ ζωής μας, ακοίμητος υπάρχει μέσα μας ο φόβος μιας επικείμενης Κρίσης για τα πεπραγμένα όλης της ζωής. Ξέρουμε πολύ καλά ότι δικαιολογίες όπως «κατά βάθος είμαι καλός» δεν ισχύουν, αφού στο απροσπέλαστο βάθος της ψυχής μας υπάρχουν φιδάκια και ποντικάκια για τα οποία κάποτε θα κριθούμε, όσο και αν τώρα τους δίνουμε χαϊδευτικά ονόματα. Από αυτή την Κρίση, μας απαλλάσσει ο Χριστός πληρώνοντας ο Ίδιος την τιμωρία μας με το αίμα Του, αλλά πάντοτε κατόπιν της μετάνοιας και με την συγκατάθεσή μας. Δεν είναι ανόητο να ζούμε με τον φόβο της Κρίσης και να χάνουμε δια της απιστίας μια τόσο μεγάλη σωτηρία που είναι ήδη πληρωμένη με το Αίμα του Χριστού; Τι λες φίλε μας;

146.

«..όστις πιστεύει εις Αυτόν (τον Χριστό) δεν κρίνεται..» (Ιω.3:18)

Τούτο το εδάφιο είναι το εγερτήριο σάλπισμα του ουρανού προς όλη την ανθρωπότητα. Δεν είναι κάποιες δύσκολες στην εφαρμογή τους εντολές. Δεν είναι ο ανηφορικός δρόμος, ούτε η στενή πύλη εργάτη του Χριστού, που στο τέλος υπάρχουν στέφανα δόξας, θρόνοι και διακρίσεις ουρανού. Δεν είναι το βραβείο του άριστου μαθητή, ούτε το «Αριστείο Ανδρείας» που παίρνει ο ήρωας της μάχης. Είναι απλά το ενδεικτικό του καλού μαθητή, είναι το απολυτήριο εκείνου που εκτέλεσε το στρατιωτικό του καθήκον, είναι η διαβεβαίωση του Δημιουργού του πως κρίθηκε ικανός να συνεχίσει την ζωή του χωρίς δάκρυα, πόνους, θάνατο και πένθος. Αυτά δεν θα υπάρχουν πλέον (Απ.21:4). Είναι η διαβεβαίωση πως περνώντας από την μολυσμένη στην αμαρτία Γη, μολύνθηκε και ο ίδιος, αλλά καθαρίστηκε γιατί απλά πίστεψε πως μόνο το Αίμα του Χριστού μπορούσε να τον καθαρίσει. Τόσο απλά, τόσο σίγουρα, τόσο μοναδικά κερδίζεται φίλε μας το εισιτήριο της αιωνιότητας.

147.

«..η Γη μολύνθηκε υποκάτω των κατοίκων αυτής διότι παρέβησαν τους νόμους» (Ησ.24:5)

Όταν κάποιο πλοίο φτάσει σε λιμάνι προερχόμενο από ξένη χώρα κανείς δεν μπορεί να βγει, ή να μπει σε αυτό προτού επιβιβαστούν οι Τοπικές Αρχές, ανάμεσα στις οποίες υπάρχει και γιατρός ο οποίος βεβαιώνει την μη ύπαρξη μεταδοτικής, ή μολυσματικής νόσου. Σε αντίθετη περίπτωση επιβάτες και πλήρωμα υφίστανται λεπτομερείς εξετάσεις και το πλοίο παραμένει εκτός λιμανιού, «σε καραντίνα», κατά την γνωστή ναυτική έκφραση, μέχρι να αποκατασταθεί το πρόβλημα. Η Γη είναι ένα μολυσμένο από την αμαρτία διαστημόπλοιο και κανείς επιβάτης της δεν μπορεί να μπει στον καθαρό Ουρανό. Σε αυτό το διαστημόπλοιο επιβιβάστηκε πριν 20 αιώνες ο Χριστός και γιατρεύει όλους εκείνους που προσέρχονται στο ιατρείο Του, στον Γολγοθά. Εκεί βρίσκεται και το φάρμακο που είναι το αίμα Του. Εκεί εκδίδεται δωρεάν και το πιστοποιητικό «ελευθεροκοινωνίας» με τον Ουρανό. Φίλε μας τρέξε να το παραλάβεις, όσο είναι καιρός.

