ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ«ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΙΟΥΛΙΕΤΑ»Ποιήματα 2001 - 2005
Κάτω από τον τίτλο «Ευγενική μου Ιουλιέτα» τοποθετούνται τα δέκα τελευταία ποιήματα του Γιώργου Παπούλια, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με την τελευταία επεξεργασμένη συνολική έκδοση όλων των ποιητικών του συλλογών «Η ομορφιά της γής αρχίζει απ' τη γυναίκα», αλλά δεν εξεδόθησαν ποτέ σαν ξεχωριστή συλλογή. Οι αριθμοί 287 μέχρι 298 αντιστοιχούν στις σελίδες αυτής της τελευταίας έκδοσης, που βρίσκονται και σε  αρχείο pdf
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Δίλημμα.......................................................... 287
0 θάνατος ενός ερωδιού.................................... 288
Καλώς ήρθες χιλιετία....................................... 289
Γυναίκα........................................................... 290
Interludio......................................................... 291
Violence........................................................... 293
Ανεπίδοτο........................................................ 294
8 fado - 1 fandango........................................... 295
Σημείωμα για μια Διαθήκη................................ 297
Κρεσέντο......................................................... 298ΔίλημμαΑν κάποτε γίνει εφικτόοι πόλεμοι να σταματήσουν υπάρχουν και οι άλλοι οι ερωτικοί των δυο φύλων που δεν έχουν νικητές Κι αν ωσάν νέος Πυγμαλίωνας το άγαλμα κάποιας Γαλάτειας αγαπήσεις την ίδια γλυκιά ήττα θα γευτείς 
Ο θάνατος ενός ερωδιούΤον βίο μας τον κοινό και συνηθισμένοτον κατάφορτο με συγχαρητήρια και συλλυπητήρια Τις θερμές χειραψίες αλληλεγγύης σε κρότους φιλιών και πυραύλων τις ικεσίες για καλύτερες μέρες και το διάχυτο πένθος μας πίσω μας αφήνουμε για ν' απειλείται η κακιά μας μοίρα. Με ρεμπέτικα το Έρεβος φοβερίζαμε με κλασική μουσική θεραπευόμαστε μ' ένα ματσάκι ελπίδες επιζούμε Και ιδού μόνοι σκυφτοί και δακρυσμένοι μπροστά στο δολοφονημένο Ερωδιό με πέντε σκάγια στα φτερά και άλλα δυο στα στήθια. Σεπτέμβρης μήνας και παγώσαμε.
Καλώς ήρθες χιλιετίαΕίσαι δεν είσαι το περιτύλιγμα σουκι απ' το πουκάμισο τινάζοντας το Μέλλον να 'σουνα τόσο δα πιο πέρα απόμακρα απ' το χρόνο κι από σένα σε απόκρυφο λιμάνι ξεχασμένος καράβι αλεξανδρινό να περιμένεις της νιότης το παλιό ΑΜΑΡΥΝΘΙΑ νύχτα φορτωμένο Ποίηση Λαθρόβιος σε αρμυρούς γιαλούς σε μεθυσμένους αμπελώνες ώσπου να φτάσουν κατά δω συμμετρικές χαρούμενες και πένθιμες οι λέξεις που παράγγειλες Να κλείνεις καθημερινά τ' αυτιά σε γνωστές ειδήσεις ανακυκλωμένες τίποτα να μην αγαπάς τίποτα να μην αφομοιώνεις παρά μόνο ήχους αρχαίων κυμάτων στα ώτα σου στα μάτια σου ενάλια θέατρα Ομήρου ακρογιάλια προστατευτικά να σ' αγκαλιάζουν στη ζωή τρυφερά να σε πεθαίνουν
ΓυναίκαΙδρωμένα ματόκλαδαδιάπυρη δέηση στα χείλη Ευρυδίκη Μαρία της Σπάρτης Ελένη Με το Όχι ιερουργείς με το Ναι καιροφυλακτείς και στην αγκάλη σου μεσάνυχτα οι άνεμοι φυσούν γαλήνη Μάτια πυρακτωμένα μέταλλα ανατολές μέσα στη δύση ώρες που και το πένθος πιάνει το χορό Γυναίκα Μυθική Μεγαλειοτάτη των καναλιών το πούσι αραιώνεις βογγητά καημούς ημέρας τρυφερά απαλύνεις των ανθρώπων την επιδοτούμενη ανάσα εσαεί οξυγονώνεις Δουλτσινέα Ερασμία Αφροδίτη
