«Παιδί γεννήθηκε σε εμάς, Γιος δόθηκε σε εμάς…» (Ησ.9:6)

Χριστούγεννα! Η πρώτη από τις μεγάλες γιορτές του Χριστιανικού κόσμου.
Οι Άμβωνες όλων των Χριστιανικών Ναών θα διακηρύξουν το χαρούμενο μήνυμα της γέννησης του Ιησού Χριστού, της ενανθρώπησης του Υιού του Θεού, του μεγάλου μυστηρίου της ευσέβειας, όπως το αποκαλεί ο μέγας των Εθνών Απόστολος Παύλος.
Στα πέρατα του κόσμου θα αναγγελθεί και θα γιορταστεί τούτος ο ερχομός. Εφημερίδες θα το γράψουν, ραδιόφωνα θα το αναγγείλουν, τηλεοράσεις θα το δείξουν, δορυφόροι θα το δεχτούν και θα το αναμεταδώσουν, απλοί άνθρωποι θα το αποδεχτούν. Χριστουγεννιάτικα δέντρα, σπίτια, αυλές, μέγαρα, και καλύβες θα στολιστούν, θα φωταγωγηθούν, γιορταστικά τραπέζια φτωχικά, ή πλούσια θα στρωθούν.
Και στις πέντε ηπείρους και σε όλους τους ωκεανούς θα ακουστεί τούτο το χαρούμενο γεγονός.

Ο Υιός του Θεού, υιός της Παρθένου έγινε.

Και όλα αυτά προς χαρά του αληθινά Χριστιανικού κόσμου, προς υπενθύμιση στους τυπικούς Χριστιανούς και προς μαρτυρία εις όλους τους υπόλοιπους.
Που να φανταζόταν αυτά τα μεγαλεία οι απλοί ψαράδες της Γεννησαρέτ όταν τους έλεγε ο Δάσκαλός τους
«Πορευθέντες μαθητεύσετε όλα τα Έθνη! Κηρύξετε το ευαγγέλιο της σωτηρίας του κόσμου…».
Το χρέος των αμαρτιών τους έχει πληρωθεί! Είναι ξεχρεωμένοι! Τετέλεσται! Τα πλήρωσα Εγώ όλα. Εγώ είμαι το φως του κόσμου, Εγώ ο Δρόμος, η Αλήθεια, η Ζωή. Εγώ είμαι το μόνο ισοδύναμο, ο Άρτος της Ζωής.

Τούτα τα χαρούμενα νέα θα τα γιορτάσουν και θα τα ζήσουν ουσιαστικά και τυπικά οι άνθρωποι της ευδοκίας του Θεού, όλοι εκείνοι που περίμεναν έναν τέτοιο ερχομό στην ζωή τους, και που όταν ήλθε τον αποδέχτηκαν και τον αποδέχονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι.
Η γλυκιά προσμονή έγινε πραγματικότητα. Το σπέρμα της γυναίκας που ο Θεός υποσχέθηκε στους καταχρεωμένους, φοβισμένους, γυμνούς και αξιολύπητους πρωτόπλαστους ήλθε. Τα όνειρα των ευσεβών ανθρώπων όλων των γενεών πραγματοποιήθηκαν. Οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης συγκεκριμένες και απίστευτα τολμηρές εκπληρώθηκαν.

«Αυτός ο Κύριος θα σας δώσει σημείο, ιδού η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει Γιο και θα καλεστεί το όνομά Του Εμμανουήλ» (Ησ.7:14).

«Παιδί γεννήθηκε εις ημάς, Υιός εδόθη εις ημάς και θα ονομαστεί Θεός Ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων Ειρήνης...» (Ησ.9:6).

Θεός ισχυρός!, απίστευτα τολμηρή δήλωση σε ένα αυστηρά θεοκρατικό έθνος όπως ο λαός Ισραήλ.
Θα γεννηθεί στην Βηθλεέμ λέει άλλος προφήτης.
Οι Μάγοι της Ανατολής Τον περίμεναν, και είδαν στην πατρίδα τους το σημάδι της άφιξής Του.
Η βεβαιότητά τους ήταν τόσο μεγάλη που δεν δίστασαν πεζοί να διασχίσουν χώρες και χωριά για να βρεθούν στον τόπο του ερχομού Του, να Τον προσκυνήσουν σαν Βασιλιά, και να Του προσφέρουν τα δώρα τους.