148.

«και είπε ο Αδάμ, η γυναίκα που μου έδωσες να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε από το δένδρο και έφαγα» (Γεν.3:12).

Αντιπρόσωπος Ναυτιλιακής Εταιρείας, επέβαινε στα πλοία της και κατέγραφε τα υπάρχοντα υλικά και εφόδιά τους. Στο τέλος των απογραφών, επεσήμαινε στον κάθε Πλοίαρχο, τις υπάρχουσες ποσοτικές διαφορές εφοδίων. Όταν έγινε αυτό και στο πλοίο που υπηρετούσα, ο Πλοίαρχος δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι τα παραπανίσια, δεν τα παρήγγειλε ο ίδιος, αλλά υπήρχαν. Και ο αντιπρόσωπος με τα σπαστά Ελληνικά του, απάντησε: «ξέρω, ξέρω, το άλλο καπετάνιο». Φαίνεται ότι σε κάθε πλοίο που πήγαινε το ίδιο του έλεγαν οι Πλοίαρχοι. Πανάρχαια τούτη η δικαιολογία να φορτώνουμε τις αμαρτίες σε κάποιον άλλον. Ο Ι. Χριστός πλήρωσε εκουσίως με τη ζωή Του όλες τις αμαρτίες μας και μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε με την υπόσχεση πως θα μας βοηθήσει σε όλες μας τις δυσκολίες σηκώνοντας και Εκείνος τα βάρη μας. Φίλε μας δεν είναι ανόητο να αρνηθούμε μια τέτοια σωτήρια θεϊκή υπόσχεση;

149.

«..με απέστειλε δια.. να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερία..» (Λουκ.4:18)

Ο οπλαρχηγός του 1821 Γώγος Μπακόλας είχε τέτοια φήμη για τις νίκες του, που λεγόταν «όπου Γώγος και νίκη». Εν τούτοις εγωισμοί και διχόνοιες τον έκαναν να συνθηκολογήσει, να προσκυνήσει και να ακολουθήσει τους Τούρκους. Ο Σπ. Τρικούπης γράφει: «Τούρκεψε και Τούρκος παρέμεινε μέχρι το τέλος του αγώνα». Θλιβερό παράδειγμα προς αποφυγή. Το ίδιο ακριβώς συνέβη με τον άνθρωπο που ενώ ήταν η κορωνίδα της υλικής Δημιουργίας και πλασμένος κατ εικόνα και ομοίωση Θεού, υποτάχθηκε από τις πρώτες μέρες της ζωής του στις πονηρές δυνάμεις, στις οποίες και παραμένει σκλαβωμένος και προσκυνημένος. Από αυτή τη σκλαβιά ελευθερώνει ο Χριστός, πληρώνοντας ο ίδιος το χρέος με την ζωή Του. Φίλε μας και εσύ μαζί με όλο τον κόσμο υποδουλώθηκες στην αμαρτία. Υπάρχει όμως ο Ελευθερωτής, ο Χριστός, που όποιος πάει κοντά Του δεν διώχνεται. Τρέξε κοντά Του. Μην χάσεις αυτή την μεγάλη ευκαιρία.

150.

«Ντυθείτε την πανοπλία του Θεού δια να δυνηθείτε να σταθείτε εναντίον στις μεθοδείες του διαβόλου». (Εφ.6:11)

Αν και εκτεθειμένοι στις πονηριές του προαιώνιου εχθρού μας, του Πονηρού, εν τούτοις παραμένουμε πάντα ελεύθεροι στο να προτιμήσουμε το καλό, και όχι το κακό. Εδώ ακριβώς διεξάγονται και οι άνισες μάχες ενός άνισου αγώνα, καθώς εκ φύσεως ρέπουμε προς το κακό, και ο Πονηρός είναι δυνατότερός μας. Εδώ χρειαζόμαστε και την βοήθεια κάποιου που να είναι πιο δυνατός από τον εχθρό μας. Και Αυτός υπάρχει. Είναι ο Ι. Χριστός, που μας αγαπά και που είναι πάντα έτοιμος να μας βοηθήσει. Σε αυτόν τον αγώνα όμως πρέπει να είμαστε ζωσμένοι με Αλήθεια, ντυμένοι με θώρακα Δικαιοσύνης, με υποδήματα Ειρήνης, κρατώντας στο ένα χέρι την ασπίδα Πίστης και στο άλλο το ξίφος του Αγίου Πνεύματος που είναι ο λόγος του Θεού, φορώντας την περικεφαλαία της σωτηρίας, πάντα προσευχόμενοι και αγρυπνώντας. Όλα αυτά βρίσκονται στο Γολγοθά, εκεί που κυματίζει η ματωμένη σημαία Του Κυρίου μας.

