Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΩΝ



«Άλλη παραβολή παρέθηκεν εις αυτούς λέγων, ομοιώθη η Βασιλεία των Ουρανών με άνθρωπον όστις έσπειρε καλόν σπόρον εν τω αγρώ αυτού».
(Ματθ.13:24)

Τούτη εδώ η παραβολή, γνωστή σαν παραβολή των ζιζανίων, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προηγούμενή της, την του Σπορέως. Είναι η ευλογημένη συνέχεια του έργου που ο Κύριός μας «άρχισε να κάνει και να διδάσκει» στην γη μας. (Πρ.1:1) Κάλλιστα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις δύο, σαν μάνα και κόρη, αφού η δεύτερη είναι ο ευλογημένος καρπός της πρώτης.

Ο Κύριος Ιησούς, σε τούτη τη παραβολή δεν βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας, σαν ένας εξ ημών. Είναι στην Βασιλεία Του, την Βασιλεία των Ουρανών, ντυμένος με την δόξα που είχε πριν γίνει ο κόσμος.

Βασιλεία των Ουρανών είναι η διάσταση που βασιλεύει ο Χριστός και στην οποία ζουν όσοι αποδέχονται την Σταυρική Του θυσία, σαν τον μοναδικό αληθινό Φάρο που τους οδηγεί στην πηγή του ζωντανού νερού ενός ένδοξου προορισμού. Σε αυτή τη διάσταση διατρίβουν οι πολίτες που έτειναν την καρδιά τους σαν «χέρι τιμής», προς το καρφωμένο πάνω στο Σταυρό άγιο Χέρι του Ιησού Χριστού.
Πολίτες που αντιλαμβανόμενοι το ελλιπές της οποιασδήποτε θετικής ή αρνητικής κατάστασής τους, δέχονται χωρίς επιφυλάξεις και αστερίσκους το ευλογημένο κάλεσμα του Κυρίου Ιησού, και κουρνιάζουν ευτυχείς και ασφαλείς κάτω από την σκιά του Σταυρού. Ο απ. Παύλος αυτή την διάσταση την χαρακτηρίζει «εν τω Χριστώ», διαχωρίζοντάς την από την «εν τω κόσμω». Οι πιστοί του Χριστού αν και ζουν στην «εν τω Χριστώ» διάσταση, δραστηριοποιούνται προσεκτικά στον «εν τω κόσμω» χώρο. Σε αυτόν τον χώρο του κόσμου έχουν θλίψεις, πιεζόμενοι τόσο από τις έλξεις του, όσο και από τις δυνάμεις του πονηρού.
Αυτοί οι πολίτες σε τούτη την παραβολή είναι ο «καλός» σπόρος.
Στα χέρια του εδώ Σπορέως δεν είναι πλέον ο λόγος, δηλαδή το κήρυγμα του Ευαγγελίου, όπως συμβαίνει στην πρώτη, αλλά οι γιοι της Βασιλείας, στους οποίους και έχει ανατεθεί η διάδοση του Ευαγγελίου. «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα Έθνη…» (Ματθ.28:19).
Τούτη η αποστολή είναι ένα προνόμιο ανυπέρβλητου μεγαλείου και αποκλειστικής ευλογημένης ευθύνης. Ο άνθρωπος γίνεται συνεργάτης του Θεού και παίρνει πάνω του την ευθύνη της διάδοσης του μεγάλου έργου της μέσω του Σταυρού σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Ουδείς στο εξής δεν θα μπορέσει να στερήσει από τον μαθητή του Χριστού τούτο το προνόμιο.
Ο Άγγελος που παρουσιάστηκε στον θεοσεβή και ελεήμονα Κορνήλιο, δεν μίλησε καθόλου για τον Ιησού και το έργο Του. Δεν επετράπη στην θαυμάσια εκείνη ουράνια Ύπαρξη να μιλήσει για την μέσω της σταυρικής θυσίας σωτηρία. Δεν του επετράπη καν, να πάρει στα χείλη του το όνομα του Ιησού. Αυτό ήταν αναφαίρετο προνόμιο και ευθύνη του απ. Πέτρου, έστω και αν αυτός ο τελευταίος είχε αρνηθεί κατ επανάληψη κάθε του σχέση με τον Δάσκαλό Του, και μάλιστα στις πιο κρίσιμες και οδυνηρές στιγμές Του.

