ΣΜΥΡΝΗ:
ΦΤΩΧΗ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΗ, ΑΛΛΑ ΠΛΟΥΣΙΑ

 

"Και προς τον άγγελο της εκκλησίας των Σμυρναίων, γράψε:… Ξέρω τα έργα σου και τη θλίψη σου και τη φτώχεια σου, (είσαι όμως πλούσιος)…." (Αποκάλυψη β΄ 8-10).

Σμύρνη! Μια πολύ αγαπητή πόλη σε όλους τους Έλληνες, που για μας τους Σαμιώτες, έχει μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μας. Είναι γειτόνισσά μας, συγγενής μας, που κατά την μακραίωνη ιστορία της ακούσαμε πολλές φορές τόσο τις εκδηλώσεις χαράς, όσο και τα βογκητά της. Ιδρύθηκε, κατοικήθηκε και μεγαλούργησε με Έλληνες. Μερικοί όταν την θυμούνται, μιλούν για χαμένες πατρίδες, άλλοι, πιο αδούλωτοι, για σκλαβωμένες πατρίδες. Ανάμεσα σε αυτούς τους τελευταίους κατατάσσεται στην πλειονότητά του και ο Σαμιακός λαός. Κάθε ένδοξη και πολιτισμένη σελίδα της είναι γραμμένη από Έλληνες και κάθε σκοτεινή από κατακτητές. Ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος έβαλε την σφραγίδα του με δικά του ρυμοτομικά σχέδια. Η Σμύρνη λόγω της ομορφιάς και της ακτινοβολίας της, ήταν γνωστή σαν το "κόσμημα της Μικράς Ασίας", και είχε το ασφαλέστερο λιμάνι. Στους Βιβλικούς χρόνους, κάτω από την Ρωμαϊκή κατοχή, είχε μια ακμάζουσα οικονομία, διότι ήταν πάνω στον κύριο εμπορικό δρόμο από την Ρώμη για την Περσία και την Ινδία.

Όμως η Σμύρνη ήταν υπερβολικά ειδωλολατρική. Ήταν το κέντρο προσκύνησης του Ρωμαίου Αυτοκράτορα, και υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στους θριάμβους του Καίσαρα Τιβέριου. Στο ένα άκρο της κυρίας οδού, της "οδού του χρυσού", στεκόταν ο Ναός του Διός και στο άλλο ο Ναός της Κυβέλης, της "μητέρας των θεών. Τον Χριστό σαν Σωτήρα τον δέχτηκε πολύ νωρίς και υπήρχε ζωντανή εκκλησία από τα πρώτα κιόλας χρόνια. Σ' αυτή την εκκλησία ο Ιησούς Χριστός υπαγορεύει στον Ιωάννη, την επόμενη μετά από την Έφεσο επιστολή Του. (Αποκ. Β΄ 8-11).

Οι πιστοί αυτής εκκλησίας ήταν θύματα σκληρών διωγμών. Οι λεγόμενοι "δεκατιστές" κατήγγειλαν τους Χριστιανούς στην Ρωμαϊκή κυβέρνηση και ανταμειβόταν με το 10% των "αιρετικών" εσόδων. Έτσι οι πιστοί έχαναν τις περιουσίες τους, έπεφταν σε ένδεια και πολλοί πέθαιναν στις φυλακές, ή με μαρτυρικό θάνατο. Είχαν μόνο μια εκλογή. Να υποκλιθούν στον Καίσαρα σαν Κύριο, ή να υποστούν μαρτυρικό θάνατο. Οι αληθινοί πιστοί απαντούσαν με τα λόγια που είναι ανεξίτηλα καταγεγραμμένα στην εκκλησιαστική ιστορία: "Ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος και κανείς άλλος". Αυτός είναι και ο λόγος που ο Ιησούς τους υπενθυμίζει τα δικά Του βασανιστήρια και τον μαρτυρικό Του θάνατο που όμως τον νίκησε και έτσι κατά τον ίδιο τρόπο υπόσχεται ανάσταση και στους ίδιους, αν μείνουν πιστοί. Τους βεβαιώνει ότι γνωρίζει την πίστη τους, παρά τους σφοδρούς διωγμούς και την φτώχεια τους. Στην πραγματικότητα όμως είναι πολύ πλούσιοι στα μάτια Του, διότι έχουν κερδίσει αιώνιες ανταμοιβές.