151.

«Και εσάς όντας νεκρούς λόγω των αμαρτίών σας, εζωοποίησε»

Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και ξέγνοιαστα ο Πλοίαρχος με την σύζυγό του συζητούσαν στην Γέφυρα του πλοίου, όταν ακούστηκε τρομαγμένη η κραυγή, «το παιδί στην θάλασσα». Ο Πλοίαρχος αλλόφρων, ρίχτηκε από την Γέφυρα στην μέση του Ατλαντικού. Σωσίβια και βάρκες ρίχτηκαν, κατάλληλοι χειρισμοί έγιναν, και ο Πλοίαρχος ανέβηκε ξανά στο πλοίο κρατώντας στην αγκαλιά του το παιδί του. Ήταν όμως νεκρό. Οι απελπισμένες κραυγές της μητέρας, η αυτοθυσία του πατέρα, οι ευνοϊκές καιρικές συνθήκες, οι συντονισμένοι χειρισμοί του πληρώματος, δεν μπόρεσαν να το επαναφέρουν στην ζωή. Νεκροί ναυαγοί της ζωής λόγω της αμαρτίας είναι όλοι οι ταξιδιώτες του διαστημόπλοιου Γη. Αλλά ρίχτηκε από τον ουρανό στην Γη, ο Γιος του Θεού, ο Ι. Χριστός, ο οποίος σήκωσε τις αμαρτίες μας πάνω στους ώμους Του, και με την αυτοθυσία Του στον Γολγοθά χαρίζει αιώνια ζωή σε όσους με πίστη τρέχουν κοντά Του. Φίλε μας τρέξε κοντά Του, μην χάσεις το δώρο της Ανάστασής σου.

152.

«Εάν απιστώμεν Εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί εαυτόν δεν δύναται» (2α Τιμ.2:13)

Που είχες το φετινό λάδι μας, ρώτησε το παιδάκι, τον μπαμπά του, την ώρα που ξεφόρτωνε την φετινή σοδιά. Ο πατέρας στάθηκε αμήχανος. Αλήθεια που ήταν πέρσι όλο αυτό λάδι; Στο χώμα, στο νερό, στον ήλιο, στα δένδρα; Πού; Έχω δουλειά τώρα, απάντησε ξεφεύγοντας, ρώτησε την μαμά. Εκείνο έτρεξε στην πιστή μαμά του, που χωρίς υπεκφυγές απάντησε: «Στην υπόσχεση του Θεού είχαμε βάλει το λάδι μας και το στάρι μας και όλα όσα θα φάμε σήμερα και αύριο και κάθε μέρα». Μετά την περιγραφή του κατακλυσμού διαβάζουμε την υπόσχεση του Θεού: «Όσον καιρό η Γη μένει, σπορά και θερισμός, ψύχος και καύμα, καλοκαίρι και χειμώνας, ημέρα και νύκτα, δεν θα παύσουν να υπάρχουν.» (Γεν.8:22). Αυτή η υπόσχεση παραμένει αναλλοίωτη μαζί με όλες τις άλλες, όπως το «όποιος πιστεύει σε Μένα έχει ζωή αιώνια και σε κρίση δεν θα έλθει. Μην αμφιβάλεις φίλε μας. Ο Σταυρός Του είναι η αναλλοίωτη σφραγίδα.

153.