Οι Έλληνες Τον λάτρευαν, Του είχαν χτίσει βωμό, και Τον πίστευαν, αν και δεν Τον γνώριζαν.
Ήξεραν, ή τουλάχιστον διαισθανόταν πως πέρα από την πολυθεΐα υπήρχε ο Ένας, ο Αληθινός, ο χωρίς τα ανθρώπινα πάθη Θεός.
Διαπίστωσαν πως δεν ήταν η πτέρνα του Αχιλλέως εκείνη στην οποία αναφερόταν οι αρχαίες πανανθρώπινες παραδόσεις, ούτε και ο Αχιλλέας ήταν το σπέρμα της γυναίκας, για το οποίο αυτές έκαναν λόγο.
Η φτέρνα του ήταν πολύ ευάλωτη και μόλις κεντήθηκε, τον θανάτωσε.

Όλες αυτές οι ιστορίες και οι παραδόσεις σε ένα σημείο συγκλίνουν. Υπήρχε σφοδρή επιθυμία του ευσεβούς ανθρώπου να πλησιάσει τον Θεό, τον Δημιουργό Του. Η ίδια σφοδρή επιθυμία υπήρχε και από το μέρος του Θεού και Δημιουργού, να πλησιάσει και Αυτός, και να φέρει κοντά Του το δημιούργημά Του, τον Άνθρωπο.

«Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ που φονεύεις τους προφήτες, και λιθοβολείς τους απεσταλμένους σε σένα, πόσες φορές θέλησα να μαζέψω τα παιδιά σου με τον ίδιο τρόπο που η όρνιθα μαζεύει κάτω από τις φτερούγες της τα κλωσόπουλά της και δεν το θελήσατε». (Ματθ.23:37).

Τούτες οι δυο επιθυμίες ανταμώθηκαν τελικά στην Βηθλεέμ, μέσα σε μια φάτνη.
Ο Υιός του Θεού, υιός της Παρθένου έγινε, για τους ανθρώπους της ευδοκίας του Θεού, όπως γράφει το αρχαίο κείμενο της Καινούριας του Θεού Διαθήκης.
Βεβαίως τούτη η μεγαλειώδης προσέγγιση είχε ένα βαρύ κόστος για τον Δημιουργό μας.
Ταπείνωση στην φάτνη, δοκιμασία υπό την ανθρώπινη μορφή και τελικά μαστίγιο, εμπτυσμό, λοιδορία, Γολγοθά και θάνατο πάνω στον Σταυρό.
Έτσι πλήρωσε ο Θεός την επιθυμία μου και την επιθυμία σου να Τον πλησιάσουμε.
Με αυτόν τον τρόπο μεταβαίνουμε από τον θάνατο στην Ζωή.

Σήμερα οι ευσεβείς άνθρωποι περιμένουν ξανά την Δεύτερη Παρουσία του Θεού στη Γη Του και Γη μας.
Θα έλθει και αυτή η παρουσία, όπως ήλθε και η πρώτη, αλλά όχι σε μια φάτνη της Βηθλεέμ.
Θα έλθει σαν Βασιλιάς για να αρπάξει τους δικούς Του σαν κλέπτης εν νυκτί.

Θα είμαι ανάμεσα σε αυτούς;
Εσύ θα είσαι;

Ναι, θα είμαστε και οι δυο μας αν πρώτα γεννηθεί στην φάτνη της καρδιάς μας.
Θα είμαστε αν τα χνώτα των «αλόγων» που χνωτίζουν την καρδιά μας αντικατασταθούν με τα χνώτα του Υιού του Θεού που Γιος της Παρθένου έγινε.

Μακάρι, μακάρι, μακάρι.

Τέτοια γεννητούρια ας είναι τα «καλά Χριστούγεννα» των ευχών μας. Αληθινά, εγκάρδια, πραγματικά. Αμήν.

Καλά Χριστούγεννα!