ΦΩΤΙΕΣ



Καταστροφικές φωτιές. Η υπ’ αριθμόν ένα συμφορά κάθε καλοκαιριού. Ζωές χαμένες και περιουσίες καταστραμμένες. Και όπως πάντα συμβαίνει, δεν είναι λίγοι, οι εκμεταλλευτές και τούτης της συμφοράς. Νέρωνες και συμφέροντα πάσης φύσεως απολαμβάνουν, νέμονται και σχολιάζουν την καταστροφή. Η υποκρισία για το ποιος ενδιαφέρεται περισσότερο για τους πυρόπληκτους, βρίσκεται στο ζενίθ.

Μια κοινωνία ψυχολογικά άρρωστη. Τούτη η πατρίδα πέρασε ένα δύσκολο αιώνα γεμάτο από πολέμους και όμως άντεξε. Κάθε δεκαετία σχεδόν και πόλεμος. Πόλεμος το 12, το 22, Γερμανική κατοχή το 40, Εμφύλιος σπαραγμός στη συνέχεια. Επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις στα ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα. Μίση αγεφύρωτα, και καταστροφές απερίγραπτες. Και όμως τα δάση ποτέ δεν είχαν τόσο μεγάλες πληγές. Ακούμε τώρα και για εισαγόμενες φωτιές.

Το φαινόμενο της φωτιάς στις μέρες μας παγκοσμιοποιήθηκε. Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία καψαλίστηκαν. Χώρες με φοβερές υποδομές δεν μένουν αλώβητες από τις καταστροφές της φωτιάς και της πλημμύρας. Στις πληγές αυτού του είδους ο κάθε σώφρων άνθρωπος, αν μη τι άλλο, εμψυχώνει αυτούς που βρίσκονται στη πρώτη γραμμή. Αν η αυλή μου, το κτήμα μου, ο δρόμος του χωριού μου έχουν χορταριάσει και δεν τα καθάρισα, τότε ο πρώτος που φταίει για το κάψιμο του σπιτιού μου και του χωριού μου είμαι εγώ. Το ξέρω πολύ καλά, άσχετα αν λόγω της ψήφου μου, φοβάται να το πει ο κάθε κυβερνητικός, η αντιπολιτευόμενος παράγοντας.

Ένας άλλος εξ ίσου υπεύθυνος είναι ο απρόσεκτος ή κακόβουλος εμπρηστής. Τελευταίος ίσως, στην ευθύνη είναι ο πυροσβέστης που καίγεται και κατηγορείται μέχρι τότε που θα σταλθούν συλλυπητήρια στους οικείους του για το «ηρωικό» κάψιμό του. Ο μέχρι την τελευταία του πνοή «ανοργάνωτος» και «διαλυμένος» πυροσβέστης γίνεται τώρα ήρωας! Τα πράγματα δυστυχώς έχουν αλλάξει, μαζί με όλες τις αξίες. Αλληλοκατηγορίες, ύβρεις, φτηνά επιχειρήματα και διαστρεβλωμένα σχόλια, σε φέρνουν σε αμηχανία. Το βλέπεις ολοκάθαρα ότι όλοι ασχολούνται μόνο για το ατομικό τους συμφέρον. Μόλις ανοίξουν το στόμα τους διαπιστώνεις αμέσως τις ιδιοτελείς επιθυμίες τους.

Σκύβεις και πάλι το κεφάλι και σου έρχονται στο νου τα λόγια του Ιησού Χριστού. «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί η γλώσσα». Αυτό που έχει μέσα της η καρδιά, αυτό και θα βγάλει. Και η ευχή ακόμη «ο Θεός να βάλει το χέρι Του σε τούτες τις καταστροφές» γίνεται αφορμή ειρωνικών σχολίων! Ακούμε τα τελευταία χρόνια για υπερθέρμανση του πλανήτη. Φέτος πήραμε μια γεύση. Όσοι διαβάζουν την Βίβλο δεν μπορούν παρά να σταθούν στο 3ο κεφάλαιο της 2ης επιστολής του Απ. Πέτρου. Εκεί γράφει στους χριστιανούς της εποχής του: Να ξέρετε αυτό το πράγμα, ότι τις τελευταίες μέρες θα έλθουν εμπαίκτες που θα περπατάνε σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες...

Θα λένε: «Που είναι η υπόσχεση της παρουσίας Του; Όλα είναι τα ίδια από τότε που έγινε ο κόσμος...» Διότι θεληματικά αγνοούν ότι γη και ουρανοί έγιναν με το Λόγο του Θεού,… ότι ο τότε κόσμος χάθηκε από κατακλυσμό… και για τον ίδιο λόγο οι σημερινοί ουρανοί και η γη φυλάσσονται για την φωτιά κατά την ημέρα της Κρίσης και του χαμού των ασεβών ανθρώπων… Θα έρθει όμως η μέρα του Κυρίου κατά την οποία οι ουρανοί και η γη θα παρέλθουν με ορμητικό συριγμό και τα στοιχεία καθώς θα καίγονται θα διαλυθούν και τα έργα που βρίσκονται σε αυτή θα κατακαούν… Σύμφωνα δε με την υπόσχεσή Του καινούριους ουρανούς και καινούρια Γη προσμένουμε στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί...»