Μήπως τις μέρες της 25ης Μαρτίου;

«Εάν ο Υιός σας ελευθερώσει όντως ελεύθεροι θα είστε». (Ιω.8:36)

Εγώ βεζίρη δεν ψηφώ πασά δεν προσκυνάω, Πασά μου έχω το σπαθί, βεζίρη το ντουφέκι.
Τέτοια λόγια την εποχή του 21 φλόγιζαν τα νιάτα της πατρίδας μας ξεσηκώνοντάς τα, στο να αποτινάξουν την σκλαβιά του άγριου κατακτητή που κι αυτός με την σειρά του ήταν δούλος του Πονηρού. Οι μεν σκλαβωμένοι πλήρωναν ακριβά το αγέρωχο των προγόνων τους «καβάλα πάει στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάει, καβάλα παίρνει αντίδωρο απ του παπά το χέρι», οι δε κατακτητές έκαναν το όνομά τους συνώνυμο της βαρβαρότητας μέχρι και σήμερα. Ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει. Όντας δούλος της αμαρτίας, έχει ανάγκη κάποιου ελευθερωτή. Και αυτός υπάρχει. Είναι ο Ι. Χριστός ο οποίος ελευθερώνει από την σκλαβιά του «Εγώ» και του Πονηρού, και μπάζει στην ελευθερία του ουράνιου ένδοξου προορισμού και στην υπέροχη «σκλαβιά» της αγάπης Του. (Γαλ.1:10). Το προσωπικό μήνυμα του απ. Παύλου ήταν:

«στεφάνια κόσμου δεν ψηφώ, χαρές δεν προσκυνάω,
στεφάνι έχω τον Σταυρό, Χαρά το κήρυγμά του».

154.

«Εάν απιστούμε Εκείνος μένει πιστός, να αρνηθεί εαυτόν δεν δύναται» (2α Τιμ.2:13)

Σύμφωνα με τον ιστορικό μας Σπ. Τρικούπη «…οι πολιορκούμενοι του Ανατολικού έπασχαν λειψυδρία. Αλλά μια ημέρα έπεσε εχθρική βόμβα στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, έσπασε την σκεπή της, κτύπησε το πλακόστρωτο έδαφός της και ανέβρυσε πόσιμο νερό εις έκπληξη και χαρά των πολιορκούμενων και εις στήριγμα των πιστών, εκλαβόντων την ανάβρυση ως θεοσημείο…ο δε πασάς έφυγε εν βία πανστρατιά την νύκτα της 30 Νοεμβρίου, νύκτα βροχερή και ανεμώδη, ως αν φοβόταν καταδίωξη..» Ο Θεός έχει δώσει πολλά σημεία στην πατρίδα μας σχεδόν πανόμοια με εκείνα του λαού Ισραήλ. Όταν ο λαός είχε στερηθεί το νερό στην έρημο Σινά ο Θεός έκανε πηγή την πέτρα, και όταν οι Σύριοι είχαν πολιορκήσει την Σαμάρεια, τους έδιωξε νύκτα και αμαχητί. (2 Βασ.7ο κεφ.). Ο Θεός είναι πάντα ο ίδιος, αλλά ο άνθρωπος αρνείται να πιστέψει ειλικρινά στον Χριστό, στην πηγή των ζωντανών νερών γι αυτό και πολιορκημένος από τον Πονηρό υποφέρει.

155.

«Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η Ζωή» (Ιω.14:6)

Όταν ο Πλοίαρχος δίνει εντολές στον πηδαλιούχο, αυτός είναι υποχρεωμένος να τις επαναλάβει ευκρινώς και αυτολεξεί, π.χ. «5 δεξιά», εννοώντας 5 μοίρες δεξιά το τιμόνι. Ο Πηδαλιούχος επαναλαμβάνει: «5 δεξιά». Έτσι ο Πλοίαρχος είναι σίγουρος ότι η εντολή του εκτελέστηκε με ακρίβεια. Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από εντολές του Θεού, αλλά ο άνθρωπος, ή δεν τις ακούει, ή τις επαναλαμβάνει διαστρεβλωμένες και με προσθαφαιρέσεις, ή και δεν τις εκτελεί. Έτσι το πλοίο της ζωής του αντί για τον ουρανό πέφτει στους πειρατές, στις ξέρες, ή και καταποντίζεται στα σκοτεινά βάθη του άγνωστου. Ο Ι. Χριστός ήλθε στον κόσμο μας, συγχώρεσε όλες τις στραβοτιμονιές μας και μας χάραξε με το αίμα Του μια καινούρια πορεία που οδηγεί στο επιθυμητό λιμάνι που είναι η αιώνια ζωή κοντά Του. Φίλε μας ακολούθησε αυτή την πορεία. Είναι η μόνη ασφαλής, και για χάρη σου χαράχτηκε στο χάρτη του Ευαγγελίου με τα τρυπημένα χέρια του Χριστού.