Φορτωμένος με Αρχιερατικές συστατικές επιστολές, χειροπέδες και αλυσίδες ο Σαούλ οδοιπορούσε προς την Δαμασκό ευρισκόμενος μέσα στα αβυσσαλέα σκοτάδια της μισαλλοδοξίας του. Σκοπός του, να συλλάβει και να δέσει τους πιστούς Χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες. Ο Ίδιος ο Κύριος του έφραξε τον δρόμο με υπέρλαμπρο εκτυφλωτικό φως και με τα λόγια «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις».
Τυφλός και υποβασταζόμενος από τους συνοδοιπόρους του μπήκε στην Δαμασκό ευρισκόμενος σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Εκεί ήταν ένας κάποιος μαθητής που τον έλεγαν Ανανία. Σε αυτόν τον κάποιο άσημο Ανανία απευθύνεται αυτοπροσώπως ο Κύριος σε όραμα και προσφωνώντας τον ονομαστικά, τον στέλνει στον Σαούλ. Αυτός ο κάποιος άσημος μαθητής έμελλε να γίνει ο πνευματικός πατέρας του απ. Παύλου, ο πνευματικός παππούς των Εθνών, και ο πνευματικός πρόγονος όλων μας. Αυτή την αξία δίνει ο Κύριος στους δικούς Του.
Και σε τούτη την περίπτωση στεκόμαστε εκστατικοί μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης και της εκτίμησης που έχει ο Ίδιος ο Κύριος για τους δικούς Του. Δεν είπε στον Σαούλ, τον κατοπινό μέγα απόστολο των εθνών Παύλο «πίστεψε σε Μένα», ή «ακολούθει μοι», όπως είπε στον ευ. Ματθαίο και σε τόσους άλλους, όταν ακόμη κυκλοφορούσε ανάμεσά μας (Ματθ.9:9), αλλά «σήκω πάνω και μπες στην πόλη και θα σου ειπωθεί τι πρέπει να κάνεις» (Πρ.9:6).
Αυτό το τελευταίο ήταν δουλειά και προνόμιο του άσημου κοσμικά, αλλά ξεχωριστού πνευματικά Ανανία. Ο Ανανίας υπήρξε καλός σπόρος, καλός κόκκος στα χέρια του Κυρίου μας. Δεν τον έπνιξαν τα ζιζάνια που ο πονηρός έσπειρε στον κόσμο.

Εντυπωσιακό είναι και το ότι ο σπόρος που υπάρχει τώρα στα χέρια του Κυρίου χαρακτηρίζεται από τον Κύριο σαν καλός, πράγμα που δεν λέγεται για τον σπόρο της προηγούμενης παραβολής. Και αυτό όχι διότι ο πρώτος σπόρος δηλ. ο λόγος του κηρύγματος δεν είναι καλός. Το αντίθετο μάλιστα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση ο Κύριος βλέπει την εκκλησία Του, βλέπει τους μάρτυρες του λόγου Του, βλέπει τις θλίψεις που θα έχουν στον κόσμο, βλέπει και τον καρπό του Λόγου που υπάρχει μέσα τους. Βλέποντας όλα αυτά εκφράζει την στοργή Του για τον σπόρο που υπάρχει στα χέρια Του. Αυτούς κρατάει στα χέρια Του, και αυτούς σπέρνει στον αγρό Του που είναι ο κόσμος γενικά. Αυτοί είναι και οι «καρποί του πόνου της ψυχής Αυτού» (Ησαΐας 53:11)

Και δεν είναι μόνο ο κάποιος μαθητής Ανανίας της Δαμασκού, αλλά και όλοι εκείνοι που πλάι, πλάι κατεβαίνουν, σταγόνες καθαρές και ενωμένες στο ποτάμι της ιστορίας του Χριστιανισμού από τότε, μέχρι τις μέρες μας και για όσο θα κρατήσει η περίοδος της χάριτος, ο ευπρόσδεκτος του Κυρίου ενιαυτός. Ας γίνω και ας γίνεις ένας πολύτιμος κόκκος στα άγια χέρια του Σωτήρα Χριστού.

Ένα άλλο υπέροχο πνευματικά σημείο σε τούτη την παραβολή, είναι πως δεν υπάρχει ακαρπία. Όλος ο καρπός, δηλ. όλος ο σπόρος κάρπισε. Παρά τα ζιζάνια που είχαν σπαρθεί στον κόσμο, κανένα ήμερο φυτό δεν ξεριζώθηκε. Ευχαριστούμε τον Κύριό μας για τις υπέροχες ελπίδες που σαν ταχυδρομικά περιστέρια φτερουγίζουν και μπαίνουν στην καρδιά μας άλλοτε σαν τον Άγγελο του Κορνηλίου, και άλλοτε σαν τον Ανανία της Δαμασκού, μεταφέροντας τα υπέροχα μηνύματα του δικού μας Αρχιερέα και Σωτήρα Ιησού Χριστού.

Αρχή της σελίδας Αρχή της σελίδας dadaos@epean.org

Αρχική σελίδα Home