ΜΑΘΕΤΕ ΑΠ ΕΜΟΥ

«Μη φοβάστε…διότι σήμερα γεννήθηκε σε σας στην πόλη Δαβίδ Σωτήρας, όστις είναι Χριστός ο Κύριος» (Λουκ.2:10,11)

Περάσανε 2000 και πλέον χρόνια από τότε που ο ουρανός άνοιξε, και ο Αγγελιοφόρος του Θεού ανήγγειλε στους φοβισμένους τσοπάνηδες, το πιο χαρούμενο μήνυμα που ακούστηκε ποτέ. «Σήμερα γεννήθηκε σε σας Σωτήρας…» Οι επανειλημμένες προφητείες των ιερών βιβλίων, σχετικά με τον ερχομό του Μεσσία, άρχισαν εκείνη την βραδιά να εκπληρώνονται. Το σπέρμα της ξεγελασμένης και παρασυρμένης από τον Πονηρό Εύας γεννήθηκε. (Γέν.3:15) Το παιδί που θα σύντριβε το κεφάλι του Πονηρού, με κόστος τον δικό Του τραυματισμό, ήλθε. Ένας άλλος μεγάλος προφήτης είχε γράψει 7 αιώνες νωρίτερα: «Παιδί γεννήθηκε σε ημάς, Γιος δόθηκε σε ημάς, και η εξουσία Του θα είναι στον ώμο Του, και το όνομά Του θα καλεστεί Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης» (Ησ.9:6). Αυτό το παιδί, αυτός ο Γιος βρισκόταν τώρα ανάμεσά μας, σαν ένας από εμάς.

Λίγο πιο πέρα ήταν το κατάλυμα των προς απογραφή επισκεπτών και τα σπίτια των ντόπιων, των κατοίκων της Βηθλεέμ. Ακόμα πιο πέρα βρισκόταν το φωταγωγημένο παλάτι του Ηρώδη που διασκέδαζε με τους συνδαιτυμόνες του. Κανείς τους δεν αντιλήφθηκε τον ερχομό του παιδιού, του Γιου, που χώρισε την ιστορία του πολιτισμένου κόσμου στα δύο. Συνέχιζαν να κοιμούνται στο κατάλυμα, να διασκεδάζουν στο παλάτι, να απογράφονται. Οι τσοπάνηδες όμως έκαναν το χρέος τους. Πήγαν στον στάβλο, είδαν το βρέφος στην φάτνη, διαλάλησαν το γεγονός και επέστρεψαν δοξάζοντας και υμνώντας τον Θεό, για όλα όσα άκουσαν και είδαν. Παραλήπτες εν τούτοις αυτού του αγγελικού μηνύματος δεν ήταν μόνον οι λίγοι τσοπάνηδες που εκείνες τις ώρες φύλαγαν τα πρόβατά τους από την επιδρομή λύκων ή και κλεπτών, αλλά ολόκληρη η φοβισμένη, ή και διασκεδάζουσα ανθρωπότητα. Παραλήπτες ήταν και αυτοί που κοιμόταν στο κατάλυμα, ή στα σπίτια τους, καθώς και εκείνοι που γλεντοκοπούσαν στο παλάτι.

Φέτος θα γιορταστεί και πάλι ο κοσμοϊστορικός ερχομός του Σωτήρα Χριστού. Λίγοι, ελάχιστοι θα αγρυπνούν. Αυτοί και θα γιορτάσουν πραγματικά τον ερχομό του Παιδιού, του Γιου, που μας δόθηκε. Οι πολλοί θα κοιμούνται, θα απογράφουν και θα απογράφονται, θα διασκεδάζουν, θα ελπίζουν στους δικούς τους σωτήρες. Μερικοί ίσως να θαυμάσουν, όπως θαύμασαν όλοι εκείνοι που άκουσαν μεν τους απλοϊκούς ποιμένες, αλλά δεν έτρεξαν στην φάτνη, δεν δόξασαν ούτε και ύμνησαν τον Θεό.

Τέλος ελάχιστοι των ελαχίστων θα είναι αυτοί που θα έχουν τον Χριστό στην φάτνη της καρδιάς τους, που θα κρύβουν μέσα τους την αλήθεια της γέννησης, και που θα χαίρονται όπως οι τσοπάνηδες, υμνώντας και δοξάζοντας τον Θεό. Οι πολλοί θα σβήσουν τυπικά το 2012ο κεράκι της τούρτας των γενεθλίων του Χριστού, θα καμαρώσουν τα πολύχρωμα μπαλόνια και θα γευθούν το πλούσιο, ή το φτωχικό τραπέζι χωρίς να αντιληφθούν την παρουσία του Τιμώμενου Προσώπου. Αυτή είναι η κρίση του ατόμου, της οικογένειας, της κοινωνίας, του κόσμου, και όχι η οικονομική.

Χριστούγεννα χωρίς Χριστό. Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου τα φετινά Χριστούγεννα να μην είναι «μια από τα ίδια». Ας μην είναι ψεύτικα, ή κομμένα δέντρα στολισμένα με πολύχρωμα λαμπιόνια, εύθραυστες μπαλίτσες και κρεμασμένοι στα κάγκελα των μπαλκονιών αγιοβασίληδες. Ο Χριστός ζει, ο Χριστός ήλθε στον κόσμο μας αληθινός Σωτήρας και Κύριος. Ήλθε με την υπέροχη αποστολή να μας ξεμπλέξει από τα δίχτυα των πονηρών δυνάμεων που ρίζωσαν μέσα μας. Ήλθε για να πληρώσει στο ακέραιο το ηθικό χρέος του καθενός μας. Και το πλήρωσε στον Σταυρό με την αγία ζωή Του. Γι αυτό γεννήθηκε.

Ας ντύσουμε τις καρδιές μας με ένδυμα μετάνοιας και σαν τους τρεις μάγους ας Του προσφέρουμε τα δικά μας δώρα που είναι η Αναγνώριση της αποτυχίας μας στο να ζήσουμε σαν όντα πλασμένα κατ εικόνα και ομοίωση Θεού, η Ταπείνωση του «εγώ» μας που σπανίζει όπως ο χρυσός, και τέλος η Απονομή κάθε δόξας και τιμής σε Εκείνον που ανέλαβε και έφερε σε πέρας το έργο της σωτηρίας μας. Αυτά ας είναι τα δικά μας δώρα. Αναγνώριση, Ταπείνωση, Δοξολογία. Αυτά ας είναι και τα στολίδια της ντυμένης με μετάνοια καρδιάς μας.

Κάποτε είπε στους Ιουδαίους: «Πόσες φορές θέλησα να σας μαζέψω όπως η κλώσα μαζεύει τα κλωσσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά σεις δεν το θελήσατε».

Εμείς, εσύ κι εγώ, δεν θα το θελήσομε, ούτε και τώρα που τα αποτελέσματα της λανθασμένης μας πορείας είναι ολοφάνερα; Ο Χριστός πλούσιος ων, πτώχευσε για να πλουτίσουμε εμείς με την δική Του φτώχια (2α Κορ.8:9).

Είθε φέτος να γεννηθεί στην φάτνη της καρδιάς μας. Αν αυτό συμβεί, τότε όλα θα αλλάξουν και αυτή θα είναι η μόνη σωστή αλλαγή της ζωής μας και ο μόνος αληθινός πλούτος.... Ο αληθινός πλούτος μας βρίσκεται σε μια φάτνη, και όχι στα παγωμένα, ή και στα υγρά υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων….

Αλέξανδρος Δαδάος.