InterludioΧορεύει στο μπαλκόνι ακροβατείιστορίες ομίχλης φορτωμένη οδύρεται ασκείται απειλεί στο δέρμα της ασφάλτου να ριχτεί για να μην έχει μνήμη Η βαλίτσα Τέλειωσαν τις προάλλες τα ταξίδια ενώπιος τώρα ενωπίω στο μπλε της γενέτειρας επαίτης δεν αναμένεις τρένο και ταξίδι βότανα θεραπευτικά σκιές ιερές - ικέτες δάκτυλα έπαθλα απουσίας να χαϊδέψουν Τέλος Αναχωρήσεις και Αφίξεις τέλος και ο αρμόδιος στο STOP διαφυγόντα κέρδη να εκτελωνίσει Μηδέ φίλοι στον αερολιμένα με θύμησες νεανίδες στο πέτο Μηδέ μάτια απόμακρης Αγάπης δεκάλεπτα του ρολογιού της να μετρά ανάμεσα σε επιβάτες να φανείς Βυθός Ταινάρου η ύπαρξη κι εμείς στην επιφάνεια ταξιδεύαμε Στο βρόντο ποιητικές ολονυχτίες σε κάλαθο αχρήστων οι θυσίες Σωρηδόν στο παλιό γραφείο άκυρα τα ταξιδιωτικά μας έγγραφα ετοιμόρροποι οι στίχοι που μας στέγαζαν Τι είδους πουλιά ταίζαμε όταν βροντούσε κι άστραφτε Τι είδους ηδονές αλιεύαμε όταν στου πλήθους τη φλυαρία ειδοποιούσαν οι χρησμοί Τι τη θέλαμε τόση γνώση κι ανέστιοι ξαφνικά βρεθήκαμε Σε ποιους γαλαξίες τριγυρνούσαμε όταν αγρίως άλλαζε ο καιρός Πώς μας έπιασαν στον ύπνο οι -ισμοί πώς έσβησε νωρίς το πείσμα και στο κενό θρονιάστηκε η σιωπή Στων ιδεών τους περιπάτους της ομηρίας μας φυγάδες φρούδες προσδοκίες αποδιώχνουμε όρκους απομόνωσης ανακαλούμε κι ό,τι πανάκριβο κειμήλιο Όπερες πεντάρας - Τείχη αλεξανδρινά τον Μπρεχτ της πικραμένης προσμονής της Υπατίας το μοναχικό Καβάφη πομπούς Τέχνης - δέκτες ταλαιπωρημένους της ξεναγού μας θλίψης δαίμονες κι όλους των στίχων τους καταραμένους σε λίμνη κόκκινου κρασιού καλούμε να πιούμε ως τον πάτο να πνιγούμε Μα στα αμέριμνα παιδιά του πάρκου καθώς στους κήπους χαμόγελα φυτεύουν κάποιος να το πει ψιθυριστά κάποιος στο καπελάκι του Ρομπέρτο κατάστηθα στην μπλούζα της Γεωργιάνας
να το γράψει 0 ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ
ViolenceΤου χαμού ταγμένοι του θανάτουχωρίς τσιγάρο και κρασί άγνωστοι αθώοι ενδεείς ελπίδων αλιείς παιδιά ερώτων πέφτουν εκεί κι άλλοτε δω για να 'ναι άλλοι οι όρθιοι Κι ούτε επιτύμβια επιγραφή ούτε ενθύμιο ματωμένης πέτρας Μάνα του Χριστού του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Μάνα του Νέγρου του Λευκού του Κίτρινου του Ερυθρού Μάνα στα μαύρα πλέουσα μέρα και νύχτα κλαίουσα σε σκέπτομαι Σε σκέπτομαι έτσι χωρίς παιδιά
ΑνεπίδοτοΈχω που έχω την παγανιστική πλευράπάμπλουτο να με καταντά, είσαι και συ με ντοκουμέντα να διδάσκεις το απροσδόκητο να υπομένω, γαρδένια στο πέτο να φορώ, στα δυο σου χέρια ν' αποθέτω λύτρα αγάπης που μου ζητάς. Χρόνια τις οπτασίες μου λεηλατείς σαν χτεσινό δόγμα μ' ακυρώνεις. Αγάπη οικεία και αλλότρια της Πέμπτης του τρυφερού ενδοιασμού της Κυριακής του έξαλλου συμβιβασμού κι εγώ καταμεσής των ημερών άοπλος αθωράκιστος με της φρουράς σου δαίμονες τα βάζω. Στις καμπύλες των οριζόντων σου οδοιπορώ στις ασύνορες θάλασσες σου επιπλέω και τα ματόκλαδά σου φωταγωγημένα όμοια αρχαία καρίνα στα δυο του σώματος μου με χαράζουν Ανεξήγητος μύθος το βασίλειο σου με νόμο που άρωμα φορά να υπακούουν οι βοριάδες Άνθος ερήμου η ιδιαιτερότητα σου και ο λίβας δροσίζεται, διεθνής γλώσσα το χαμόγελο σου κι αγαπιέται ο κόσμος...
