ΜΗ ΦΟΒΕΙΣΤΕ ΣΕΙΣ

«Μη φοβείστε σεις, διότι εξεύρω ότι ζητείτε τον Ιησούν τον εσταυρωμένον» (Ματθ.28:5)
Ήταν τα χαράματα της πιο θλιμμένης μέρας, για τις δυο φοβισμένες γυναίκες που περπατούσαν με χίλιες δυο προφυλάξεις στα στενά δρομάκια της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ. Ανυπομονούσαν να επισκεφτούν τον τάφο του αγαπημένου τους Δασκάλου και να εκτελέσουν τα προς τον νεκρό οφειλόμενα, σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα της εποχής εκείνης.
Το πρόβλημα που τις βασάνιζε ήταν το ποιος θα βοηθούσε εκείνη την ώρα στο να μετακινηθεί η βαριά πέτρα που έκλεινε την πόρτα του λαξευμένου στον βράχο τάφου. Προτού ακόμη ανατείλει ο ήλιος, βρισκόταν ήδη απέναντι στον τάφο του Δασκάλου τους.
Μια φρουρά από Ρωμαίους στρατιώτες, δυσκόλευε ακόμη πιο πολύ την όλη προσπάθειά τους. Οι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι την προηγούμενη ημέρα, είχαν επισκεφτεί τον Πιλάτο:
«Κύριε», του είπαν, «θυμηθήκαμε ότι εκείνος ο πλάνος, όταν ακόμη ζούσε είχε πει ότι θα ανασταινόταν μετά τρεις μέρες. Πρόσταξε λοιπόν να ασφαλιστεί ο τάφος μέχρι την τρίτη ημέρα, μήπως οι μαθητές έλθουν την νύχτα και τον κλέψουν, και ειπούν στον λαό ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς, οπότε η εσχάτη πλάνη θα είναι χειρότερη από την πρώτη». (Ματ.27:63-64)
Οι δυο γυναίκες στεκόταν με απόγνωση μπροστά στον τάφο και τότε ακριβώς έγινε «σεισμός μέγας», διότι Άγγελος, του οποίου η όψη ήταν σαν αστραπή και τα ενδύματά του κάτασπρα σαν το χιόνι κατέβηκε από τον ουρανό και μετακίνησε την πέτρα που έφραζε την πόρτα του μνημείου.
Οι φρουροί κατατρομαγμένοι έγιναν σαν νεκροί από τον φόβο τους, ο δε Άγγελος στραφείς προς τις γυναίκες είπε:
«Εσείς μην φοβάστε, ξέρω ότι ζητάτε τον εσταυρωμένο Ιησού. Δεν είναι εδώ, διότι αναστήθηκε, ελάτε να ιδείτε που κείτονταν ο Κύριος. Πηγαίνετε γρήγορα και αναγγείλετε προς τους μαθητές ότι αναστήθηκε…»
Εκείνες «μετά φόβου και χαράς μεγάλης» έτρεξαν και ανήγγειλαν τα χαρούμενα αυτά νέα στους μαθητές.
Αυτό το όμορφο μήνυμα των δύο γυναικών διαδόθηκε σε όλη την οικουμένη, και σήμερα ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο από δυο δισεκατομμύρια και πλέον ανθρώπους. Ο Χριστός, ο Μονογενής Υιός του Θεού κατέβηκε στην Γη, σταυρώθηκε, και με το αίμα Του πλήρωσε και εξόφλησε στο ακέραιο τις αμαρτίες μας «και μας συνανέστησε, και μας συνεκάθησε στα επουράνια δια Ιησού Χριστού». (Εφ.2:6).
«Άρα, λοιπόν δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού». (Εφ.2:19)
Θα είμαστε μαζί Του στους αιώνες των αιώνων άφθαρτοι, αναστημένοι, ολοζώντανοι, χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Αν είμαστε δικοί Του δια της πίστεως στο μέγα έργο της Σταυρικής Του θυσίας.
Είναι πολύ όμορφα όλα αυτά για να είναι αληθινά.
Αλλά είναι αληθινά, γιατί είναι πολύ όμορφα, όπως όμορφα ήταν όλα στην αρχική τους Δημιουργία από τον Πάνσοφο Δημιουργό τους, όταν «είδε ο Θεός πάντα όσα εποίησε και ιδού ήταν καλά λίαν». (Γεν.1:31)
«Κατά δε την υπόσχεση Αυτού νέους ουρανούς και νέα Γη προσμένομε στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί». (2α Πέτρ.3:13)
Ο ευ. Ιωάννης μας γράφει στην Αποκάλυψη 21ο κεφ. ότι είδε «ουρανό νέο και γη νέα, διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε..»

Χριστός Ανέστη.

Αλέξανδρος Δαδάος