156.

«επειδή ο Χριστός απέθανε υπέρ των ασεβών..» (Ρωμ.5:6)

Το 1821 οι Τούρκοι κυνηγώντας γυναικόπαιδα Ελλήνων οπλαρχηγών έφτασαν νύχτα στο δάσος που είχαν κρυφτεί. Οι μητέρες προκειμένου να σώσουν τα μεγαλύτερα παιδιά τους, φίμωσαν μέχρι θανάτου τα νήπια για να μην προδοθούν από τα κλάματά τους. Δραματική η θέση της μητέρας που φτάνει σε τέτοιο σημείο. Ποιος όμως έχει συνειδητοποιήσει την φοβερή θυσία του Χριστού στον Γολγοθά προκειμένου να σωθεί όχι ένα άλλο παιδί μεγαλύτερο, αλλά ο διώκτης εχθρός; Αυτό ακριβώς έγινε στον Γολγοθά. Θυσιάστηκε ο Μονογενής Γιος του Θεού για να σωθεί ο Ληστής Εβραίος, ο Σταυρωτής Ρωμαίος, ο Εγωιστής Φαρισαίος, ο Πολύξερος Γραμματεύς, ο Διώκτης Σαούλ, Εσύ, Εγώ, και καθένας που έχει το στίγμα της αρπαγής, του Εγωισμού, του Εκτελεστή, του Πολύξερου, του Μισαλλόδοξου, του… Φίλε μας δεν είναι θεωρίες αυτά, είναι η σκληρή πραγματικότητα για όσους επιμένουν στην έπαρση του Φαρισαίου, και η ευλογημένη εμπειρία για όσους μετανοημένοι είπαν «λυπήσου με τον αμαρτωλό».

157.

«είδα τον ουρανό ανοιχτό, και να! Άσπρο άλογο και ο αναβάτης του ονομαζόταν Πιστός και Αληθινός και κρίνει και πολεμά εν δικαιοσύνη» (Αποκ.19:5,11).

Εδώ είναι η τελική Κρίση, η περίοδος της Χάρης Του τέλειωσε. Τώρα δεν έρχεται σαν φτωχό βρέφος στη φάτνη, δεν είναι καταφρονημένος και απορριμμένος. Δεν κηρύσσει ειρήνη, αλλά πόλεμο. Δεν φοράει ακάνθινο στεφάνι αλλά βασιλικά διαδήματα. Δεν ρωτούν «Ποιος είναι αυτός» διότι η στολή Του γράφει το όνομά Του «Ο Λόγος του Θεού», ο ένδοξος Βασιλιάς βασιλιάδων. Συνοδεύεται από την πιστή «Νύμφη» Του, και όχι από τους σταυρωτές Του. Τώρα γίνεται χαρμόσυνο γαμήλιο γεύμα και όχι δείπνος σε ανώγειο. Μόνο οι δικοί Του είναι εδώ, ο Ιούδας λείπει. Αυτή είναι η αμαρτωλή ιστορία του ανθρώπου, με την οποία ο Θεός τόσο υπομονητικά ασχολήθηκε και υπέφερε, για να μην χαθεί κανείς. Αλλά η σάρκα είναι αθεράπευτη. Μόνο η Κρίση ικανοποίησε την Θεϊκή Δικαιοσύνη και απάλλαξε το Σύμπαν από την εναντίον του Θεού ανταρσία. Φίλε μας φύγε από την μέλλουσα οργή. Πίστεψε στον Χριστό. ΤΩΡΑ.

158.

