ΕΣΥ ΟΜΩΣ, Ω ΑΝΘΡΩΠΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,
ΑΥΤΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕ ΤΑ
( Προς Τιμόθεον Α' - στ΄ 11)

Θα πρέπει να διαβάσουμε ολόκληρη την δισέλιδη επιστολή του απ. Παύλου προς τον Τιμόθεο για να καταλάβουμε τι πρέπει να αποφεύγουμε, διότι η παραπάνω προτροπή αναφέρεται προς το τέλος της. Η συνέχεια εν τούτοις του εδαφίου καθορίζει αυτά που πρέπει να επιδιώκουμε και τα οποία είναι, δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα. Έξι πολύτιμες πέτρες κρεμασμένες στο περιδέραιο του κάθε πιστού και της κάθε πιστής Χριστιανής. Διαμάντια πανάκριβα που θα στολίσουν επίσης το στεφάνι που θα δώσει εκείνη τη μέρα ο Ιησούς Χριστός, ο Δίκαιος Κριτής στους δικούς Του. Έξι πνευματικές αξίες που μπορούμε να τις αποκτήσουμε από τώρα και να κοσμούν την παρούσα ζωή μας. Βέβαια η καθημερινότητα είναι δύσκολη και γεμάτη παγίδες και απρόοπτα στο κάθε μας βήμα, αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε. Αυτές τις δυσκολίες τις ήξερε ο απ. Παύλος γι' αυτό και στο αμέσως επόμενο εδάφιο του γράφει:
"Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθεις, και ομολόγησες την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων".
Είναι όμορφος ο αγώνας του Χριστιανού και ευγενέστερος όλων των άλλων. Ζούμε σε εποχές που οι προαιώνιες αξίες υποβαθμίζονται ραγδαία. Πράγματα που προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αναδύονται με απαιτήσεις από το βούρκο όλων εκείνων που "αισχρόν εστί και λέγειν". Γι' αυτό το λόγο και μας παρουσιάζονται με άλλα ονόματα. Οι λέξεις βία, τρομοκρατία, καταστροφή περιουσιών ακόμη και άγριοι ξυλοδαρμοί, μετονομάζονται σε "διαμαρτυρία", και αντικαθιστούν κάθε έννοια δικαιοσύνης. Η λέξη δικαιοσύνη, το πρώτο διαμάντι θρυμματίζεται πάνω στο αμόνι προσωπικών επιδιώξεων. Οι λέξεις "σχέση" και "σύντροφος" κυκλοφορούν στις συζητήσεις μας σαν τα τελευταία μοντέλα της οικογενειακής μας ζωής. Αυτές οι δυο λέξεις αντικατέστησαν τις αντίστοιχες και γεμάτες γοητεία και αξιοπρέπεια, "αρραβώνες" και "γάμος". Οι πρώτες γεμάτες πονηριά και σαρκικά υπονοούμενα, κρύβουν πολλή υποκρισία και προσπαθούν να σκεπάσουν την αμείλικτη φωνή της συνείδησης που αντιστέκεται στην κατρακύλα ενός ένδοξου προορισμού του ανθρωπίνου γένους.
Μανούλες που άλλοτε συγκινημένες, και με δάκρυα στα μάτια έστρωναν με χίλιες ευχές το νυφικό κρεβάτι της αγνής κορούλας τους, σήμερα στρώνουν το γεμάτο αμφιβολίες κρεβάτι για το "φίλο". Μπαμπάδες που άλλοτε γεμάτοι περηφάνια οδηγούσαν το κορίτσι τους στην εκκλησία για τη στέψη προσπαθούν να καλύψουν την αμηχανία τους, υποκρινόμενοι τον αδιάφορο, ή και τον προοδευτικό. "Είναι φυσικό" λένε. Η καρδιά τους όμως άλλα λέει και η συνείδηση το ίδιο.
Το δεύτερο διαμάντι, η ευσέβεια έγινε κι' αυτό ό,τι και το πρώτο, σκόνη. Η γεμάτη αναίδεια φράση "δεν με καλύπτει" είναι αυτή που αντικαθιστά το τρίτο διαμάντι την πίστη και όχι μόνο. Ξεπερασμένη και η σημασία της πίστης, είτε αναφέρεται για τους "συντρόφους", είτε για τον ίδιο τον Θεό. Ο "ερωτικός" ευτελίζει την λέξη αγαπημένος που είναι μεστή από το μεγαλείο της αληθινής αγάπης που θα φέρει στην ύπαρξη μια όμορφη και τίμια επόμενη γενεά που δεν θα ντρέπεται για τους γονείς της.
Το τέταρτο διαμάντι, η αγάπη, έχασε την λάμψη του. Υπομονή και πραότητα τα τελευταία στο κατάλογο, αλλά και τόσο σημαντικά. Αυτά τα έχουμε χάσει προ πολλού. Την υπομονή την συστήνουμε τυπικά στους συγγενείς του εκλιπόντος, την δε πραότητα πρέπει να την αναζητήσουμε στα λεξικά. Σκύβουμε και πάλι πάνω στην Βίβλο μας. Και διαβάζουμε. "Ο Χριστός εγεννήθη είς ημάς Δικαιοσύνη, αγιασμός και απολύτρωση… Το μυστήριο της ευσεβείας μέγα εστί. Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.. Ο δίκαιος θα ζήσει δια της πίστεως…" "αγαπάτε αλλήλους καθώς Εγώ σας αγάπησα…" "Με την υπομονή σας κερδίσατε τις ψυχές σας..", "Μάθετε από Μένα διότι πράος είμαι και ταπεινός στην καρδιά.." Αγωνίζου λοιπόν τον καλόν αγώνα της πίστης, κράτει την αιώνια ζωή στην οποία είσαι προσκαλεσμένος και ομολόγησε την καλή μαρτυρία μπροστά σε πολλούς μάρτυρες. Μην ξεχάσεις ποτέ ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και για σένα. Εάν θέλεις να διαβάζεις την Κ. Διαθήκη στην δημοτική μας γλώσσα, γράψε μας και θα λάβεις δωρεάν εγκεκριμένο από το Πατριαρχείο αντίτυπό της.