Τρία πράγματα τονίζονται εδώ: Εμπαίκτες που θεληματικά αγνοούν τον Θεό, φωτιά που θα κατακάψει τη Γη και μια καινούρια δημιουργία για τους πιστούς.

Όταν ο Θεός δια του Λωτ ειδοποιούσε για την επικείμενη φωτιά των Σοδόμων, οι Σοδομίτες γελούσαν. Τους φάνηκε σαν «αστεϊζόμενος!» Ήταν τόσο καλά βολεμένοι στην καταπράσινη και εύφορη κοιλάδα των Σοδόμων. Ήταν σαν παράδεισος Θεού γράφει στη Γένεση πριν από την καταστροφή. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν ήταν αστείο. Η φωτιά κατάκαψε την Πεντάπολη. Ο Λωτ σώθηκε διότι πίστεψε.

Ο Θεός προειδοποιεί και όσοι Τον πιστεύουν σώζονται. Αυτοί και θα κατοικήσουν στην καινούρια Γη και τους καινούριους ουρανούς που με τόσο ενδιαφέρον αναζητούν οι επιστήμονες. Ζούμε σε μέρες σημαδιακές και αυτό το βλέπουμε καθαρά. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη ιστορική περίοδο ακούγονται τα λόγια του Χριστού. «Ιδού στέκομαι στην πόρτα και χτυπώ, εάν κάποιος ακούσει την φωνή Μου και μου ανοίξει, θα μπω και θα δειπνήσω μαζί του και αυτός μαζί Μου. (Αποκάλυψη 3:20)

Η φωνή του Χριστού είναι τελείως διαφορετική από την φωνή του κάθε ρητορικού εμπρηστή. Είναι φωνή γλυκιά, ήσυχη, ήρεμη γαλήνια. Φτάνει μέχρι την πόρτα της καρδιάς, χωρίς ποτέ να την παραβιάζει. Εσύ πρέπει να Του ανοίξεις και τότε όλα αλλάζουν. Τότε μια άλλη φωτιά θα ανάψει μέσα σου. Είναι η φωτιά του Αγίου Πνεύματος που φλογίζει τις καρδιές των πιστών ανθρώπων και τους δίνει τη δύναμη και το κουράγιο μέσα σε μια τέτοια κοινωνία άρνησης και εμπαιγμού, να υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας όχι με υψωμένες γροθιές μίσους και καρδιές ξεχειλισμένες από δηλητήριο, αλλά με υψωμένα χέρια προσευχής και καρδιές γεμάτες από αγάπη. Όχι με εμπρηστικές κραυγές που σπέρνουν την διχόνοια αλλά με το παράδειγμα του Ιησού που είπε : «Μάθετε απ’ Εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός στη καρδιά».

Λόγια τόσο όμορφα και τόσο ξεχασμένα! Σκέψου πόσο διαφορετική θα ήταν η πατρίδα μας αν δεν υπήρχαν οι εμφύλιες αναστατώσεις. Αν βλέπαμε τα πράγματα με αγάπη Χριστού. Άνοιξε λοιπόν την καρδιά σου στον Χριστό, ζήτησέ Του να σε οδηγήσει σε μια συνάθροιση πιστών ανθρώπων, ανθρώπων που σαν και σένα διψούν για το καλό, για το αγνό για το θεϊκό. Τούτη τη Γη την καίει η αφροσύνη του ανθρώπου και τις ψυχές τις καίνε οι εμπρηστικές κραυγές εκείνων που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τις γαληνεύουν και να τις ηρεμούν. Οι τηλεοράσεις μας έχουν γίνει επικίνδυνα πυρηνικά εργοστάσια για τις ψυχές μας. Όμως εσύ μην παρασυρθείς.

Μόνο ο Χριστός πλήρωσε πανάκριβα για σένα και μόνο η αγκαλιά του Χριστού είναι διάπλατα ανοιχτή στο Σταυρό του Γολγοθά. Μόνο αυτή η αγκαλιά δεν έχει κανένα συμφέρον από σένα. Η χαρά του Χριστού είναι η δική σου σωτηρία. Και αυτή τη σωτηρία μόνο ο Χριστός την χαρίζει. Καινούρια Γη και καινούριοι ουρανοί περιμένουν τους Χριστιανούς. Ο Κύριός μας, είπε φεύγοντας. Μη φοβάστε. Στο σπίτι του Πατέρα μου είναι πολλά σπίτια, πηγαίνω να σας ετοιμάσω τόπο για να είστε μαζί Μου. Δεν είναι υπέροχο; Πάρε την απόφαση. Το έργο της σωτηρίας σου έγινε στο σταυρό και το χρέος σου ξοφλήθηκε από τον ίδιο τον Χριστό.

Αλέξανδρος Δαδάος
Αρχή της σελίδας Αρχή της σελίδας dadaos@epean.org

Αρχική σελίδα Home