ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣΗ

«Όστις (Ι. Χριστός) παρεδόθη δια τις αμαρτίες ημών και ανέστη δια την δικαίωση ημών» (Ρωμ.4:25)

Όπως το «εν τούτω νίκα», χαραγμένο στο λάβαρο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν σημείο αναφοράς, πίστης και ενότητας του Βυζαντινού Έθνους, έτσι και το παραπάνω εδάφιο είναι το νικηφόρο λάβαρο και το σημείο αναφοράς πίστης και ενότητας ολοκλήρου του Χριστιανικού κόσμου.

Αυτή η λιτή φράση βεβαιώνει την μέσω του Ιησού Χριστού επανασύνδεση του εκτροχιασμένου ανθρωπίνου γένους με τον Δημιουργό του. Όλα τα Χριστιανικά δόγματα και οι Χριστιανικές ομολογίες είναι κατά κάποιο τρόπο τα βαγόνια ενός σιδηροδρόμου που μεταφέρουν το Ευαγγέλιο του Χριστού σε όλη την υδρόγειο.

Το παραπάνω χωρίο είναι επίσης το πιστοποιητικό που βεβαιώνει πως ο Χριστιανικός κόσμος είναι «ελεύθερος των βαρών της αμαρτίας» και δικαιωμένος απέναντι στον Θεό και Πατέρα, χάριν της Θυσίας και της Ανάστασης του Ιησού Χριστού.

Με πιο κατανοητά λόγια, ο Ιησούς Χριστός, ο Μονογενής Γιος του Θεού πλήρωσε στον Γολγοθά το χρέος των αμαρτιών μας, και ο Πατέρας Θεός ανασταίνοντάς Τον απέδειξε πως δέχτηκε την προσφορά του Αίματός Του σαν αντίτιμο των αμαρτιών μας.

Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι η εξοφλητική απόδειξη με την οποία ο Πατέρας βεβαιώνει την δικαίωσή μας και την απαλλαγή μας από τα δεσμά της αμαρτίας. Αυτό μας το λέει ολοκάθαρα και ολόκληρη η Αγία Γραφή.

Αυτό σημαίνει το «ο Θεός τόσο αγάπησε τον κόσμο ώστε έδωκε τον Υιό Του τον Μονογενή για να μην χαθεί όποιος πιστεύει εις Αυτόν αλλά να έχει ζωή αιώνια». (Ιω.3:16)

Αυτό σημαίνει το «δια τιμής αγοραστήκατε» (Κορ.Α,6:20)

Αυτό σημαίνει το «δεν αγοραστήκατε με χρυσάφι ή ασήμι αλλά δια του τιμίου Αίματος του Ιησού Χριστού, ως Αμνού αμώμου και ασπίλου». (Α Πέτρου 1:18,19)

Όλα αυτά είναι αθάνατες πραγματικότητες, γιατί είναι λόγια Θεού.
Αυτό είναι το Ευαγγέλιο. Καλές αγγελίες, λόγια καλά. Αυτό γιορτάζουμε με την Ανάσταση. Πάνω στο Σταυρό ο Ιησούς Χριστός ζήτησε από τον Πατέρα Του να συγχωρήσει τους σταυρωτές Του, εκπροσώπους των αμαρτωλών όλου του κόσμου.

Λίγο αργότερα περί τις 3 το απόγευμα της ίδιας μέρας, με εκείνο το άφθαστο σε μεγαλείο «Θεέ Μου, Θεέ Μου γιατί με εγκατέλειψες» ζήτησε απονομή δικαιοσύνης για τους αδικημένους αυτού του κόσμου.

Αυτή η φωνή που προκαλεί ρίγη συγκίνησης, δεν αφορά τους σταυρωτές και τους ληστές, αλλά τους αδικηθέντες αυτής της ζωής. Ήταν ο αντίλαλος της φωνής του αίματος του δίκαιου Άβελ που μετά την συγχώρηση του φονιά του, αισθάνθηκε εγκαταλειμμένος και αδικαίωτος. Ήταν το πικρό παράπονο όλων των αδικημένων αυτού του κόσμου, που ύστερα από μια σωστή ζωή, (πάντα κατά τα ανθρώπινα δεδομένα), έφυγαν από τον κόσμο αδικαίωτοι.

Τούτο το παράπονο που έμεινε αναπάντητο μέχρι την τελευταία στιγμή, το άφησε ο Κύριος στα χέρια του Πατέρα Του. Έγειρε το κεφάλι, και «παρέδωσε το Πνεύμα» (Ιω.19:30) λέγοντας «Πατέρα στα χέρια Σου παραδίνω το Πνεύμα Μου».

Ο Δίκαιος Πατέρας δέχτηκε την θυσία του Γιου για ακόμη μια φορά, και τούτη, για λογαριασμό των αδικημένων αυτού του κόσμου. Γι αυτό και οι αδικημένοι αυτής της ζωής, βλέποντας τον Μέγα Αδικημένο Γιο του Θεού παραδειγματίζονται, γονατίζουν μπροστά στον Σταυρό, και μετανοημένοι ζητούν συγγνώμη για την κάθε τους απαίτηση και το κάθε τους παράπονο.

Αυτά είναι μια μικρή περίληψη αυτών που έγιναν στον Γολγοθά και στον Κήπο που ετάφη ο Κύριος Ιησούς. Ο Θεός Πατέρας δικαίωσε τους πάντες δια της προσφοράς του Αίματος του Χριστού, αλλά δυστυχώς οι πάντες δεν δέχονται αυτή την προσφορά, και χάνονται στον λαβύρινθο των δικών τους προσπαθειών.

Δεν δέχονται τον ίδιο τον Χριστό.
«Όσοι όμως τον δέχονται σε αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού» (Ιω.1:12).

Αυτά γιορτάζουμε, και αυτά κάνουμε σε ανάμνηση του θείου δράματος σφάζοντας το άκακο κατσικάκι ή το αρνάκι. Δεν είναι για να απολαύσουμε το καλοψημένο, ή κακοψημένο γεύμα, αλλά για να γιορτάσουμε την Ανάσταση του Χριστού και την δική μας ανάσταση. Χριστός Ανέστη για όλους μας και μακάρι για όλον τον κόσμο.