8 FADO - 1 FANDANGOΠόσα ακόμη καλοκαίριασε μυχούς σε κάβους σε ηλιόχαρα ρηχά της Πούντας θα ψάχνουμε τη μοιχαλίδα μοίρα το άπιαστο αλογόκριτο όνειρο την ασημί τοσοδούλα αχηβάδα Συντηρητές ερειπωμένων μύθων λευκών αγαλμάτων συγκολλητές αναλυτές αναπολόγητων φαινομένων Κι ακόμη εμάς τους μικρούς Σίσυφους ένα ολόκληρο Σύμπαν ούτε καν μας υποψιάζεται κι ούτε που θέλει να ξέρει κατά πού κατοικούμε Την εξουσία δεν την ερωτεύθηκαν πολλοί όχι τόσο γιατί είναι αυτή που είναι όσο γιατί για όλους δεν υπάρχει κάτι άλλο να επιλέξουν Φλύαρα αισιόδοξη της ζωής η πορεία αιρετικά - ανατρεπτικά αρχίζει σημαίες ανεμίζει και στο τέλος με φορτία υποταγής την αποχαιρετούμε Απ' τα υπόγεια και επίγεια θαύματα των λακωνικών παράλιων Απ' το άγριο μεγαλείο του Κάβο-Μαλέα κι από 'κείνα του γενέθλιου χώρου τα φθινοπωρινά ηλιοβασιλέματα την όραση μας την αρχόντισσα των αισθήσεων του φωτός Απόλλωνα προφύλαξε Νοθευμένα όνειρα - έκπτωση ομορφιάς θρίαμβος φθοράς - είναι ο χρόνος και προπάντων ένα - του Μπουένος Άιρες μελαγχολικό ταγκό Ποιος είναι αυτός που είπε Τεχνολογία και παγκοσμιοποίηση δεν κάνουν ευτυχέστερους τους ανθρώπους αλλά πλουσιότερους τους παραγωγούς αδιεξόδων και ψυχοφαρμάκων; Μείνετε ήσυχοι - συνελήφθη αμέσως από ασθενή Οι πύλες του Παράδεισου ανοιχτές παραμένουν μόνο γι' αυτούς που με πράξεις και χορούς ομορφαίνουν τη ζωή των άλλων Από κωμωδία σε τραγωδία από Θάλεια σε Μελπομένη η ζωή μας όλη Φλογέρες θεότητες λαούτα ηράκλειες αναδυόμενες δυνάμεις μεθυσμένα βήματα χορού και στο κανάλι των Κυθήρων χρυσαφίζει του Σεπτέμβρη ανάσκελο φεγγάρι Επιτέλους δραπέτες στην ταβέρνα «ΟΙΝΟΠΗΛΟΣ» λες και τούτη της γενέτειρας βραδιά δάνειο είναι
Σημείωμα για μια ΔιαθήκηΟνειρικού κόσμου εφευρέτηςευτελισμών συνεπής εξορκιστής ξεχασμένων στίχων εμποράκος παρέα με εφιάλτες χορευτής Αν το μπορείς Ψηλά σε νεφελώματα ταξιδεμένος αθεράπευτα παγανιστής ουράνια σκόνη μακιγιαρισμένος σε γρανίτες κηπουρός εθελοντής Της ομορφιάς Ιεροφάντης Αν το μπορείς
ΚρεσέντοΚαλή μου Ιουλιέταάγριοι πικροί καιροί ήρθαν έρχονται και θα ξανάρθουν κι εμείς ένα Modus Vivendi ψάχνουμε μια σίγουρη καταπακτή αναζητούμε την υποθηκευμένη διαμαρτυρία να περισώσουμε Όμορφη μου Ιουλιέτα σε καθημερινές διαδρομές σε περιπάτους ραγισμένων κήπων δυο αδιόρθωτοι ονειροπόλοι παραμένουμε Δυο αγάπης χαοτικά συμβάντα στο ανυπόφορο χασμουρητό της Ιστορίας Μονάκριβη μου Ιουλιέτα η πορεία αυθαίρετα οριοθετημένη κι εμείς λεηλατημένοι κεραυνοί δυο παράπλευρα χαμόγελα στο δρόμο Δυο αιωρούμενα αποκαΐδια υπόλοιπα της τελευταίας πυρκαγιάς Ευγενική μου Ιουλιέτα πού θα βρούμε αναλυτές πού θα βρούμε εθελοντές να διαχειριστούν σωστά την αρετή της ουτοπίας μας
|
||||
papoulias@epean.org