ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΒΙΒΛΟΣ

Αμέσως μετά την Δημιουργία πανανθρώπινη είναι και η μαρτυρία της συνείδησης για την ύπαρξη και την μέριμνα του Θεού για τον καθένα μας.

Τι είναι η συνείδηση; Τα διάφορα λεξικά γράφουν διάφορες γνώμες, όπως «συνείδηση είναι η αίσθηση του σωστού και του λάθους». «Είναι αισθήματα μέσα στα άτομα που πληροφορούν και προειδοποιούν για το τι είναι δίκαιο και τι άδικο κλπ, κλπ.». Οι σοφοί προγονοί μας θα την ονομάσουν αλάνθαστο θεό που παρακολουθεί τον κάθε άνθρωπο. Ο βασιλιάς Σολομών πριν από 3000 χρόνια έγραψε: «Λύχνος του Κυρίου είναι το πνεύμα του ανθρώπου το οποίο διερευνά πάντα τα ενδόμυχα της καρδίας». (Παροιμίες 20:27). Πιο απλά αυτό που λέμε συνείδηση είναι το λυχνάρι του Θεού που διερευνά τα ενδόμυχα της καρδιάς μας.

Αν τα λόγια αυτά γραφόταν στην σημερινή τεχνολογική εποχή μας πιθανόν τη λέξη λύχνος να αντικαθιστούσε ο προβολέας. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι τα έθνη που δεν έχουν ακούσει τίποτα περί του αληθινού Θεού και του Νόμου που δόθηκε στο όρος Σινά, έχουν την συνείδηση, και αυτή είναι ο νόμος Του γραμμένος στις καρδιές τους. Εκείνη την ημέρα όταν ο Θεός δια του Ιησού Χριστού θα κρίνει τα κρυφά των ανθρώπων, θα κριθούν και αυτοί σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. (Ρωμ. 2ο κεφ.).

«Η συνείδησή μου δεν με ελέγχει σε τίποτα» ακούμε αρκετές φορές να λέγεται. Ακόμη και άνθρωποι που δεν είναι Χριστιανοί δέχονται ότι μέσα μας υπάρχει κάτι που μας καθοδηγεί και επεμβαίνει στις ενέργειές μας. Άλλοτε είναι μια λεπτή και γεμάτη ευγένεια συγκατάθεση, που μας γεμίζει ικανοποίηση και άλλοτε ένας δριμύς έλεγχος που δεν μας αφήνει ήσυχους μέρα και νύχτα.

Γεγονός λοιπόν αναμφισβήτητο και πανανθρώπινο, είναι ότι μέσα μας υπάρχει κάτι το πολύ συγκεκριμένο και ξεχωριστό από το είναι μας, που κοντρολάρει τις πράξεις μας. Είναι δε αξιοσημείωτο, ότι αυτό το κάτι επεμβαίνει ακόμη και στα κίνητρα των πράξεών μας προτού εκδηλωθούν. Αυτό το κάτι δεν είναι απλά ένα αίσθημα γνώσης του καλού και του κακού. Είναι κάτι, πολύ πιο συγκεκριμένο, κάποιος που ελέγχει πράγματα που κανείς άλλος δεν ξέρει εκτός από τον εαυτό μας.

Ποιος είναι λοιπόν αυτός που κάνει κουμάντο ακόμη και στις προθέσεις μας; Ποιος είναι αυτός που αν αψηφήσουμε τις προειδοποιήσεις του μας ελέγχει μέχρι το τέλος της ζωής μας; Τι είναι αυτό το ασήκωτο βάρος με τις γνωστές μας φοβερές τύψεις της συνείδησης; Ανοίγουμε ξανά την Βίβλο μας, τον αψευδή λόγο του Θεού και διαβάζουμε: «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης, και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν». (Γέν. 2:7).

Περάσανε 3500 χρόνια από τότε που ο Μωυσής έγραψε αυτά τα λόγια και είναι αληθινά και επίκαιρα για όλους τους ανθρώπους, όλων των γενεών. Πλασμένοι από το χώμα της Γης, θρεμμένοι και μεγαλωμένοι από το χώμα της Γης και επιστρέφοντες στο χώμα της Γης. Μέσα μας όμως υπάρχει η ανάσα του Θεού και είμαστε ζωντανές ψυχές. Η πνοή του Θεού δεν θα πάει στη Γη, δεν θα θαφτεί και δεν θα διαλυθεί. Θα επιστρέψει στον Θεό. Να θυμάσαι τον πλάστη σου πριν γεράσεις και πριν «…επιστρέψει το χώμα εις την Γην καθώς ήτο και το πνεύμα επιστρέψει εις τον Θεόν όστις έδωκεν αυτό…». (Εκκλησιαστής 12:7). Αν η ψυχή δεν είναι καθαρή πως θα σταθεί στους πεντακάθαρους ουρανούς μπροστά στο Θεό; Είναι όμορφα τα λόγια της εκκλησίας «τον νυμφώνα Σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ. Λάμπρυνόν μου την στολή…».

Ο Ιησούς Χριστός και μόνος Αυτός μπορεί και θέλει να λαμπρύνει την στολή μας διότι «Το αίμα του Ιησού Χριστού του Γιου του Θεού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία».( Ιωαν Α΄ 1:7). Ας ακουμπήσουμε λοιπόν στον μόνο Σωτήρα και Λυτρωτή μας τον Ιησού Χριστό ο οποίος πλήρωσε το χρέος μας και ο οποίος είπε ότι όποιος πάει σε Κείνον δεν θα διωχτεί. Η αγάπη Του για μας τον ανέβασε στον Σταυρό και τον κατέβασε στον τάφο. Ο Θεός όμως τον ανάστησε και τώρα βρίσκεται στον ουρανό στα δεξιά του Πατέρα και μεσιτεύει για τους δικούς Του. Γιατί να στερηθούμε μιας τέτοιας δωρεάν σωτηρίας; «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας, Θεού το δώρον» (Εφ. 2:8).

Μερικοί έχουν κατά τον απόστολο Παύλο την συνείδηση καυτηριασμένη και δεν καταλαβαίνουν πολλά πράγματα γιατί άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες των καρδιών τους στον εχθρό των ψυχών τους. Είναι νεφέλες άνυδρες υπό ανέμου φερόμενες, κολλημένοι και καρφωμένοι στην ύλη. Καράβια χωρίς τιμόνι, βάρκες χωρίς κουπιά στην θύελλα της ζωής και στις γεμάτες από υφάλους θάλασσές της.

Η δική μας συνείδηση που βρίσκεται; Που κατατάσσεται; Αν υπάρχει έλεγχος, αυτό είναι καλό σημάδι. Αν ανταποκριθούμε με μετάνοια μπροστά στον Εσταυρωμένο Σωτήρα μας, τότε σφραγίσαμε το διαβατήριό μας με την ανεξίτηλη σφραγίδα του τίμιου Αίματος του Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να γίνει εδώ και τώρα διότι στον Άδη «ουκ έστι μετάνοια» και το αύριο δεν είναι σίγουρο για κανέναν.