Δεν υπάρχει ούτε μια λέξη επίπληξης για την εκκλησία της Σμύρνης όπως συμβαίνει σε όλες σχεδόν τις υπόλοιπες εκκλησίες. Αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο μάθημα. Μία εκκλησία ή ένα άτομο που έχει διωγμούς για την πίστη του, είναι συνήθως πιο ευσεβές και πιο πιστό από κάποιο άλλο επίσης πιστό που ζει όμως άνετα και χωρίς δοκιμασίες. Ο Ιησούς σκύβει με ιδιαίτερη αγάπη στο πονεμένο , στο φτωχό, στο διωκόμενο προβατάκι Του και του δίνει κουράγιο να αντιμετωπίσει τυχόν επερχόμενες δοκιμασίες. Σήμερα δεν ζούμε πια στις άγριες εποχές των διωγμών, τουλάχιστον στην χώρα μας. Υπάρχουν εν τούτοις χώρες που οι διωγμοί εξακολουθούν να είναι άγριοι και φοβεροί. Συνεχώς στις Χριστιανικές ενώσεις φτάνουν φοβερές ειδήσεις για διώξεις Χριστιανών, εκ του λόγου και μόνον ότι είναι Χριστιανοί. Παρ' ό,τι όμως δεν διωκόμαστε, στην πραγματικότητα υπάρχει μια άλλη σκλαβιά πολύ πιο χειρότερη, διότι αυτή αφορά τόσο την τωρινή όσο και την αιώνια ζωή μας. Και αυτή η σκλαβιά λέγεται αμαρτία. Το γράμμα προς την εκκλησία της Σμύρνης αφορά την κάθε εκκλησία, αλλά και το κάθε μέλος της. Ο Χριστός ζητάει από όλους να μείνουμε πιστοί στις αξίες του Ευαγγελίου σε πείσμα της σκλαβιάς του υλιστικού ρεύματος που παρασύρει τα πάντα και που οι εκβολές του βρίσκονται στην απώλεια.

Σήμερα η σκλαβιά του υλισμού κυριαρχεί μαζί με την φτώχεια των αξιών. Όλοι μας ξέρουμε ότι δεν πάει άλλο. Οι οικογένειες φτώχυναν σε αξίες. Δεν υπάρχουν οι δεσμοί και οι αξίες της. Βεβήλωση και αυτών ακόμη των συμβόλων. Εθνικά και εκκλησιαστικά σύμβολα βεβηλώνονται κατά τον πιο βάρβαρο τρόπο. Όλες οι υποσχέσεις όλων των ηγετών αναφέρονται στο οικονομικό τομέα και μόνον σε αυτόν. Ακόμη και η ευλογία της τεκνοποιίας βγήκε στο πλειστηριασμό. Όσα ακούστηκαν το τελευταίο καιρό τίποτα δεν αφορούσε κάτι άλλο, εκτός από τα οικονομικά, ωσάν να μην υπάρχει η μάστιγα των ναρκωτικών, η ασέβεια, η ανηθικότητα και τόσα άλλα που κυριαρχούν στη σημερινή κοινωνία. Από πουθενά δεν ακούστηκε το τυπικό έστω εκείνο "με τη βοήθεια του Θεού." Κανένας δεν σήκωσε τα μάτια προς τον ουρανό και κανένας δεν είπε "ας βοηθήσει ο Θεός αυτόν τον τόπο."

Η επιστολή προς τους Σμυρναίους είναι και αυτή πολύ επίκαιρη. Η υποβάθμιση κάθε πνευματικής αξίας, ο υπέρ τονισμός κάθε υλιστικής θεωρίας και πρόσκαιρης απόλαυσης, ο εκμαυλισμός των πάντων, η προβολή της σάρκας και της βίας συνιστούν πνευματικούς διωγμούς και ψυχικούς εκβιασμούς. Ο κατήφορος προχωρεί με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς. Το κακό ωραιοποιείται, το καλό αγνοείται, ή ξεθωριάζει. Κανείς σωστός γονιός δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με την συμπεριφορά και την εμφάνιση αγοριών και κοριτσιών. Η κρίση έρχεται. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Μόνο ο Ιησούς Χριστός. Κάνε το καθήκον σου σαν πολίτης αλλά πρώτα στον Κύριο. Αυτός είναι ο μόνος που κρατάει τον λόγο Του γιατί Αυτός μας αγάπησε. Αυτός κρατάει στα χέρια Του το Σύμπαν. Αυτός και θα βάλει την τάξη. Ο κόσμος θα εξακολουθήσει να ζητάει άλλους δρόμους και άλλους κυβερνήτες. Στο τέλος που δεν φαίνεται πια και από επιστημονικής ακόμη πλευράς να είναι μακριά, θα βρει και θα βάλει δικό του αρχηγό. Τον "αντί του Χριστού", δηλ. τον Αντίχριστο.

Εσύ ποιον θα έχεις; Θα μείνεις κοντά στο Χριστό; Θα μείνεις αδιάφορος; Θα πας με τον Αντίχριστο; Ένας ωραιότατος εκκλησιαστικός ύμνος λέγει "Τον νυμφώνα Σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα δεν έχω ίνα εισέλθω εις αυτόν…". Όμως αυτό το ένδυμα το δίνει ο Χριστός καθαρό και δωρεάν. "Πίστεψε και θα σωθείς συ και το σπιτικό σου", είπε ο Απ. Παύλος στον δεσμοφύλακα του, στους Φιλίππους. Γονάτισε και ζήτησε συγχώρηση. Τόσο απλά, τόσο όμορφα, τόσο σίγουρα. Ο Χριστός δεν διώχνει κανέναν. Το χρέος πληρώθηκε από τον Ίδιο στο Γολγοθά.