ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑ

"Ιδών τους όχλους εσπλαχνίσθη δι αυτούς διότι ήσαν Ι ΗΣΑΝ ΕΚΛΕΛΥΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΣΚΟΡΠΙΣΜΕΝΟΙ ΩΣ ΠΡΟΒΑΤΑ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑ ΠΟΙΜΕΝΑ". (Ματθ.9:36)

Το 9ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου που έγραψε ο ευ. Ματθαίος, είναι μια ανθοδέσμη των ευεργετικών επεμβάσεων του Ιησού Χριστού, στην τότε κοινωνία. Αρχίζει με την σωματική και ψυχική θεραπεία ενός παράλυτου, συνεχίζει με το κάλεσμα του φοροεισπράκτορα Ματθαίου κοντά Του, προχωρεί με την θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας, της ανάστασης της κόρης ενός τοπικού άρχοντα, της θεραπείας δύο τυφλών και ενός δαιμονιζόμενου κωφού. Κλείνει με την περιοδεία του Ι. Χριστού σε πόλεις και χωριά, και με την επισήμανσή Του ότι ο κόσμος ήταν απελπισμένος και σκορπισμένος σαν πρόβατα που δεν είχαν ποιμένα. Τούτη η τελευταία επισήμανση συνοδεύεται με την εισήγησή Του προς τους μαθητές να ζητήσουν από τον Θεό να στείλει εργάτες, δηλ. πνευματικούς ανθρώπους που θα καθοδηγήσουν τον λαό.

Ανάγλυφη και τούτη η εικόνα του 9ου κεφαλαίου, με την σημερινή εικόνα του λαού μας. Παράλυτη ψυχικά, σωματικά και πνευματικά η κοινωνία μας. Πολλοί οι φοροεισπράκτορες μιας πολιτείας που αιμορραγεί οικονομικά και ηθικά, "νεκροί" οι νομιζόμενοι πολιτικοί και κοινωνικοί εν γένει άρχοντες, τυφλοί οι ροπαλοφόροι, κωφοί οι δαιμονιζόμενοι με τα καλάζνικοφ. Μια κοινωνία που δεν έχει ποιμένα και περιπλανάται απελπισμένη και διασκορπισμένη, ψάχνοντας στους ζέοντας κάδους των σκουπιδιών για να τραφεί με τα σαρκικά και ηθικά αποφάγια, που και αυτά βρίσκονται σε αποσύνθεση.

Αυτή είναι η εικόνα της σημερινής κοινωνίας μας. Σχεδόν τίποτα δεν θυμίζει κάποια ανθρώπινη αξία, και πολύ περισσότερο κάποια πνευματική Χριστιανική αξία. Καμιά αναφορά στον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου, ούτε και στις δύσκολες στιγμές μας. Σε πόλεις και χωριά δεν γίνεται αντιληπτό, ούτε ακούγεται κάτι σχετικά με το κάλεσμα του Ιησού Χριστού, ώστε ο Θεός να στείλει πνευματικούς εργάτες. Αρχηγοί και αρχηγίσκοι, φτύνουν μετά βδελυγμίας τις ιδέες υπέρ των οποίων ήταν λάβροι μόλις χτες. Επίδοξοι κυβερνήτες και ποιμένες σκορπίζουν ψεύτικες υποσχέσεις, φόβο και μίσος προσπαθώντας να ξεγελάσουν τα άβουλα πρόβατα, που άγονται και φέρονται, και που τελικά κατασπαράζονται μεταξύ τους. Η κοινωνία καταρρέει, η αθεΐα κατακλύζει τα πάντα σαν το τσουνάμι της ΝΑ Ασίας και σαν τον σεισμό της Φουκοσίμα. Τίποτα δεν μένει όρθιο. Μια φουσκωμένη παιδική μπάλα θα βρεθεί ίσως ταλαιπωρημένη και θαλασσοδαρμένη μίλια μακριά, για να θυμίζει σαν αναμνηστικό δώρο ένα χαμένο υλιστικό και ανώφελο "προοδευτικό" κόσμο. Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό της ψευτιάς, της υποκρισίας και της κατάρρευσης, κάθομαι πάνω στα συντρίμμια, σαν τον γιαπωνέζο ναυαγό στην στο κομμάτι της στέγης του σπιτιού του.

Σε τούτη την απελπιστική μου θέση υψώνω τα μάτια προς τον Ουρανό, και γαντζώνομαι, και βιδώνομαι πάνω στον Σταυρό Σου Κύριε. Μόνο αυτό μπορώ, και μόνο αυτό κάνω, ψελλίζοντας:

Κύριε, σε παρακαλώ δες τα συντρίμμια της καύχησής μου γύρω μου, και συγχώρεσέ με. Έφτιαξα το δικό μου πλαστικό, ψεύτικο, "προοδευτικό" κόσμο. Σε αγνόησα, Σε περιφρόνησα και τώρα άστεγος περιπλανιέμαι καθισμένος πάνω στα συντρίμμια της "προόδου" και της εγωιστικής μου περιουσίας. Κύριε σε παρακαλώ, ας μην χαθώ. Σε περιμένω. Μόνο σε Σένα ελπίζω. Σε Σένα που γιάτρεψες και συγχώρεσες τον παράλυτο, που κάλεσες τον φοροεισπράκτορα και τον έκανες Ευαγγελιστή, σε Σένα που γιάτρεψες την αιμορραγούσα γυναίκα, που ανάστησες την κόρη του άρχοντα, που γιάτρεψες τους τυφλούς, σε Σένα που αποκατάστησες ακόμα και τον κωφό δαιμονιζόμενο. Λυπήσου την πατρίδα μου και τα χωρίς ποιμένα πρόβατά της. Γίνε Συ ο Ποιμένας της πατρίδας μας…. Αλέξανδρος Δαδάος