«..εν πρώτοις σας παράδωσα εκείνο και παρέλαβα, ότι ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας..» (Α΄Κορ.15:3)

«Ήταν καλός γι αυτό τον σταύρωσαν οι Εβραίοι», απάντησε ο απλοϊκός θρησκευτικός υπεύθυνος του χωριού, σε σχετική ερώτηση συγχωριανού του. Είναι αλήθεια, ότι σχεδόν πάντα οι καλοί άνθρωποι υποφέρουν και πληρώνουν πολύ ακριβά την καλοσύνη τους, ενώ οι κακοί και πονηροί ξεφεύγουν. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο Χριστός ήταν ο κάλλιστος ανάμεσα στον λαό Ισραήλ, αφού αμαρτία δεν έπραξε, ούτε και βρέθηκε δόλος στον στόμα Του.(Α΄ Πέτρ.2:22). Ο Χριστός όμως δεν σταυρώθηκε επειδή ήταν καλός, αλλά για να πληρώσει το κόστος των δικών μας αμαρτιών. Αυτό διατυμπανίζει ο λόγος του Θεού σε όλους τους τόνους. Αυτό επαναλαμβάνει ο απ. Παύλος στο γράμμα του προς τους Κορινθίους. «Ο Χριστός απέθανε υπέρ των αμαρτιών μας». Αυτό παρέλαβα τους γράφει, αυτό και σας παραδίδω. Γι αυτό σταυρώθηκε ο Χριστός αγαπητέ μας φίλε για τις αμαρτίες σου. Αν το δεχτείς με μετάνοια είσαι δικός Του.

159.

«Επιποθήσετε σαν τα νεογέννητα βρέφη το λογικό άδολο γάλα για να αυξηθείτε με αυτό» (Α΄Πέτρ.2:2)

Ο απ. Πέτρος μετά την επισήμανση της προσωρινότητας αυτής της ζωής, συμβουλεύει τους πιστούς του Χριστού να απορρίψουν κάθε κακία, δόλο, υποκρισίες, φθόνους και κουτσομπολιά, και να «επιποθήσουν σαν τα νεογέννητα βρέφη το λογικό άδολο γάλα για να αυξηθούν με αυτό, επειδή γευθήκανε ότι είναι αγαθός ο Κύριος». Η γνωριμία με τον Ιησού Χριστό γίνεται μέσω του Ευαγγελίου, αυτό είναι το άδολο γάλα, και είναι μια γλυκιά πραγματικότητα που την γευθήκανε και την γεύονται εκατομμύρια άνθρωποι στο πέρασμα των αιώνων. Αυτή την πραγματικότητα φθονεί ο Πονηρός και προσφέρει τις δικές του πονηρές και θανατηφόρες γεύσεις. Παγίδες, παραπατήματα, πτώσεις τραυματίζουν τους πιστούς. Όμως η γλυκιά γεύση της γνωριμίας με τον Χριστό δεν ξεχνιέται ποτέ. Γι αυτό ο ανηφορικός δρόμος και η στενή πύλη είναι η προτιμητέα τους επιδίωξη. Φίλε μας γεύτηκες την αγάπη του Χριστού που έφτασε μέχρι τον Σταυρό;

160.

«..υπάγετε σε όλον τον κόσμο και κηρύξετε το ευαγγέλιο σε όλη τη κτίση.» (Μάρκ.16:15)

Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος, τόσο ασύλληπτος που εσείς σαν αμαρτωλοί άνθρωποι δεν έχετε το δικαίωμα να μιλάτε γι Αυτόν. Αυτό τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση κάποιος, στον άνθρωπο που του μιλούσε για το Ευαγγέλιο του Χριστού και την κατά χάρη σωτηρία μέσω της σταυρικής Του Θυσίας. Ακόμη μια παραλλαγή της εξαπάτησης του ανθρώπου από τις πονηρές δυνάμεις. Στον κήπο της Εδέμ ο Πονηρός δεν αρνήθηκε την δύναμη του Θεού, αντιθέτως την παραδέχτηκε. Εκείνο που αμφισβήτησε ήταν τα λόγια Του. Ο Πονηρός δεν λέει ότι δεν υπάρχει Θεός γιατί αμέσως αναιρεί και την δική του ύπαρξη, καθώς και την ύπαρξη των πονηρών δυνάμεων, πράγμα που είναι ολοφάνερο. Έτσι και σε τούτη τη περίπτωση επικαλούμενος την Παντοδυναμία, και την Σοφία του Θεού, αφαίρεσε το δικαίωμα του πιστού να μιλάει για τον Θεό. Λέτε ο Θεός να μας έφτιαξε με τόση φροντίδα και να ασχολείται τόσο πολύ με ημάς, και να θέλει να μην μιλάμε για Εκείνον και τα έργα Του;

Αλέξανδρος Δαδάος - Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 2010

160 ημέρες και σκέψεις από το ημερολόγιό μου